ჩემი ამბავი (თავი პირველი)

უბრალო სამუშაო დღე გათენდა, ზანტად ავდექი ფეხზე და მზადებას შევუდექი, სამუშაო ადგილამდე დაახლოებით ერთი საათი მჭირდება ხოლმე რომ მივიდე, 10 -15 წუთი ავტობუს 30 წუთი მეტროს და 10-15 წუთიც ფეხით ავლას კიბეებისას, რომელიც ჩემს დანიშნულების ადგილს

უსიტყვოდ...( ნამდვილი ამბავი) ~2~

მართლაც ვერ დავიძინე მაგრამ FB-ზე აღარ შევსულვარ მალე ჩემი დაბადების დღე მოდიოდა და გახარებულს ყველაფერი დამავიწყდა ჰო და აი ახლა 24 მარტს ჩემი დაბადების დღე იყო როგორც ყოველთვის FB-ზე ვიყავი გვიანობამდე და მანაც მომილოცა -ბოთე დაბადების დღეს

უსიტყვოდ... (ნამდვილი ამბავი)

ვიცი ალბათ გამაკრიტიკებთ ასე რატომ აკეთებო მაგრამ რა ვქნა უბრალოდ არ შემიძლია, მოგიყვებით ამ ამბავს და რჩევა მომეცით რა ვქნა უბრალოდ მირჩუეთ მეტს არაფერს ვითხივ <3 <3 სულ დამავიწყდა ეს ამბავი მე მეხება

ერთი სიყვარულის ისტორია (ნამდვილი ამბავი)

90-იანი წლები იდგა. ერთი სიმპათიური გოგონა ღრმა ტაიგიდან ვლადივოსტოკში მიემგზავრებოდა. ის ამაოდ ცდილობდა ტრანსციმბირულ მატარებელში ასვლას. გამცილებელმა აუხსნა, რომ თავისუფალი ადგილი საერთოდ არ ჰქონდათ. იყო მხოლოდ ერტადერთი ადგილი ორადგილიან კუპეში,

თბილისური ამბავი (სრულად)

„იყო და არა იყო რა“-ო ხომ გაგიგიათ? რა „იყო და არა იყო რა“,როდესაც არაფერი არ ყოფილა. ყველაფერი თბილისის ხლართებია და.... მგონი ახალი პრეზიდენტისაც.მაგრამ მაგ უბედურმა რა დააშავა. ალბათ ყველაფერში წვლილი მაინც იმ ოხერს მიუძღვის. ვერ გაიხსენეთ?

როდესაც ორი გული ერთმანეთს პოულობს – შთამაგონებელი ამბავი

ახლა შენ ენერგიული, დატვირთული დღის ბოლოს უზრუნველად ჩაგიხუტებია ბალიში. ღიმილით მოფენილ შენს სახეზე საკუთარ სახელს ვკითხულობ და მეც მეღიმება უნებლიედ… ამბობენ, მონათესავე სულები შეხვედრამდე გაცილებით უფრო ადრეც იცნობდნენო ერთმანეთს, ამიტომ როდესაც

სევდიანი ამბავი

ბანკეტიდან მოდიოდა ნია. ოდნავ სევდიანი, ოდნავ მხიარული.ენანებოდა კლასელებთან ერთად გატარებული დრო. ცისფერი თვალები სევდით ევსებოდა. მიდიოდა ნია და პატარა მაგრამ ამაყი მხრებით მიჰქონდა ბიჭების აღტაცებული მზერა და ქალების შურიანი თვალები.მიდიოდა ნია

რეალური ამბავი, რომელიც გულს გაგითბობთ

ძველი წერილების გადარჩევის დროს ერთი ისტორია გამახსენდა, რომელსაც დროდადრო მიყვებოდა დედა. მე მისი ერთადერთი შვილი ვიყავი. გვიან გათხოვდა და ექიმებმა აუკრძალეს შვილის გაჩენა, თუმცა ექიმებს არ მოუსმინა და უკვე 6 თვის ორსული იყო, როცა პირველად

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი.8

მეორე სართულზე ავედით. უამრავი ოთახები ქონდა ამ სახლს. ჩემი ჩანთა, იმ ოთახში შევიტანე, რომელიც გოგოებისთვის იყო განკუთვნილი. მოშოებით სანდროს ოთახი იყო. თითქმის ძალით შემათრია. ნამდვილ მეფის მოსასვენებელს გავდა იქაურობა.

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი .5

-ჰმმ..მირჩევნია ისევ სადარბაზოში ვიკანკალო, ვიდრე შენი ძონძები ვრეცხო. მივახალე და კარებისკენ მტკიცე ნაბიჯით გავემართე. -კარგი ხო ჯერი, გამომართვეი, გეხუმრე. ცოტა დაუთბა ხმა, მეც ცხვირ აბზეკილმა გამოვართვი და კიბეებს დავუყევი. -ხელით გარეცხე