არასწორ მხარეს +18 (დასასრული)

- არ ეწევით, არა? - ღიმილით შეტრიალდა მისკენ ბაჩანა. სიტუაციამ ისე გაამხიარულა, ცოტა დაძაბულობაც მოეხსნა. - როგორ მიხვდი? - თავადაც გაეღიმა გიას. - ნათიას ჩაღიმებით და მერე თქვენი მოწევის მანერით დავრწმუნდი. - ესე იგი, ჩემს გოგოს კარგად იცნობ, -

არასწორ მხარეს #7

- მამა, ეგეთი კაცი მე არ ვიცი, რა. მოსვლის დროს რომ გითხარი, ბაჩანაზე ვთქვი. დღეს ვნახე. ბიჭი და მაგ ასაკის მე ჯერ ასე დაკაცებული, დალაგებული, სიტყვა-პასუხი რომ არ ეშლება და საერთოდ არაფერი, შვილის სიცოცხლეს გეფიცები, თუ მენახოს დღემდე. ძალიან კარგი

არასწორ მხარეს #6

- ბაჩანას უსტატუსო ურთიერთობა არ უნდა, ყველაფრის გასერიოზულება და ყველაფრისთვის სახელის დარქმევა სურს. - არ მაინტერესებს მას რა უნდა, ჩემთვის მთავარი შენი სურვილებია. - მეც ეს მინდა, ნიკო, მის გვერდით ყოფნა. - თავი ისევ დახარა ქალმა. - მაშინ ერთ

არასწორ მხარეს #5

- მომენატრე, ბაჩო. - უცებ შეცვალა ტონი ქალმა. დათბა. მიმიკაც შეეცვალა, მოიღუშასავით. თავს რომ ზედმეტის უფლებას ვერ აძლევდა, ეს ხასიათს უფუჭებდა. ძველი დროის დაბრუნება უნდოდა. - მეც, ნათია, მეც. - მერე? - მერე რავი, არც არაფერი, არა? - შენთან

არასწორ მხარეს #4

სადღაც პირველი საათი იქნებოდა, როცა სკოლის შესასვლელთან მაღალი, წვერიანი კაცი, რომელსაც ცხვირზე მზის სათვალე დაეკოფსებინა, წინ და უკან მიმოდიოდა ნერვიულად. ეტყობოდა, ვიღაცას ელოდა. უკვე ორის ოც წუთზე ბავშვები ნელ-ნელა გამოდიოდნენ სკოლიდან და

არასწორ მხარეს #3

- ბაჩანა? - გაკვირვებული მზერით უყურებდა ქალი ბიჭს, შემდეგ თვალი გააყოლა მის მზერას და საპირისპირო მხარეს მდგარ გოგონას დააკვირდა. - გამარჯობა, პატივცემულო. - ირონიულად თქვა ბაჩომ. - როგორ გიკითხოთ? - გაგიმარჯოს. მშვენივრად, თავად? - მეც. ანუშკი,

არასწორ მხარეს #2

- სამი წელი უშენოდ ცხოვრებას მივეჩვიე. ამ სამ წელში ჩემთვის ერთხელაც არ მოგიწერია, არ მოგიკითხივარ. რატომ არ მკითხე, იქნებ, მე არ მინდოდა უშენოდ ცხოვრება? იქნებ, მინდოდა შენ გვერდით ყოფნა? იქნებ, ერთად დაგვეძლია პრობლემა? ბევრჯერ ვიკამათეთ იქამდეც,

არასწორ მხარეს #1

- ბაჩანა, - ხმა აუკანკალდა ნათიას. მონატრება ყელში და თვალებზე მოასკდა. - შენს სუნს კილომეტრშიც ვგრძნობ. - უნივერსიტეტის ეზოში ვართ, პატივცემულო. გვიყურებენ. - ადრინდელი სიტყვები თავად გაიმეორა ირონიულად ბაჩომ. - მაგათი დედაც! მომენატრე, საზიზღარო!

"არასწორ დროს,არასწორ ადგილას."(სრულად)

სიყვარულია, შუა ღამით ადგე და გაბერილ ცოლს შეხედო რამე ხომ არ უჭირს,რაიმე ხომ არ აწუხებსო. სიყვარულია, სამსახურში იჯდე და ყველაფერი მასზე განიშნებდეს,მოუსვენრობისგან ცქმუტავდე და საბოლოოდ მხოლოდ მისი ხმა გამშვიდებდეს.