არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (26 თავი)

სასიამოვნოა,მე ნინი ვარ.-ქერა გოგო გადმოხტა და ენერგიულად ჩამომართვა ხელი,თან უცნაური სახით გადახედა მერის, რომელმაც წამში დაუბრიალა თვალები. -ანუ ცოტნეს იცნობ.-მერიმ სწრაფად ამიხსნა ვინ —ვინ იყო.- ეს ლიზაა.-ხუჭუჭთმიანზე მიმანიშნა.-ეს რატი.-ბიჭზე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (25 თავი)

ერთი კვირა სწრაფად გავიდა. სახლი,სამსახური. სახლი, მერი, სამსახური, სახლი.რამდენიმე დღე რჩებოდა ელენესა და დემეტრეს ქორწილამდე,ცოტა ვნერვიულობდი რადგან მერის ყოფილ ქმართან მომიწევდა შეხვედრა,მერის კი აღელვება მხოლოდ სამსახურთან დაკავშირებულ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (24 თავი)

-არა!არა გთხოვ...არა!-მერის ყვირილმა გამაღვიძა,თვალები დახუჭული ჰქონდა,მაგრამ სახეზე ტკივილი ეწერა,ფართხალებდა და ცრემლები სცვიოდა. -მერი...მერი,გაიღვიძე...-ალექს!-უეცრად თვალები

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (23 თავი)

-ვიწყებთ ჩვენს ყოველწლიურ თამაშს!„პაემანი უცხოსთან".-მიკროფონში ენის ხმა გაისმა,მაგრამ მე შოკისგან ყურადღებაც არ მიმიქცევია. -მერი...მე...-დაიწყო ალექსმა. -ახლა კი სცენაზე ვთხოვთ ჩვენი კომპანიის მმართველებს და დღევანდელი წვეულების

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (22 თავი)

-წავიდეთ?-ვკითხე,ანგარიში გადავიხადე და კაფიდან გამოვედით. -სად გინდა წასვლა?-მკითხა უეცრად. -ადგილები გამოგელია?-გამეცინა. -არა...უბრალოდ...არჩევის უფლებას გაძლევ. -რასა და რას შორის? -რბოლა თუ ბრძოლა წესების გარეშე? -მერი...ახლახანს არ მოხვედი

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (21 თავი)

სახლში მივედი,შხაპი მივიღე და მოვწესრიგდი,უკვე შვიდი საათი ხდებოდა,ვიფიქრე დავიძინებდი,მაგრამ მოტოციკლის ხმა გავიგონე და ეზოში გასულს მერი დავინახე. -აბა,დროზე დაჯექი და წავედით.-სახე გაბრწყინებული მიყურებდა. -მოიცადე,ჯერ ყვავილები არ მიყიდია.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (20 თავი)

ქუჩაში გავედი,ღამის ექვსი საათი იყო,ყველას ეძინა. მანქანაში ჩავჯექი და თან მობილურზე სასურველი ნომერი ავკრიფე... ვხვდებოდი,რომ ცუდად ვიქცეოდი,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა,თუ მინდოდა,რომ დავხმარებოდი,მაშენ უნდა გამეგო,სად არის ანდრე და რა მოხდა ოთხი

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (19 თავი)

-...-ხმას არ იღებდა,ამაზე უფრო გავბრაზდი და გვერდით გავიწიე-მერი,დაქორწინებული ხარ?-გავუმეორე კითხვა.-ვიყავი.-მის ბაგეებს მხოლოდ ეს სიტყვა მოსწყდა და ისიც ძლივს გასაგონად,უეცრად მისი თვალებიდან ცრემლები წამოვიდა.-მომიყვები?-ვთხოვე წყნარად და ისევ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (18 თავი)

უკან გამოვიწიე და კიდევ ერთხელ წავაწყდი მის კუნაპეტივით შავ თვალებს...მაგრამ წამში გავიაზრე,რომ ისინი არ იყვენენ,ძალიან ჰგავდნენ, მაგრამ არა... -ელენე...-დავიჩურჩულე და მონატრებულს კიდევ უფრო ძლიერად შემოვხვიე ხელები. -რამდენი ხანი გავიდა...ვიცი,რომ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (17 თავი)

დილით თვალი მომჭრა მზის ხხივებმა,გადაბრუნებას ვაპირებდი, მაგრამ ძლიერ მკლავები მეხვეოდნენ და ვერ შევძელი, თავზარდაცემულმა წამოვიკივლე,ამან ჩემი გვერდით მწოლი დააფრთხო და მე იატაკზე გავიშხლართე. —ალექს!-იმ წამს ამომიტივტივდა თავში წინა საღამო,