არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (16 თავი)

წამში ავდექი ფეხზე და ალექსს მოვეხიე.-მადლობა,მადლობა...-დავიჩურჩულე და საჩუქარს კიდევ ერთხელ შევხედე. ძვირფას მომწვანო კოლოფში ერთმანეთის მიყოლებით ეწყო ფერად-ფერადი ფანქრები.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (15 თავი)

კომპანიას მივუახლოვდით,მანქნა არ იყო გაჩერებული,ისე გადმოვხტი და მიკას კაბინეტისკენ ავიღე გეზი.-რა ხდება?-ოთახში დაუკაკუნებლად შევედი და წინ დავუჯექი.-მერი...გეხვეწები არ ინერვიულო...-სახეზე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (14 თავი)

-ტანსაცმელი მანქანაში მაქვს.-ქვევით ჩავიდა,ტანსაცმელი ამოიტანა და ჩაიცვა.-წავედით?-ერთად ჩავედით, მან როგორც ყოველთვის კარი გამიღო,მაგრამ მე ახლაც უკან მოვთავსდი.-კიდე არ ვიმსახურებ?-გაეცინა და მანქნა დაძრა.-ხომ იცი რატომაც.-ვუთხარი და მიზეზის

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (13 თავი)

ხმაური შეწყდა და იქვე დროშით ხელში გოგონაც გამოჩნდა. -სამი...ორი...ერთი.-დროშამ ჰაერში აიფრიალა და მოტოციკლები ადგილს მოსწყდნენ.-ხალხის ხმამამ ნელ-ნელა იფეთქა და მე და მიკაც წინ გავიჭერით, თითქმის აღარ ჩანდნენ, მხოლოდ და მხოლოდ პატარა წერტილებიღა

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (12 თავი)

ისევ დილანდელზე ვფიქრობდი და მექანიკურად ვმოძრაობდი, კაფეში ჩავედი ყავის დასალევად და დასასვენებლად,მაგრამ ვინ გაცადა?ნიკო (კომპანიის ერთ-ერთი მოდელი) მოვიდა და დაიწყო რაღაც უაზრობებზე ლაპარაკი. -ალექს,როგორ ხარ?-მომესალმა. -კარგად შენ?

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (11 თავი)

მთელი გზა ისე გავიარეთ,რომ არც ერთს არ ამოგვიღია ხმა. მანქნა კომპანიასთან გააჩერა და ორივე გადავედით.ჩემს მძღოლს ანიშნა, რომ მანქანა წაეღო.მე ლიფტში შევედი და ისიც უკან მომყვა,დავინახე როგორი მოწყენილი სახით იდგა,ვერ მოვითმინე და ლოყაზე მოვეფერე.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (10 თავი)

ის ღამე მიკას სახლში გავატარე,ჯერ ფილმს ვუყურეთ, შემდეგ ორი საათი ვისაუბრეთ გაუთავებლად,ბოლოს ორივეს ჩაგვეძინა.მეორე საღამოს მიკას დავემშვიდობე და სახლში წავედი,მისაღებში დივანზე მჯდარი ალექსი დავინახე,სახე ხელებში ჩაერგო თავიდან შევშფოთდი,შემდეგ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (9 თავი)

გავბრაზდი და ბიჭს ძლიერად დავარტყი ნერვში,რამაც ცოტა ხანი პარალიზებული გახადა და ახლა მეორე მხრიდან შევუტიე,წამებში ის იატაკზე იყო გაშხლართული,მე მისი ხელი მეჭირა და ხერხემალზე ფეხს ვაჭერდი,ადგომას ცდილობდა,მაგრამ უშედეგოდ,უეცრად ტაშის დაკვრის ხმა

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (8 თავი)

დილით რომ გავიღვიძე თავი მისკდებოდა და ფეხზეც ძლივს წამოვდექი,გუშინდელი ღამიდან რამდენიმე დეტალი მახსოვდა და ისიც ბუნდოვნად. ოთახიდან გამოვედი და აბაზანისკენ წავედი თვალების ფშვნეტით,როდესაც რაღაც მკვრივს დავეჯახე და წელზე ხელები შემომეხვია.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (7 თავი)

ის თავის ოთახისკენ წავიდა,მე ცოტა ხანი ისევ ისე ვიჯექი და წარსულს ვიხსენებდი,ავდექი და ჩემი ოთახისაკენ წასვლას ვაპირებდი,როდესაც უკან მოვბრუნდი და დაუფიქრებლად გავაღე მერის ოთახის კარი.ისეთი ლამაზი იყო,ანგელოზივით ეძინა... მე კი ვიცოდი რომ ის მალე