როცა უყვართ არ კარგავენ (სრულად)

მოგესალმებით ყველას ეს ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან მინდა წაიკითხოთ და დააფიქსიროთ თქვენი აზრი კომენტარებში. შენიშვნები რა მოგეწონათ და რა არა რომ გავითვალისწინო შემდეგში. წინასწარ მადლობას გიხდით ყველას

სიყვარული არ არის საკმარისი(1 თავი)

*ისტორია რეალური პიროვნებაზეა.ფაქტები,ადგილები და სახელები შეცვლილია კონფიდენციალურობის დაცვის მიზნით.*-ნენე ლამაზი გოგო იყო,იმაზე ლამაზიც კი ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანდა. მხოლოდ 19 წლისა და უკვე მთელს ხოვრებას იცნობდა.

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (12)

-გაუმარჯოს ტვინის ჭიას! - ღიმილიანმა ალექსანდრემ გოგონას გახედა და ისე მიესალმა, რომ მარცხენა ხელი ჩემი წელიდან არ მოუშორებია... ყველას მაინცდამაინც ჩემზე მიხუტებულს უნდა მისალმებოდა?! ცოტა არ იყოს ასეთი მომენტები უხერხულია... -მეც მაგარი ვარ შენი

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (11)

მეორე დილას ალექსანდრეს დედა აეროპორტში წავიყვანეთ და გავაცილეთ. გვითხრა, რომ ჩამოსვლის წინა დღეს აუცილებლად დამირეკეთ რომ გემრიელი სუფრა დაგახვედროთო, შემდეგ კი მე და ლილეს გამოგვხედა და გვითხრა რომ უჩვენოდ ბიჭებს სახლში არ შეუშვებდა. ეს, რა თქმა

არ შემიძლია და მე ავად ვარ...

არ შემიძლია და მე ავად ვარ, ქარი ეწვია წუხელ იმ ყვავილს. ცხოვრობდი უწინ, ახლა არა ხარ, მე მივდიოდი, შენ არ იყავი.

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (10)

-ბოლო ცდაა... - ჩაილაპარაკა აღელვებულმა ბაჩომ. ხელები სახეზე მოვისვი დასამშვიდებლად და ალექსანდრეს გავხედე. შევამჩნიე, რომ სიღრმისკენ მიმავალი ხალხისკენ იხედებოდა. ბავშვებისთვის აღარაფერი მითქვამს, თვალზე ცრემლმომდგარი სირბილით გავიჭერი წინ ისე რომ

ჯერ არ ვიცი (3 თავი)

წაიკითხეთ და ნახავთბიჭების შემოთავაზების შემდეგ საღამოსკენ წასვლა გადავწყვიტე. იმ საღამოს კარგათ ვიმეცადინე. გვიან გიომ დამირეკა რომ გზაში შემრცხვებოდა და მეც წასვლა დავაპირე,ქვევით ბიჭებს ვუთხარი, რომ მეგობარი გზაში შემრცხვებოდა და გაცილება საჭირო

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (9)

-დეა? - გაკვირვებულმა თქვა და თან თვალები მოისრისა. არაფერი მიპასუხია, კართან დავდექი და ვიგრძენი როგორ დამიარა მთელს ტანში ცხელმა ტალღამ, როდესაც საცვლისამარა ალექსანდრე დავინახე. საბედნიეროდ გარედან ძალიან მცირე განათება შემოდიოდა და ყველაფერი

მე არ ვარ ფიტული (3)

თავი ვინ ჰგონია ამ საზიზღარს, ცხოვრებაში პირველად ვხედავ. რა უნდა ასე უხეშად რომ მელაპარაკება, თითქოს მისი საკუთრება ვიყო...ნატა გამოვიდა კლინიკიდან და სახლისკენ მიმავალ გზას გაუდგა. ოქტომბრის შუა რიცხვები იყო, შუადღე იდგა თუმცა ძალიან ციოდა.

მე არ ვარ ფიტული (2)

- მობრძანდით ! - გამარჯობა ლექსო. - საპასუხოდ გაუღიმა ელიზაბეთმა. - გამარჯობა. - ყრუდ ჩაიფრუტუნა ნატამ. - როგორ ხარ ? - ღიმილით მიუგო ლიზამ. - მე არამიშავს, გადასარევად ვარ მაგრამ აი ეს..