მთვარის ბაღი

მე მაღამებენ ფიქრები, და შენა ხარ ფიქრი... ღამისმთევარი ოცნებები სახეს მალავენ... ვერ ამოსრულდი, ამოთავდი, ამოსხეულდი. ჩემი არსიდან ვერ დასრულდი ფიქრით ცხადამდე.

ყეყეჩების ბაღი (ეპიზოდი 04)

მე საკუთარმა მამამ გამაუპატიურა. საკუთარ თავს ყოველ ღამე ვეკითხები - რატომ? ამის შემდეგ, სად არის ღმერთი?

ყეყეჩების ბაღი (ეპიზოდი 03)

მოხუცი: გამოდის, რომ ყველას ამ პიდარასტის ფოტოებს უგზავნი და ეუბნები, რომ ის თავად შენ ხარ?! შემდეგ, როგორღაც მათ ითანხმებ და აქ მოგყავს... და მერე რას უშვები? აუპატიურებ?

ყეყეჩების ბაღი (ეპიზოდი 02)

ბიჭებო, აქეთ... კიდევ ორი პიდარასტი დავიჭირე! სასწრაფოდ, ტირიფის ხესთან!

ყეყეჩების ბაღი (ეპიზოდი 01)

ლემარი: მოიხსენი ეგ სტრესი და მოდუნდი. გავერთობით, მეტი ხომ არაფერი? Comecome123: მაინც მეშინია... იქნებ, ვინმემ დაგვინახოს ან დაგვინახა კიდეც? ლემარი: რა სისულელეა, მერე რა? ორი მამაკაცი ქუჩაში ერთდროულად არასოდეს დაგინახავს? რას ვაფუჭებთ...

შთაგონების წყაროდ თქმული შალოს ბაღი

ჩემი სახლიდან ორი, სამი სახლის მოშორებით არცისე დიდი ბაღია სადაც ბოსტნეულიდან დაწყებული, ხილამდე დამთავრებული ყველაფერია.არემარე ფერადია, იქ ყოფნა ძალზედ გესიამოვნებათ.შორიდანვე იგრძნობა გლეხთა შრომისუნარიანი

ფორთოხლის ბაღი (სრულად)

იხატებოდა ლურჯი ცა,ღრუბლების ფთილებით ამოკემსილი.ისიც ვიღაცის ის ცა იქნებოდა რომლის ვერ ნახვასაც იდარდებდა ალბათ როდისმე ვინმე.აღმართულ ხეებშიც გააცოცხლა გაწელილი,დაუსრულებელი მონატრება.ფორთოხლების ცოცხალი ფერიც დაამძიმა როგორღაც ამ გრძნობით და

ბაღი

მე ვდგავარ მარადისობის ბაღში მაქ ტოტი მოტეხილი მხარში არსად არ ჩანს მტრედი დამიდია ბაღში გვერდი

წითელმიწიანი ბაღი

ყველა ჩვენგანს გვაქვს საყვარელი ადგილი. ადგილი, სადაც მაშინ მივდივარათ, როცა ფიქრი, მარტო ყოფნა, ან უბრალოდ დასვენება გვინდა. მეც მაქვს ერთი საყვარელი ადგილი.