ბედნიერება გაზიარებით (36)

ვინ არის მაგის შვილი? - უხასიათობა დაეტყო ხმაში სვანს. _ერეკლე. - მოკლედ მოუჭრა გვანცამ. _ერეკლე? - ორაზროვნად იკითხა კაცმა. _ხო ერეკლე! _და ვინ არის ეს ერეკლე? - სახელი გაწელილად და ირონიით წარმოსთქვა ავალიანმა.

ბედნიერება გაზიარებით (35)

_ჰოდა მაგული ვნახე გუშინ, პირდაპირ ვერ მითხრა, მარა მიმახვედრა, რძლად მოსწონს გვანცა. - თქვა მანანამ თითქმის ჩურჩულით. _სერიოზულად? _სერიოზულად! _ვიფიქროთ მაგაზე, კარგი ბიჭია ნამეტანი ეს ერეკლე. - კმაყოფილი

ბედნიერება გაზიარებით (34)

_მე მაქვს წინადადება. - თქვა თორნიკემ და გვანცას მიუახლოვდა. _აბა გისმენ, იღაღადე! - გაეცინა გვანცას და ერთი ნაბიჯით უკან დაიხა, რადგან მამაკაცს თვალები ემღვრეოდა უკვე. _ ჯერ ახლოს მოიწი, - შეცვლილი ხმით წარმოსთქვა ავალიანმა და შენგელიას ხელი

ბედნიერება გაზიარებით (33)

_რა არის ეს? სად არის ჩემი ტანსაცმელი? - იკივლა გვანცამ და საწოლზე წამოხტა, - რატო მაცვია შენი მაისური? - მერე საწოლიდან ჩამოხტა, საკუთარ თავს მოჰკრა კელეზე ჩამოკიდებულ გრძელ სარკეში თვალი და კივილს უმატა,

ბედნიერება გაზიარებით (32)

ღამე თეთრად გაათია შენგელიას ასულმა.ნერვიულობამ მოსვენება დაუკარგა. როგორც კი ინათა, ძაღლს თოკი მოაბა კისერზე, თვითონ სპორტული ტანსაცმლით შეიმოსა და გარეთ გავიდა. ლიფტის მოსვლას დაელოდა,კიბეებზე ჩასვლა არ ისურვა. "ვაი თუ თორნიკე შემხვდეს"-ო,

ბედნიერება გაზიარებით (31)

_"კაროჩე" რააა!- იყვირა კაცმა,- რა დავაშავე ასეთი, რაა! _თორნიკე, არაფერი მინდა, არაფერს ვგეგმავ სამომავლოდ, არაფერს ვამბობ, დამიბრუნდი გთხოვ, ძალიან მომენატრე.- ქერას ხმა აუთრთოლდა და სატირლად მოემზადა.

ბედნიერება გაზიარებით (30)

მაღაზიაში როგორც კი შევიდა მაშინვე მისი სახელი შემოესმა. ვიღაც ეძახდა. ქალის ხმა იყო. უკან მოიხედა,თვალებით ქეთის გადააწყდა, რომელიც მისკენ მიემართებოდა.

ბედნიერება გაზიარებით (29)

_ვიღაცისთვის კარგი გაკვეთილი უნდა იყოს ეს სიმღერა ვგონებ! - თქვა ავალიანმა, რომ დასრულდა სიმღერა და სარკიდან გვანცას გახედა. სახეზე ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა....

ბედნიერება გაზიარებით (28)

_გამახსენდა! - წამოიძახა უცებ ალბეგმა. ყველას მზერა მოხუცისკენ იქნა მიმართული. მოხუცი კი, მხოლოდ გვანცას უყურებდა. - ხომ გითხარი, მეცნობი-თქო, და ახლა გამახსენდა, საიდანაც მახსოვდი. - უთხრა გახარებულმა.

ნაღვლიანი ბედნიერება

ფეხებქვეშ გამხმარი ფოთლები ხრაშუნობენ. მე, ძლივს შემორჩენილი ნაღვლიანი ბედნიერებით დავცქერი მათ და არც კი ვცდილობ გვერდი ავუარო. უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ეს ცხოვრების კანონია: ძლიერი ჩაგრავს სუსტს, სუსტი მასზე სუსტს და ა.შ.