მეორადი ბედნიერება [13]

კარგად ხვდებოდა რაც გააკეთა, ისიც იცოდა კიდევ უფრო რომ გაუჭირდებოდა ანნას გულის მოგება. ადვილი არ იქნებოდა მისი სიყვარულის მოპოვება, მაგრამ არ გაჩერდებოდა.. ვერ შეაშინებდა ის პატარა არსება, პირიქით, კიდევ უფრო მეტ სტიმულს აძლევდა..

ბედნიერება წვრილმანებშია...

ეცადე, შენი ცხოვრების ყველა, თუნდაც პატარა სურვილები აასრულო.. ბედნიერება მართლაც წვრილმანებშია. ყოველი დღე სიხარულით უნდა დაიწყო, რომ ასეთივე შედეგები მიიღო. შეიგრძენი მზე, მთვარე, ეცადე ბედნიერება ეძებო ყველგან, სადაც სხვები ვერ ხედავენ.

ბედნიერება?(4)

-რა გაცინებს ნიი? გაოცებულმა მკითხა გიომ და ზემოდან დამხედა მისი მწვანე თვალებით, რომელიც ძალიან მიყვარდა. -არაფერი ,ფეხზე წამოვდექი და გიოს გემრიელად ვაკოცე ლოყაზე. -ჩემი ლამაზი .ჩამეხუტა ისიც და ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა... -მოდი ცეცხლი დავანთოთ

ბედნიერება (სრულად)

მათ შორის ყველაფერი იყო ყველა გრძნობა სიძულვილის გარდა უყვარდათ ერთმანეთი არ აინტერესებდათ ხალხი უბრალოდ იყვნენ ერთად ადამიანები იყვნენ რომლებიც არ აინტერესებდათ ხალხი რას იტყოდა მათზე ყველა სიგიჟეს ჩადიოდნენ ერთად სახლში როდესაც მიდიოდნენ

თვალებს მოკლებული ბედნიერება გულში სუკუნოდ ცოცხლობს. (სრულად)

მოგესალმებით ბავშვებო! მინდა ერთი სიყვარულის ისტორია გიამბოთ რომელიც ნამდვილი ამბავია. შეიძლება ზოგს მოგეწონოთ, ზოგისთვის მოსაწყენი იყოს. შეიძლება მოგინდეთ მთავარი გმირების კრიტიკა ან რჩევის მიცემა მე მოხარული ვიქნები ამისთვის და კომენტარებში თუ

მეორადი ბედნიერება [12]

ბედნიერი იყო იმით, რომ ნახა. მითუმეტეს, რომ გაჰყვა, არ გაექცა. საკუთარ შანსად ჩათვალა. ღიმილიც წინსვლა იყო, თუმცა თვალები ძველებურად, სევდით ჰქონდა სავსე. „მე უბრდალოდ დავკარგე, ამ შემთხვევაში თავიდან დაწყება ძალიან რთულია,

ბედნიერება?(2)

დილით ადრე ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და სამსახურის საძებნად გავეშურე.ნიკა ქეთის დავუტოვე.ჩემთვის სამსახურს მიშვნელობა არ ქონდაარაფერი გამიტყდებოდა (ნუ ეხა ბას ვერდავიწყებდი)მოკლედ დავიარე ყველა რესტორანი იქნებ სადმე მიმტანის ადგილი ვნახოთქო...

ბედნიერება?(1)

მე ვარ ნინი ლომაძე 18 წლის. მაღალი,თაბლისფერი თვალებით და გრძელი შავი თმებით.ვსწავლობ ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში,მყავს არაჩვეულებრივი ოჯახი:დედა ლანა,მამა მათე და საყვარელი ძამიკო ნიკოლოზი 3 წლის,რომელიც ძალიან მიყვარს .ხო მართლა დღეს 16 აგვისტოა

მეორადი ბედნიერება [11]

ორი თვე გავიდა გეგას გარდაცვალებიდან.. გარეგნულად თითქოს უკეთესადა იყო, მაგრამ ისევ სტკიოდა.. გამოკვლევევებმა აჩვენეს, რომ პატარის მდგომარეობა უკეთესი იყო, ისევე როგორც დედის. გამოიღო შედეგი მშობლების მზრუნველობამ..

ბედნიერება

ალბათ ვისაც გაქვთ , ჩემი ჩანახატები წნაკითხი , გეცოდინებათ , რომ მგონი ყველა ტკივილზეა შექმნილი . რათქმაუნდა არის იმედის მომცემი სიტყვებიც , მაგრამ ჩანახატი მაინც ტკვიის გარშემო ტრიალებს .. სწორედ ამიტომ ვცვლი თემას. ხო ვცვლი , გარშემო მარტო ტკივი