ბედნიერების 6 თვე (თავი2)

ჭკვიაად...-საპასუხოდ მოლოდგავუგიმე.. ლეპტოპი გამოვრთე, დიდხანს ფიქრობდ მომხდარზე. მაგრა ახსნა ვერ მოვუძებნე თუ რაომ დავტანხმდ შეხვდრაზე.. ფიქრებში ანდრიას გავყცინე ტკბილ ძლი ვუსუვედა სასიამოვნოდ დატვირთულმა მლეე ჩავთვლიმე.. ძილბურანში, გაკრით, მარა

ბედნიერების 6 თვე

სამსახურიდან გადაღლილი დავბრუნდ. მიუხედავად მშობლების წინააღმდეგობისა თან ვმუშაობ და თან ვსწავლობ, ისინი ყოველთვის თვლიდენ, რომ მუშაობა სწავლაში ხელს შემიშლიდა და არიყო ჩემი მუშაობის აუცილებლობა რადგან ოჯახში ყველა მუშაობს. მამაჩემი დავით დანელია

ბედნიერების ექვსი თვე: გამოღვიძება (სრულად)

-რაც გინდა კატო-მზერა მომანათა და შუბლზე თბილი კოცნა დამიტოვა.თავიდან არ ვიცოდი რა უნდა მეთხოვა , მაგრამ ახლა მოვიფიქრე.-მაკოცე!-ჩემი სიტყვა ჰაერში უძრავად დაეკიდა.შეიძლება იმიტომ, რომ არ ვიცოდი კიდევ ვნახავდი თუ არა, საკუთარ სიზმრებში

ბედნიერების მოლოდინში *2*

ფეხზე ვიბრაცია იგრძნო და შარვლის ჯიბიდან მობილური ამოაცურა... დედა ურეკავდა...გაგონება არ უნდოდა, მაგრამ მაინც უპასუხა - ხო დე - შენ გოგო ნორმალური ხარ? შენმა დამრიგებელმა დამირეკა გული შეეკუმშა... არანაირი მოკითხვა... არანაირი სითბო არ იგრძნობოდა

ბედნიერების მოლოდინში *1*

ხელისგულები გაუოფლიანდა, იგრძნო როგორ უკანკალებდა მთელი სხეული, მაგრამ გაჩერებას ვერ ახერხებდა. ოღონდ ეხლა არ გამიძახოს... ოღონდ ეხლა არა...იმეორებდა დაუსრულებლად და ისტორიის წიგნს უაზროდ ჩაშტერებოდა. არადა საერთოდ არ არის ზარმაცი, რამდენიმე წლის

ბედნიერების საზომი [1]

რა უსამართლოა ცხოვრება... დაუკითხავად გვაცლის ადამიანებს ხელიდან ისე ,რომ არც უფიქრდება...შეიძლება ჩვენც უმადურები ვართ და უბრალოდ ბედნიერებას ვერ ვზომავთ რადგან, ყველას თავისი "ბედნიერების საზომი" აქვს მაგრამ, ამწამს სიტყვა "ბედნიერება"...იმდენად