გაზაფხულს

და მრჩება გრძნობა, რომ გაზაფხული მეორედ ვნახე მე ცხოვრებაში, იმ გაზაფხულებს ვერ ვითვლი სადაც, ერთმანეთისგან შორს მდგომნი სადღაც ვხეტიალობდით ეულად მაგრამ...

შენი სახლის კედლებში მე მოვიყვან გაზაფხულს

შენი სახლის კედლებში მე მოვიყვან გაზაფხულს, და მერე შენ ყოველთვის ბედნიერი იქნები, მე უშენოდ სიცოცხლის არც ერთი დღე აღარ მსურს, შენ ხარ ბედნიერების უმთავრესი მიზეზი.

თმაში ჩაგიწნი გაზაფხულს

თმაში გიწნი გაზაფხულს , ის ხომ შენსავით კარგია. გააფერადებ სამყაროს თორემ, მუქი და ფარსია მზის ამოსვლისას ვიხილავ; შენს უძილო თვალებს. სხვები ვერ გაგვიგებენ, ის ხომ არაფერს ამხელს. შენში მიყვარს ის გოგონა,

გაზაფხულს რომ დააგვიანდეს...

იცით, ხანდახან ვფიქრობ, განა ყოველთვის მოდის გაზაფხული ჩვენთან?! განა ყოველთვის იყვავილებს ხოლმე სევდით გადაპენტილ სულში?! განა ყოველთვის ისხამს კვირტებს სითბოს მოლოდინში გაყინული გული?! არ ვიცი... ძნელია წინასწარ ილაპარაკო იმაზე, რასაც თავადაც

გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს...

გული კი ისე ფეთქავს თითქოს აქ ჩვენთვის ცემს თან გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს ფიქრი და გული მალავს. ყვავილებს ნაზად პანტავს მიდამოებს მწვანედ ქარგავს სიგიჟე უყვარს ამას, გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს...

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... (სრულად)

ფრთხილად მოვავლე თვალი ახალ საცხოვრებელ გარემოს და თვალები ცრემლით ამევსო . ოთახი ,სახლი... ყველაფერი გაქრა, ახლა ვზივარ ცარიელ კედლებთან ერთად და გავყურებ ერთმანეთზე დალაგებულ ყუთებს , ტირილი მინდოდა მაგრამ ვერ ვტიროდი , მართალია არც ისე შორს ვარ

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 20 (დასასრული)

იცით რა მაგარი იყო გუკას დაბადების დღე? არასოდეს არ დამავიწყდება ჩემი გუკსიკას გაფართოებული ტვაბეი და ჩამოვარდნილი ყბა , არც ის დამავიწყდება მთელი დღე როგორი მოწყნილი იჯდა და ელოდებოდა ერთ მილოცვას მაინც მაგრამ თითქმის ყველა გავაფრთხილე რომ ხმა

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 19

სიცილით მივედით სიცილით აწითლებულ აკომდე და ლუკამდე. -აუ იქ როგორ აიყვანე? ცხოვრებაში არ მჯდარა - სიცილით გახედა ლუკამ სიბრაზისგან გაწითლებულ გუკას და აკოს მხარზე ხელი დაუტყაპუნა -აუუ როგორი გადმოხტაა - ვერ ჩერდებოდა აკო და მეც მასთან ერთან

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 18

-წამო რაა - ხელზე მოვქაჩე და ფერწასულს ავხედე -შანსი არაა - თავი გააქნია და ერთხელ კიდევ ააყოლა თვალი უზარმაზარ ბორბალს -გეშინია ფისო? -სიცილით ვკითხე და იმის გაფიქრებაზე რომ გუკას რამის ესინოდა მეც გამეცინა -აუ მაშო მართლა არ მევასება ეს ბორბალი

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 17

ყველაფერი გამახსნდა და ძალიან მომინდა საკუთარი ხელით მომეკლა დათო , დარწმუნებული ვარ ისე მოვკლავდი ხელი არ ამიკანკალდებოდა. გამახსენდა როგორ ამოიღო დანა და როგორ მომიახლოვდა, მერე ის ტკივილიც გამახსენდა ცივი საგნის მოხვედრამ რომ გამოიწვია და ერთიანად