განსაკუთრებული არაფერი (სრულად)

თავი 1 ნაცრისფერი თუ თეთრი? უკვე ნახევარი საათია რაც ვფიქრობ, მაგრამ ვერაფრით ავარჩიე. კოლეჯში უნდა წავიდე და სულ რაღაც 15 წუთი დამრჩა მომზადების დასრულებამდე, რაც ჩემმა დედობილმაც გაამძაფრა განგაშის ზარით, რომელიც მეძახდა, რომ დრო იწურებოდა.

განსაკუთრებული არაფერი (დასასრული)

ორი კვირის შემდეგ: ორი კვირა გავიდა მას შემდეგ, რაც ლიამი დააკავეს. მე და ნინა მას ყოველდღე ვნახულობთ. საჭმელი და ტანსაცმელი მიგვაქვს. ლიამი არაფერს ამბობს მომხდარის შესახებ. მე კვლავ მჯერა, რომ ის ამაში არ იქნება გარეული, თუმცა ვხვდები, რომ ნინაც

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 12)

ახალ წელს ჩემს ცხოვრებაში ყოველთვის დიდი ადგილი ეკავა, რადგან ვიცოდი, რომ ამ დღეს ის აუხდენელი ოცნებები ხდება, რომლებიც მთელი სიცოცხლის მანძილზე გვზდევს. ჩემს დედინაცვალს ჯინის სჯეროდა, რომ მე რაღაცით განსაკუთრებული ვარ, რადგან ახალ წელს დავიბადე.

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 11)

თვალებს ერთ საშინელ ადგილას ვახელ. გარემოს თვალს ვავლებ და ვხვდები, რომ სადღაც მიყრუებულ სარდაფში ვარ. ხელ-ფეხზე ბორკილები მადევს და კედელზე ვარ მიყუებული. თავი მტკივა, თვალები კი მეწვის. მთელი სხეული დაბუჟებული მაქვს. ძალიან

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 10)

პარკში მალევე მივედით. სწრაფად გადმოვედი მანქანიდან და ლიამს არც დავლოდებივარ ისე გავიქეცი ბამბის ნაყინისკენ. ისიც მალევე დამეწია და გვერდით ამომიდგა. როგორც ჩანს ლიამსაც ჩემნაირი გემოვნება აქვს, რადგან სირბილით მივიდა დახლთან და ორი ბამბის ნაყინი

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 9)

დილით ადრე მეღვიძება და მიკვირს კიდეც, რომ მაღვიძარას მოვასწარი გაღვიძება. ახლა ნამდვილად აღარ მომიწევს იმ საშინელი ხმის მოსმენა, რომელიც ყოველ დილით რვა საათზე მაწუხებს. ჯერ რვის ნახევარია, ამიტომ მაღვიძარას ვთიშავ, რომ არ დარეკოს და ჭერს

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 8)

კლუბში მისვლისას ისეთი გრძნობა მქონდა, თითქოს ყველა მე მიყურებსო. ვცდილობდი ის თავდაჯერებულობა, რომელიც სახლიდან გამოვიყოლე, ბოლომდე შემენარჩუნებინა, ამაში კი ტრისი მეხმარებოდა,

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 7)

დილით მზის სხივები მაღვიძებს. დღეს პირველი ნოემბერია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ახალი წელი მალე შემოგვიღებს კარს. მიყვარს თოვლი, ამ დროს ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ, თუმცა ახლა კარგი ამინდია, რაც ცოტა არ იყოს მიკვირს, რადგან შარშან პირველ ნოემბერს

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 6)

თვალებს უცხო ოთახში ვახელ. თავიდან დაბნეული ვარ, თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებ და ვცდილობ გავარკვიო სად ვარ. უეცრად ყელზე საშინელ წვას ვგრძნობ, ამიტომ ხელს ვისმევ და ვგრძნობ როგორ მაქვს ბინტი შემოხვეული. ეს რა არის? ფეხზე ძლივძლივობით ვდგები და ვგრძნობ

განსაკუთრებული არაფერი (თავი 5)

თავი 5 ლიამის წასვლამ ცოტა გული დამწყვიტა, რადგან ნამდვილად არ მოველოდი მის ასეთ მოქმედებას. ვიცი, ვიცი მეც ცუდად მოვიქეცი, რა მეგონა? შემეხვეწებოდა, ჩაჯექი მე წაგიყვანო? თან ვიცი, რომ ვძულვარ.