პირველი ღამე - 9 (დასასრული)

სრულ ნეტარებაში და სიყვარულში გავიდა 7 თვე ჩემი მშობიარობის სცენა რომ გენახათ შეგეცოდებოდით ... ამდენად მტკივნეული არ მეგონა თავიდან ისე მიტევდა ეს მაიმუნი ბავშვი მუცლიდან მეგონა მუცლიდანვე გამოძვრებოდა მეც დამანგრევდა და ჩემს ორგანოებსაც ...

ყვავილების გამყიდველი (დასასრული)

დავიწყებ მადლობების მოხდით.ძალიან დიდი მადლობა იმისთვის ,რომ ამ დროის განმალობაში მხარში მედექით და მიუხედავად დაგვიანებისა მაინც არ მივიწყებდით.ბოდიშის მოხდაც მინდა ამდენი ,რომ გალოდინეთ.იმედი მაქვს ჯერაც არ დაგვიწყებივართ არც მე და არც ჩემი

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (დასასრული)

საღამოს ვახშმის შემდეგ სუფრა გოგოებმა ავალაგეთ - აუ ისე დაინახე ეს რო ცხენიდან ჩამოვიდა ზურიკომ მაშინ შეკრა წარბები ეხლაც არ გაუხსნია - მოეწონე ლიზუნა ჩვენს მთიელს - არა რა მოვეწონე კარგით რა სისულელეა - ა დედამთილიც მოდის- გოგოება სამზარეულოში

შემიყვარდი, პატარავ! (დასასრული)

3 კვირა სანდრომ და ლილუმ დარდში, ტკივილში და ტირილში გაატარეს. ხვდებოდნენ რომ ერთმანეთი უყვარდათ, რომ ერთმანეთის გარეშე სიცოცხლე არ შეეძლოთ. სასწაულებრივად მოახერხეს ერთმანეთის შეყვარება 3 ”ჯადოსნურ” დღეში და ამ სამი დღის შემდეგ, ერთმანეთზე ფიქრში

მიზანი არსებობისთვის ! (11 თავი) დასასრული..

როცა ტკივილისგან ატირებული ელენე სამშობიაროში მიჰყავდა იმ წუთებში საერთოდ აღარაფერი ახსოვდა, არც ის, რომ თავს მისი მიკარების უფლება აუკრძალა, არც კატეგორიული გადაწყვეტილება იმის თაობაზე რომ საერთოდ აღარ დალაპარაკებოდა.. უწყვეტად უმეორებდა, რომ

ასეთი ჯიუტიც მიყვარხარ პატარავ (დასასრული)

წავიდა და გაქრა, აღარ მინახავს, მაგრამ იმდენად ძლიერი იყო ჩემი სიყვარული რომ გამანადგურა,შემძრა. 3თვე სახლიდან არ გავსულვარ. ყოველი დღე ტირილით იწყებოდა და მთავრდებოდა. მარტო გადავედი საცხოვრებლად რადგან ჩემი ოჯახი შემეცოდა ა.

უუფლებო დღიური (2) დასასრული

როგორც კი კამერა გამოირთო თომასი წამოდგა და დარბაზი დატოვა კარებისაკენ გაემართა. -ბატონო თომას თუ შეიძლება მოიცადეთ-უკან მიჰყვებოდა ელისი -თომასი შემოტრიალდა და უთხრა: რა გინდათ აქ რაღა დამრჩენია ჩემს საქმეს უნდა დავუბრუნდე. -კი მაგრამ გთხოვთ

Bad girl (დასასრული)

არ ვიცი რამდენხანს ვიყავი ამ მდგომარეობაში.ფეხზე მხოლოდ წელის საშინელმა ტკივილმა ამაყენა.. ძლივს მივაღწიე ლოგინამდე, უსულოდ დვჯექი, თავი ხელებში ჩავრგე და ტირილო განვაგრძე... ყველა გაფაჩუნებაზე კარებისკენ ვიხედებოდი იმის იმედით, რომ ამ "ჯოჯოხეთიდან"

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) დასასრული

ხელები მაგრად მომხვია და ზემოდან დამაჩერდა, ჩემა გულმა ბაგა-ბუგი დაიწყო, ასე ახლოს მასთან არასდროს ვყოფილვარ, ცოტა იყო მანძილი დარჩენილი და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთ შეეხებოდა, ვოლოდებოდი გაყუსული რას იზავდა, ბოლოს მოიწია და ძალიან ნელა შემახო ტუჩები,

სამეფო კარზე [10 დასასრული]

საღამო მართლაც კარგი იყო, თავისუფლად გრძნობდა თავს. თამარმა ყველას წარუდგინა, გულწრფელი ღიმილით ესალმებოდნენ და ეს აბედნიერებდა. რამდენჯერმე ბატონი უმცროსი კონსტანტინეს მწველი მზერაც შენიშნა,