როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [11] დასასრული

უკვე კარგად იყო გათენებული დემეტრე, რომ ანასთან შეუშვეს. ყიფიანმა კარი, რომ შეაღო და თავისი პატარა ოჯახი დაინახა, ბედნიერად გაეცინა და მათკენ წავიდა. ანა ფრთხილად ეფერებოდა პატარა ყიფიანს და ღიმილით დასცქეროდა. დემეტრე მათთან ახლოს სკამზე ჩამოჯდა და

უგულო და ბაბნიკი #11 (დასასრული)

...იცით ბევრს ეშინია...მათ ეშინიათ ცვლილებების...ახლა ვიქრობ და ვხდები,რომ ცხოვრება ისეთი მ****რი არაა როგორიც მეგონა,მაგრამ ამის აღიარება მათთვის ვინც მიეჩვია ყოველდღიურობას,ძნელია...მათ არ უნდათ არაფრის შეცვლა...ისინი ხელებს წევენ და

გაურკვეველი ქორწინება (დასასრული)

კაფეში ფარდები ჩამოეფარებინათ, რაც გარედან ძალიან კარგად ჩანდა. ამან სიტუაცია უფრო იდუმალი გახადა და სიმტკიცე შიშში გადაეზარდა მაკალათიას.. კანკალმა შეიპყრო, როდესაც სახელურისთვის უნდა მოეკიდა ხელი. იმდენად ძლიერად ცახცახებდა, უჭირდა ხელი რაც

წითელი ფეხსაცმელი [10] დასასრული

_ მომისმინე… _ ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია ნიამ, _ შენ ცუდ დროს მოხვედი… აჯობებს, წახვიდე, ბევრი საქმე მაქვს.მოულოდნელად ოთახის სიღრმიდან კნავილის ხმა მოისმა.გიგის თვალები გაუფართოვდა._ შენ რა, კატა გყავს ? _ განცვიფრებული მიაჩერდა ქალს.შეშფოთებულმა

პირველი ღამე - 9 (დასასრული)

სრულ ნეტარებაში და სიყვარულში გავიდა 7 თვე ჩემი მშობიარობის სცენა რომ გენახათ შეგეცოდებოდით ... ამდენად მტკივნეული არ მეგონა თავიდან ისე მიტევდა ეს მაიმუნი ბავშვი მუცლიდან მეგონა მუცლიდანვე გამოძვრებოდა მეც დამანგრევდა და ჩემს ორგანოებსაც ...

ყვავილების გამყიდველი (დასასრული)

დავიწყებ მადლობების მოხდით.ძალიან დიდი მადლობა იმისთვის ,რომ ამ დროის განმალობაში მხარში მედექით და მიუხედავად დაგვიანებისა მაინც არ მივიწყებდით.ბოდიშის მოხდაც მინდა ამდენი ,რომ გალოდინეთ.იმედი მაქვს ჯერაც არ დაგვიწყებივართ არც მე და არც ჩემი

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (დასასრული)

საღამოს ვახშმის შემდეგ სუფრა გოგოებმა ავალაგეთ - აუ ისე დაინახე ეს რო ცხენიდან ჩამოვიდა ზურიკომ მაშინ შეკრა წარბები ეხლაც არ გაუხსნია - მოეწონე ლიზუნა ჩვენს მთიელს - არა რა მოვეწონე კარგით რა სისულელეა - ა დედამთილიც მოდის- გოგოება სამზარეულოში

შემიყვარდი, პატარავ! (დასასრული)

3 კვირა სანდრომ და ლილუმ დარდში, ტკივილში და ტირილში გაატარეს. ხვდებოდნენ რომ ერთმანეთი უყვარდათ, რომ ერთმანეთის გარეშე სიცოცხლე არ შეეძლოთ. სასწაულებრივად მოახერხეს ერთმანეთის შეყვარება 3 ”ჯადოსნურ” დღეში და ამ სამი დღის შემდეგ, ერთმანეთზე ფიქრში

მიზანი არსებობისთვის ! (11 თავი) დასასრული..

როცა ტკივილისგან ატირებული ელენე სამშობიაროში მიჰყავდა იმ წუთებში საერთოდ აღარაფერი ახსოვდა, არც ის, რომ თავს მისი მიკარების უფლება აუკრძალა, არც კატეგორიული გადაწყვეტილება იმის თაობაზე რომ საერთოდ აღარ დალაპარაკებოდა.. უწყვეტად უმეორებდა, რომ

ასეთი ჯიუტიც მიყვარხარ პატარავ (დასასრული)

წავიდა და გაქრა, აღარ მინახავს, მაგრამ იმდენად ძლიერი იყო ჩემი სიყვარული რომ გამანადგურა,შემძრა. 3თვე სახლიდან არ გავსულვარ. ყოველი დღე ტირილით იწყებოდა და მთავრდებოდა. მარტო გადავედი საცხოვრებლად რადგან ჩემი ოჯახი შემეცოდა ა.