ეკიპაჟი. (დასასრული.)

-დანახვის დღიდან მინდა შენთნ ყოფნა.!-სახეზე ხელები მოვხვიე და ნანატ ტუჩებს უკვე ყველა უფლებით მივეტანე და ნაზად დავუკოცნე.-ეს ტუჩები კი ჩემია. -ბაგეებთნ მქონდა სახე და ისე ვსაუბრობდი, აშკარად ვერ გაეგო რას ვამბობდი. -ეხლა გამოფხიზლდი და გამოდი.

მონადირის სისხლი #8 (დასასრული)

ფანჯარასთან ვდგავარ და ლოს-ანჯელესის ხედს ვაკვირდები ლამაზია მაგრამ ვინ იცის ამ სილამაზის უკან რამდენი სისაძაგლე იმალება? ვამპირები და ღმერთმა იცის კიდევ რა არსებები და მე ამ ყველააფერს მოვუღებ ბოლოს? არ ვიცი შევძლებ თუ არა ნუთუ ჩემს შესაძლებლობებში

ტირანის მახეში #დასასრული

მაინც,როდის ხდება ადამიანი შენთვის ყველაზე ძვირფასი?როდის გრძნობ,როცა გიყვარდება?როდის იცვლება შენში აქამდე შეუცვლელი თვისებები,ღირებულებები?როდის ასწრებს ის,ყველაფრის ქარიშხალივით დატრიალებას?ერთ წელიწადში? ერთ დღეში?ალბათ მაშინ,ყოველი მზერის

უსასრულობასაც აქვს დასასრული (თავი პირველი)

იმის თქმა შემიძლია რომ სიყვარული აუცილებლად დასრულდება, ზოგადად ყველაფერი სრულდება ამ ქვეყანაზე უსასრულობა არ არსებობს. რაც არ უნდა პესიმისტურად ჟღერდეს ღმერთს უსასრულო არაფერი

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( დასასრული )

სიყვარულის ნამდვილი ისტორია , რეალური : სახელებით , ამბითა და სიუჟეტებით . დიდი სიყვარულის ამბავი , რომელიც შემთხვევითობით დაიწყო და შემთხვევითობითვე დასრულდა , შეხვედრა , რომელსაც არც - ერთი არ მოელოდა . მთავარი გმირები , რომლებიც არ დანებდნენ და

მოსიარულე აისბერგის მახეში {8 თავი} დასასრული

“სიყვარული დაუმორჩილებელი ძალაა. როდესაც მის კონტროლს ვცდილობთ, გვანადგურებს. როდესაც ვცდილობთ დავატყვევოთ, გვიმონებს.როდესაც ვცდილობთ გავიაზროთ, გვტოვებს გზააბნეულს და იმედგაცრუებულს.” “სიყვარული ძლიერი სურვილია, რომ ძლიერად სურდე ვინმეს.”

სილურჯე შეპარული ნაცრისფერი (18+) მესამე ნაწილი (დასასრული)

- ისევ არ გპასუხობს დედი? - წინსაფარწაკრული ლელა თინის ოთახის კართან იყო აყუდებული და შვილს სევდიანი თვალებით დაცქეროდა. - რატომ მიპასუხებს დედა? მე აღვმოჩნდი ჭორიკანა დაქალი, რომელმაც ყველაფერი თავის შეყვარებულს, უფრო სწორედ ყოფილ შეყვარებულს

კვლავ სიცოცხლე მინდა (დასასრული)

ვხვდები რომ დიდი ხანი ვიყავი გათიშული რადგან პატარა ფანჯრიდან ვარსკვავებს ვხედავ. არ ვიცი რა მჭირს... საკუთარ თავს ვეკითხები ხოლმე, მართლა გიჟი ვარ? გავიგე მდინარიდან როგორც ამომიყვანა ბეკამ, პალატაში ნინას უყვებოდა ელენა ალბათ ეგონათ მეძინა.

სიყვარულს ჭირდება ბედნიერი დასასრული (სრულად)

მთვარიანი ღამე იყო, საათი ღამის ორს აჩვენებდა გოგონას კი ჯერაც არ ეძინა , ვინ იცის მერამდენე ღამეს ათევდა ფიქრებში გართული. საწოლი ფანჯარასთან ახლოს იდგა იქედან კი კარგად მოჩანდა სავსე სფერო

შეშლილი ჰელოუინი (დასასრული)

-კიდევ ერთი ვამპირის მოხრუკვა ხომ არ გინდა? დეა მხრუკავი-ჩაიცინა და ფანჯარაში გაიხედა. მეც მივუცუცქდი და გადავიხედე. დაახლოებით მესამე სართულზე ვიმყოფებოდით. აშკარად ქალაქგარეთ,რადგან ირგვლივ მწვანე მინდვრისა და ხეების მეტი არაფერი იყო.