-გამარჯობა, ცოლად გამომყვები? ( დასასრული )

ცხოვრებაში დგება მომენტები, როცა უმიზეზოდ სევდიანდება ადამიანი და იღლება ყველაფრით,ყველაზე ცუდი შეგრძნებაა,თითქოს არავინ გინდა საერთოდ, შენი თავიც კი, უბრალოდ გინდა საკუთარი თავიდან გახვიდე იხეტიალო და ისევ მოხვიდე,ისეთი შეგრძნებაც შეიძლება გქონდეს

2 გრამი სიყვარული (დასასრული)

თითქოს ყველაფერიდამთავრდა. ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ საავადმყოფოს კედლები ქვემოთ მოიწევდნენ და ცოტახანში ჩემამდე მოაღწევდნენ..ყველაფრი დაინგრა..შიგნიდან ყველაფერი ჩამეშალა,მხოლოდ ფიტული ვიყავი დარჩენილი,საავადმყოფოს სკამზე დამხობილი..

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი16) დასასრული

დემეტრე მაგიდაზე შემოვსვი, ისე გავერთე საქმით ვერ გავიგე როდის შემოვიდა ავალიანი. -რას აკეთებ პატარა'ვ,, ყურთან მიჩურჩულა. ხელი გადაწია ჭიქის ასაღებად. მის შეხებაზე გამაჟრჟოლა. ჩემს რეაქციაზე გაეცინა და სწრაფად მომშორდა. ,,როგორ მომნატრებია მისი

ქუჩის სამოთხე - დასასრული

საკონკურსო დღე ხვალ იყო. საშინლად ვნერვიულობდი. მათ არ შევხვედრილვარ. ჩემი მოთხოვნა გაითვალისწინეს და თვალით არ მინახავს. გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი, მაგრამ ღამ-ღამობით, საწოლში ხშირად ვტიროდი. დილით თვალებ ჩასიებული ვიღვიძებდი. თითქმის გარეთ არ

ჯილი დასასრული

ჩემმა ქორწილმა თუ შეიძლება ამას ასე ვუწოდო მშვიდად ჩაიაირა მე ოფიციალურად დავთმე ის ყველაფერი რაც მიყვარდა იმისათვის ვინც მიყვარდა არა მსმენელო არ იფიქრო რომ მე ახლა ისე ვგრძნობ თავს როგორც ადამიანი რომელმაც ვიღაცას რაღაც მსხვერპლად შესწირა, მე ვინც

ლელო (თავი 16) დასასრული.

ჩვენს ბუდეში, სულელო. - ცხვირზე ხელი დამკრა და ღვედი თავისი ხელით შემიკრა. მთელი გზა წინ ვიყურებოდი. არც სანდროსთვის შემიხედავს და არც იმ პატარა რგოლისთვის, რომელიც ამხელა მნიშვნელობის მატარებელი იყო და თითზე მქონდა ჩამოცმული. დაბნეული ვიყურებოდი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (32 დასასრული)

ვიღაცის თბილ მკლავებში ვიყავი, ამას თვალდახუჭულიც ვგრძნობდი, თავი დამძიმებული მქონდა და მიჭირდა რამეზე რეაგირება, მაგრამ როცა უკანასკნელი სცენა გავიხსენე შეცბუნებული ავფართხალდი და თვალებიდან გამოვიხედე... ალექსს ვეჭირე ხელში და ისეთი სასოწარკვეთილი

ნინი and დამიანე (დასასრული)

დილით საწოლში მარტოს გამეღვიძა, დამიანეს მაისური გადავიცვი და ოთახიდან გავედი. სამზარეულოში ჩავედი, ჩემი ბიჭი ბლინებს აცხობდა. ჩუმად მივეპარე და ზურგიდან მივეხუტე, ჩაიცინა ჩემი ხელები თავისაში მოიქცია და უფრო ძლიერად მიმიკრა ზურგზე. ჩემსკენ

დავიწყებული სიყვარული და მოულოდნელი შეხვედრა დასასრული

გთხოვ, ახლა ნუ წამაქცევ ნურავის თვალში. ახლა უშენოდ, გამოჭირდება წამოვდგე ჩემო სალომე.თემო ფიქრებში ჩაძირული იჯდა კაბინეტში და სალომეზე ფიქრობდა. ---დილა მშვიდობის ექიმო.კაბინეტში წკრიალა ხმით შემოვიდა ნაზი და ლამაზი სახის გოგონა. ---დილა მშვიდობის

დაუჯერებელი (დასასრული)

-მე კარგად ვარ, ტყუილად ინერვიულე, მაგრამ ხომ ხედავ დაგაჩქარებინე მშობიარობა-გადაიხარხარა მან და ტუჩებზე სწრაფად მაკოცა -დამპალოო-ამოვიბუზღუნე და სწრაფად წამოვწიე თავი როდესაც ოთახში პატარა საწოლით ჩემი შვილი შემოიყვანეს, უკან კი ბედნიერი სახით,