დასაწყისი (თავი 7)

ვერ ვიძინებ -ვერც მე (აკანკალებულმა თქვა) -შენ რა გცივა? -ხო მცივა წადი შენ დაიძინე გავთბები ცოტახანში. -ძაანაც რომ გინდიდეს თავიდან ვერ მომიშორებ არმინდა გამიცივდეე შენგარეშე კიდე ვეღარ ვიძინებ... ალექსანდრე სპორტულებით დაწვა ნიტასთან ნიტა სულ

დასაწყისი (თავი 6)

ყიველმეორეს ამას ეუბნები. -პირველიხარ ნიტა მე შენ მიყვარხარ. ნიტას ხმა არ ამოუღია ალექსანდრემ მიუახლოვდა და მის ტუჩებს დაეწაფა ასე მშვიდად არასოდეს ყოფილა ნიტა, იწვა გატრუნული საყავრელი ბიჭის გვერდით ვერც იაზრებდა როდის მოასწრო ეს ყველაფერი მერე

დასაწყისი (თავი 5)

დილით ადრე გავიღვიძე სარბენად გავედი ქვევით რომ ჩავედი ალექსანდრე იჯდა უკან გამომეკიდა ტემპს ვუმატე მაგრამ მაინც დამეწია -როგორ ხარ? -არაჩვეულებრივად. -მეც კარგად(სულელივით მიღიმოდა) -მიბრაზდები? -რაზე? -გუშინდელზე

დასაწყისი (თავი 4)

ნიტა დამიძახა გავშეშდი გისმენ მივუბრუნდი -გუშინდელზე მინდოდა ლაპრაკი. -რამოხდა გუშინ? -შენ რა არგახსოვს? ჩვენ ერთმანეთს ვაკოცეთ. -ააა ხო გამახსენდა (ძაით გავუღიმე) არუშავს მაგისმერე ალბათ ათს აკოცე ან რამნიშვნელობააქვს. -შენ რა ეჭვიანობ ?

დასაწყისი (თავი 3)

-ზედმეტი მოგსვლია ნიტა. -ჯობია თავს მიხედო ალეხსანდრე -მომწონს სახელით რომ მომართავ აღმაგრძნებს. -იდოტი ხარ! ხურდა ჩააგდო ლიპტში და მექვსე სართულს მიაჭირა.

დასაწყისი (ნაწილი2)

-ღმერთოჩემო როგორ შემეშინდა ხვდებით მაინც რას აკეთებთ -კი თანაც ძალიან კარგად სამაგიეროს გიხდი -უტაქტო და უხეში ხარ შენთან თამაშს არვაპირებ აქედანვე გაფთხილებ. -და გგონია რო მე ვთამაშობ ჯობია სირბილი გააგრძელო ამდენ ლაპარაკს. .

დასაწყისი

დილით ადრე ავდექი კიდევ ერთხელ მოვავლე თვალი ხორცისფერ კედლებს დამტვერილ ყუთებს, თვალები მოვიფშვნიტე სამზარეულოსკენ გავემართე სადაც დედა შემეგება, არცისიყო ბედნიერი.

ცუდი დასაწყისი (სრულად)

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ, არც ძალიან ლამაზი და არც მახინჯი. გააჩნია, ვისთვის როგორ. კეთილ ადამიანებს მზეთუნახავად მივაჩნივარ, შურიანებს _ უშნოდ, ნაკლებად შურიანებისთვის კი «ისე რა» ვარ. რამდენიმე საათში თვრამეტი წლის ვხდები, მაქვს ჩალისფერი თმა და

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

ძალიან დიდი ბოდიში.ახლა სრულიად შემთხვევით,როცა რაღაც ჩემს მოთხრობას ვეძებდი,შევნიშნე,რომ ეს მოთხრობა მაშინ ბოლომდე არ დამიდია(სხვა ფაილში მქონია თურმე სრულად),ალბათ გამოცების ბრალია.ასეთი არეული და დაბნეული რომ ვარ,დიდი ბოდიში. მალე დავასრულებ ამ

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

-დედა-გადაეხვია ქალს,რომელიც სკამზე თვლებდა და სახლში შესვლას არც აპირებდა. -შვილო,რა გინდა აქ? -ვერ დავიძინებ. -ალექსი? -დიდი ხანია,რაც ....რაც აღარ მელაპარაკება..-აკანკალებული ხმით თქვა და გვერდით მიუჯდა დედამთლის.