ლუი,BVLGARI და PARLIAMENT(სრულად)

-თქვი,ბოლოს და ბოლოს თქვი და დავამთავროთ,მეტი აღარ შემიძლია-გამწარებული ღრიალობდა ბიჭი,გაცეცხლებული თვალებით უყურებდა მის წინ მდგარ გოგოს. დავიდოვს მოუკიდა. გოგომ პარლამენტს. -თუარ იტყვი წავალ და კისერს გამოვჭამ,კიარ გამოვჭრი?გამოვჭამ და იმას

ბალიშზე დაყრილ მიწისფერი და სველი თმებით

როდესაც პირქვე დამხობილი საწოლზე წევხარ, ბალიშზე დაყრილ მიწისფერი და სველი თმებით, შენივე თავის ლაქიაც და მადამიც შენ ხარ, შენი გოლგოთით, ეკლებით და შენივე გზებით.

მარტინი და სიყვარული (1)

როცა ვინმე გიყვარდება შენი ცხოვრება მთლიანად იცვლება და შენც ის აღარ ხარ ვინც იყავი. და როცა გიყვარს,როცა შენი სიყვარული ნამდვილი და წრფელია აღარაფერს აქვს აზრი,არც შენს თავმოყვარეობას რომელიც აქამდე კისერში გიჭერდა და არც იმ ნეგატივს რომელიც შენს

ჭორფლებიანი და მე

მე ბაბი ვარ, წითური გოგონა რომელიც ჩუმად უსმენს სამი საუკეთესო მეგობრის ლაქლაქვს და თან facebook-ის ნიუსფიდზე დაბორიალობს. სანდრო- ნევროზაა, გუგა (ჩემი ჭორფლებანი)-შარიანი, აკა- ნევროზასა და შარიანის გამანეიტრალებელი, მე-წითური.

მსჯავრდებული და მოსამართლე . . .

-კითხვა პირველი ! გიყვარდით თუ მხოლოდ გაერთეთ? -არა რას ბრძანებთ (აღშფოთდა და სუნთქვა უჭირდა) სიტყვა მიყვარხარ ვიცი მითქვამს თქვენთვის არცერთხელ, მაგრამ არასდროს წამიშლიხართ ჩემი გულიდან.

ბოლო სიყვარულს და მუზას

შენ ჩემთვის სულ ხარ ქვეყნიერება შენ მომანიჭე ბედნიერება შენ ხარ სამყაროს მშვენიერება და ჩემი გულის, სულის მშვენება

მე და შენ

როცა მე და შენ წლები გვაშორებს რაღა თქმა უნდა ეს საწყენია მაგრამ როდესაც ჩემს გვერდითა ხარ იმ წუთზე ტკბილი არაფერია

სიყვარულისა და შემთხვევითობის თამაში. (2)

ყველამ დავლიეთ და ძალიან ძალიან მაგარი დროც ვატერეთ. - აბა ანდრი, როგორ მოგეწონა ჩვენი სიურპრიზი? ( ეთიკო ) - შენი იდეა იყო ეს ყველაფერი, ხო? მოულოდნელად ჩემს კალთაში საყვარლად აღმოჩნდა და კისერში ძლიერად მაკოცა.

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეცამეტე )

ვიღაც ქერა , გრძელ ფეხება გოგო ალექსანდრეს კალთაში იყო მოკალათებული , თავი მის კისერში ქონდა ჩარგული და დროდადრო იქვე სველ კოცნას უტოვებდა . ... ამ დროს მე რა დამემართა ? ენით აღუწეერელი რამ . აი სიტყვებით ვერ გადმოვცემ ჩემს გრძნობებს . უბრალოდ

და შენ მხეცივით აგტკივდება, რომ სხვისი მქვია.

როცა საათის ხმა მომესმის, მაფხიზლებს გლოვა, დროის უდაბნო სიჩუმეში ყვავივით მღერის. ვიღაც იძახის - ეგ თუ არა სხვა მაინც მოვა და ვინც მელოდა უსათუოდ მე აღარ მელის.