და ჩემი სახის ანარეკლი ისევ ჩანს ფანჯრის მინაზე...

ეს ჩემი სახლია , ეს კი ჩემი პატარა , მყუდრო ოთახი . ოთახის ბოლოში პატარა საწოლია , რომელზეც ლამაზადაა გადაფარებული ლურჯი საბანი . კედლებზე ლამაზი სურათებია გაკრული , ჩემი სურათები , ჩემი ნახატებიც და ჩემი პორტრეტებიც . ყოველთვის მიყვარდა ხატვა ,

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეოთხე)

-კაი რა, რა ვიცეკვო-თავი გავაქნიე-რო ავდგე შეიძლება წავიქცე, თან მუსიკაც არაა.. -აუ მიდი რა, მიდი და მე დავუკრავ. მგონი მართლა გააფრინა. -გარეკე ანდრო? ჩავიხითხითე მე. -აუ ისეთი ხარ, მართლა არეკინებ კაცს და რა ვქნა? ცოტახანი გაჩუმდა. რაღაც ისეთი

მზე,ზღვა და რეალობა(თავი პირველი)

-ელენე! -ხოო რა გინდაა -მგონი შენთან ლაპარაკი მჭირდება -მოდი გელოდები მივიდა 19 წლის მარიამი ელენესთან მის საუკეთესო დაქალთან

ყველაფერი შეიცვალა ( 2 და 3 თავი)

გოგონები სახლში დაბრუნდნენ , ანასტასია მაშინვე თავის ოთახში ავიდა და კომპიუტერს მიუჯდა , თავისი სკაიპი ჩართო როგორც ჩანს ანის ბევრი ურეკია . ცოტა ხანში ისევ დარეკა

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მესამე)

პირველი შეხვედრა გამახსენდა, ანდრომ რო მკითხა რა გინდაო და გულში სითბო ჩამეღვარა. -ამერიკანო მინდა. მარინა წავიდა. კვლავ მარტო დავრჩი. შეტყობინება მომივიდა ტელეფონზე, დიმა იყო. არ ვუპასუხე და ტელეფონი საერთოდ გამოვრთე.

მე და კარლი

მე მოგიყვებით ამბავს, რომელიც ალბათ საუკუნეს დარჩება. იმ შემთხვევაში, თუ ბედი გაუღიმებს. თუ არა და დაიკარგება, ქარი წაიღებს და სადღაც გააფრიალებს. სადღაც სადაც უსასრულობის მორევი შთანთქავს. და გაქრება .. გაქრება როგორც ის უკანასკნელი ზამთარი და დრო,

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეორე)

-ხო იცი, მსოფლიოში ყველაზე მაგარი დედა ხარ შენ! დოინჯშემორტყმული ვდგავარ და ველოდები, როდის იგდებს ყურთ ჩემს ხმას. -შარვლის ჯიბეში ნახე და აიღე, ოღონდ მთლად არ გამაღარიბო,იცოდე.

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი პირველი)

ღმერთმანი! მარცხნივ რო დგას ნიკუშაა ლატარია,კალათბურთელი, გახსოვს საყიდლებზე რომ დამეჯახა? ეგ იყო..-გახედვას ვაპირებდი, ელენემ ფეხი რომ ლამის მომაძრო.-არ გაიხედო, გიჟი ხარ? -კაი რა იყო, ხო არ იკბინებიან,

და ნარჩენი

სამყარო შესდგება ჩემგან მე შევდგები სამყაროდან ჩვენ არაფერი გვაქვს გასაყოფი არა მატერიალური ნეხვ* არამედ სულიერი მოძრაობა აი რაზე შეგვიძლია ვიდაოთ ჩვენ ..

ზოლიანი და იისფერი

ბიჭს ზოლიანი მაისური ეცვა. გოგონას იისფერი სარაფანი. ბნელოდა, სიბნელეს მხოლოდ მთვარე და ვარსკვლავები ახლდა თან.