შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 1)

მიყვარს სარკის წინ რომ ვდგავარ, ვცეკვავ და ჩემ გარეგნობას ვათვალიერებ. ყავისფერი თმა ჰაერს კვეთს და ცისფერი თვალები თან მიყვება, გრძელი ფეხები მუსიკის რიტმს ჰყვებიან და სხეულს მიმართულებას აძლევენ. ამ დროს მგონია, რომ თავისუფალი ვარ და შემიძლია

კიმი და ლუსი(ვამპირის ტყე)თავი 6

სკოლაც მალევე დაიწყო, როგორც ყოველთვის კიმი და ლუსი სულ ერთად დადიოდნენ სკოლაში, ეხლა კი განსაკუთრებულად ახლოს იყო ლუსისთან კიმი,რადგან იცოდა რომ ჯერ კიდევ ქონდა შიში ლუსის იმის იმართ რომ ვინეს რამეს ავნებდა,მაგრამ ლუსის ჩანთაში ყოველთვის ჰქონდა

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

ერთი თვის შემდეგ...ეს ბოლო კვირეებია ალექსანდრე რაღაც ცუდ ხასიათზეა, რამდენჯერაც ვკითხე იმდენჯერ არ მიპასუხა, რაღაცას მიმალავს რაც ძალიან მაშინებს, თანაც ამ ბოლო დროს ხშირად მეკითხება ვიცი თუ არა,

და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ

სასწაულია გიყვარდეს ისე ძალიან ის ერთი,რომ დაივიწყო ამ ქვეყნად ყველა ედემი და ღმერთი.სასწაულია იწამო, რომ მის გარეშე ვერ გაძლებ,და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ.არ ვიცი, რისთვის ვიცოცხლო

მგოსნის ცხოვრება და შენ

მე და ცხოვრება შევერკინებით და ჩვენ გავარკვევთ ვინ არს ძლიერი. მე თქვენ მალამოდ ვერ გეფინებით, განსხვავებულად ვარ განიერი. ყველა ნორმალურს მე ვერკინები და მათი მსგავსი ვერ შევიქნები. უგულებელვყოფ მე ყველას აზრს,ჩემს თავს ვუწოდებ ვენერას, მარსს.

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( დასასრული )

სიყვარულის ნამდვილი ისტორია , რეალური : სახელებით , ამბითა და სიუჟეტებით . დიდი სიყვარულის ამბავი , რომელიც შემთხვევითობით დაიწყო და შემთხვევითობითვე დასრულდა , შეხვედრა , რომელსაც არც - ერთი არ მოელოდა . მთავარი გმირები , რომლებიც არ დანებდნენ და

იყო და არა იყო რა (რითმას ეტიუდი)

იყო საათებში ღამით გაქაფული, მთვარით მოთხრობილი კვანტური ოცნება; მკრთალი ნათებებით თვალებ გაკვანძული სიცოცხლის წყურვილის უდროო მოთმენა,

დედა

წერა ვისწავლე დედი იცი?და ამიერიდან თუ ვერ გეტყვი დაგიწერ მაინც "მიყვარხარ"ს და წყალს გამოვატან დაკეცილ ფურცელს. დედი...იცი სიმაღლეში სწრაფად ვიზრდები და მჯერა როცა გავიზრდები მე შენ გიპოვი. დე აქ უამრავი ჩემნაირია, მათგან უმეტესობას დედა არ ჰყავს

პაპასკირი და ბაბუციძე 30

- კარგი , კარს ჩავკეტავ მგონი ღია დავტოვე - მარტო ყოფნის გეშინია? აქ ვარ ნუ გეშინია -მარტო ყოფნის არ მეშინია , დედაჩემი რომ მოვიდეს და აქ გნახოს ისტერიკაში ჩავარდება. -გასაგებია, მაგიტომ გითხარი ჯობია წავიდე . -არა დარჩი . მარტო ყოფნა არ მინდა.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 12)

როდესაც კაბინეტში შევედი და მარწყვი მომინდა აი მანდ მივხვდი, რომ ალექსანდრეს მაგარი დაერხა მთელი ცხრა თვე.... ისე ძალიან მომინდა, რომ მის გარეშე ნამდვილად ვერ გავძლებდი... ცოტახანი ვითმენდი, ვითმნდი მაგრამ ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და კაბინეტში