ანგელოზი და ეშმაკი ერთად (სრულად)

ლონდონის წვიმიანი ქუჩების ყურებას არაფერი ჯობია, ნისლიანი ქალაქი რომეიც მუდამ სიმშვიდითა და წვიმითაა განთქმული. მე ლონდონში დავიბადე და გავიზარდე მაგრამ ახლა მე მისი დატოვება მიწევს, ჩემი გული დაფლეთილია მე მივდივარ ის კი აქ რჩება. ჩემი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (9თავი)

დილით,რომ გავიღვიძე ჩემ ოთხში ვიყავი.მახსოვს გუშინდელი დღე,ან რატომ უნდა დამავიწყდეს?დარწმუნებული ვარ მუდამ მემახსოვრება.დღე რომელსაც სახელიც შევურჩიე,შეიძლება ეს სულელურად ჟღერდეს მაგრა ასეა „ერთ დღე დემეტრე დადეშქელიანთნ ერთდ“ ისე ჟღერს

..და ახლა...

ციდან ფოთოლი ცვიოდა ლურჯი, ისეთი ლურჯი, როგორც იმედი, იქ აღარ დამხვდა ჩემი საუნჯე, წამოსაღებად როცა მივედი

მიყვარხარ ისევ და ისევ

მე შენ მიყვარხარ და შენს სიყვარულს ველი კვლავ და კვლავ ეს გრძნობები სულ თან დამყვებიან, მუდამ კვალდაკვალ შენთან მოვდივარ და გეუბნები ჩემი ზეცა ხარ შენ არ მკადრულობ, შენ არ გიყვარვარ ალბათ ვერ ვჩანვარ მე შენ მიყვარხარ უკიდეგანოდ, მე შენზე ვაფრენ მე

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (8თავი)

ნეტავ დრო გაჩერდეს,გაიყინოს და დავრჩედ მხოლოდ მე და შენ.შენ და მე,მხოლოდ ორნი.ახლა და ამ წამს.გაჩერდეს,გაიყინოს,გაქვავდეს,დაპაუზდეს.აი უბრალოდ მე და შენ და უკანასკნელი დღე,არა არ გეგონოთ,რომ ვკვდბი და იმიტომ ვამბობ უკანასკნელ დღეს.ამას იცი რატომ

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 5. გასვენება შუაღამეს და საპატრულო პოლიცია

ხელოსანმა ათი წუთი უჩხიკინა ტელეფონს, ბოლოს გამოვიდა და დამწუხრებული სახით მამცნო, რომ არაფერი ეშველებოდა, რადგან იგი გარდაიცვალა. გული ჩამეთუთქა. ჩემი ტელეფონი, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, რომელიც რამდენი წელია მომყვება ემოციებისა და ცხოვრების გზაზე,

გაბედე და იყავი ბედნიერი (II)

სამი წლის სხვაობის მიუხედავად,მეგობრებს შორის ასაკობრივი ზღვარი არ არსებობდა. არც ელენი იყო მეტისმეტად განებივრებული ცხოვრებით,თუმცა პრობლემებს უფრო თავდაჯერებულად ხვდებოდა და ძლიერებას მათთან უპრობლემოდ გამკლავებაში გამოხატავდა.უცნაურია,როცა

ცისფერი სასახლე (III და IV თავები)

ვენიტატის სამეფოს არასდროს უგრძვნია ზღვის ტალღები, უფლის სიყვარული და სამართალი. რომანში აღწერილია სასტიკი მონარქის ხანის შესახებ, მოთხრობილია დედოფლისა და უცნობი მხატვრის სიყვარულის ამბავი. კითხვისას იმოგზაურებთ სამყაროში, რომელიც სავსეა ვნებითა

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 4. ძროხა და ჩაშლილი სპაგეტი

ჩემს ცხოვრებაში აი, უკვე მერამდენედ, დრო პირად მტრად გამოვაცხადე. საათის ისრები წინ მიიწევდა, ხოლო მე ისტერიკულად ვალაგებდი, უფრო სწორად, ერთი ადგილიდან მეორეზე გადამქონდა ზედმეტი ნივთები და ყველაფერს სადღაც ვმალავდი

ანდრეა და ანაბელი (სრულად)

მაპატიე რა. მე უბრალოდ რომ გავიგე ჩემი შვილის ავადმყოფობის შესახებ,შემეშინდა. მეგონა რომ ვერ გავრზდიდი, ამიტომაც ვთქვი უარი. მაგრამ მერე მივხვდი რომ სისულელე ჩავიდინე და შენს სახლთან მოვედი მაგრამ იქ არ დამხვდი. მეზობელმა მითხრა რომ ბარგით წახვედი.