სკოლა და დიდი სიყვარული(1 თავი)

მოკლედ მე ვერონიკა ჯაფარიძე ვარ ჩვიდმეტი წლის,დამამთავრებელ კლასში მოგეხსენებათ როგორი ძნელია მასწავლებლებიდან მასწავლებლებში,მოდელები ვართ თოთხმეტი წლიდან,ვერც კი წარმოვიდგენდით რომ ჩვენი კარიერა თოთხმეტი წლიდან წარმატებას მიაღწევდა,ახლაც

† დიდი ხარ შენ უფალო †

თუ დამივიწყებ, არ მიგატოვებ არ მოგცილდება შენ ჩემი მზერა გეტყვი რომ აქ ვარ შენს გვერდით ახლოს ხან დამინახავ და ხანაც ვერა

სამი მიზეზი (4 თავი)

ღრმად ამოიხვნეშა თორნიკემ და ნაცნობი ყვავილების სალონის ნომერი აკრიბა შეკვეთის მისაცემად. მასზე დიდი თაიგული შეუკვეთა და მშვიდად ჩაჯდა სავარძელში, ახლა მთელი კომპანიის დასანახად მიუტანდნენ

თბილისელი ლილეს მანჰეტენური ცხოვრება (თავი 11)

ზოგადად ძალიან მიყვარს მიუზიკლები , განსაკუთრებით ძველი დროის.ცეკვა-ცეკვით ჩავიცვი, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და გავედი ოთახიდან.საერთო საცხოვრებლიდან და სირბილით მივედი მთავარ შენობასთან

თბილისელი ლილეს მანჰეტენური ცხოვრება (თავი 10)

ამ ისტორიის თხრობა დიდი ხნის წინ დავიწყე. ახლა გადავწყვიტე გამეგრძელებინა , თუმცა შემდეგი თავების დადება ახალი ექაუნთიდან მიწევს , რადგან ძველში შესვლას ვეღარ ვახერხებ ( Ms.Lee- შეგიძლიათ ნახოთ წინა თავები ) . მაშ ასე, ვაგრძელებთ ლილეს შესახებ

პაპასკირი და ბაბუციძე 25

სიმართლე კი მხოლოდ ერთი იყო იმ საღამოს ერთი ახალგაზრდა კაცის მზე სამუდამოდ ჩავიდა და რამდნეიმესი კი ალბათ გისოსებს დიდი ხნით ამოეფარა.

უნებლიე შეცდომა (22- დასასრული)

შვებით ამოისუნთქეს, ახლა ყველა დაისჯებოდა, მაგრამ ის აფიქრებდათ, რომ დაჩის გრიგოლი არ უხსენებია, ეს კი საკმაოდ დიდი მიზეზი იყო კიდევ ენერვიულათ. უკვე ბინდდებოდა ბიჭები რომ მოვიდნენ, საშინლად დაღლილები ჩანდნენ. მაშინვე მაგიდა გაშალა ლილიამ და ყველა

მწარე ფიქრები

ჩემი შენდამი მწარე ფიქრები ღმერთთან მივიდნენ ჩემს მოსაკლავად. ალბათ, ოდესმე შენ კვლავ მიხვდები, ვიდგები აქ მე შენს მოსაყვანად. მე არ მჭირდები, მხოლოდ მიყვარხარ, შენ ჩემი გრძნობის ერთი სიტყვა ხარ. ვიცი, არ მოხვალ და მე მოვდივარ. სიყვარულისთვის დიდი

მე არ დამისრულებია...(XIX თავი)

-მომატყუე ხომ? -სასიკეთო საქმისთვის._გაიცინა და მაგიდამდე მიმიყვანა. სანამ დავსხდებოდით ვარდისფერი ვარდების დიდი თაიგული მომიტანა და ლოყაზე მაკოცა. მაგიდას მივუსხედით, ბევრი ვისაუბრეთ, ცოტა ღვინოც დავლიეთ და ბოლოს ნელი მუსიკის ფონზე დავიწყეთ ცეკვა.

სიბნელე (თავი 3)

დარბაზში ხუთი ბიჭი შემოდის, აღნაგობით თუ ვიმსჯელებთ მივხვდებით რომ, ვარჯიშს დიდ დროს უთმობენ, აქედან ერთ- ერთი ძალიან მაღალია, იმდენად რომ დანარჩენ ოთხს, მთლიანად ჩრდილავს, თუმცა არც მათ აკლიათ სიმაღლე...