ევა - თავი 3

-კარგი! გეყოფა, რა!-ფეხზე წამოხტა გიორგი,-დავიტოვებ! შენ სად მიდიხარ? კონსტანტინეც ფეხზე წამოდგა. გრძელი თითებით გიშრისფერი თმა შუბლიდან მოიშორა, თეთრი მაისური შეისწორა, შავ ჯინსის შარვალსაც სავარძელში დაშვებამდე განკუთვნილი ადგილი მიუჩინა და,

ევა - თავი 2

ნეონის ლურჯ შუქზე ევდაკიას თმა გრძნეულივით ანათებდა. ყვავილების გარემოცვაში მდგარ, ამ ხორბლიფერ ღვთაებას კოსმოსში გაჰყავდა კონსტანტინეს გონება.

ევა

,,ალე იტყოდა ხოლმე, ასეთი ქალები, ბოტანიკური საოცრებებივით, ან ხელოვნურად გამოჰყავთ, ანდა სხვა პლანეტიდან არიან ჩამოფრენილებიო...." ისტორია კონსტანტინეზე და ევაზე. ისტორიაზე იმაზე, თუ როგორ ებრძოდა ერთი ესმაკს, მეორე კი - ღმერთს.

ყველაფერს ვიხსენებ 8

-ამან შეიძლება გადაგარჩინოს, გგონია აქ დავტოვებ?-ხელში შეათამაშა საქაღალდე და ისე მიუახლოვდა სუნთქვა დაეფინა სახეზე. თვალებში უყურებდა ევა და თითქოს სადღაც ქრებოდა ქარიშხლები. სიმშვიდე ჟრუანტელად იღვრებოდა სხეულში.

FBI-ს თანამშრომელი 1 თავი

მანქანები დაიძრნენ და რამოდენიმე ათეული წუთის მერე კლუბთან გაჩნდნენ.როგორც აღმოჩნდა ბოლოები ყოფილან ამიტომ მათმა შესვლამ ნამდვილი ფურორი მოახდინა ყველა მათ უყურებდა რითაც ზედმეტად გახერებულები

ევა (სრულად)

-მაგიჟებ! მხოლოდ ეს სიტყვა იყო საჭირო იმისთვის რომ ორივეს რაღაც მუხტი ეგრძნოთ ისე დაეწაფნენ ერთმანეთს, ალექსანდრემ ერთი ხელი წელზე მოხვია და კარებს ააკრო მეორეს კი ხან ფეხზე ხან ყელზე ასრიალებდა, ტუჩებით ყელს რომ ჩაუყვა და ხელი მაისურის შიგნით რომ

ევა!

ევა! გეძახი და მოდი, მინდა, შეგეხო და გიგრძნო. ადამს შენ წაართვი ნეკნი გულის წართმევასაც ვითხოვ.

ევა დერენდისიე (1)

მე ევა ვარ, ერთი ჩვეულებრივი,ზედმეტად სერიოზული, ემოციური და მოსაწყენი ადამიანი.ვიღაცისთვის სწორედ ჩემნაირი ადამიანი შეიძლება ძალიან ძვირფასი იყოს, ვიღაცისთვის კი ეს სიძვირფასე იყოს ბანალური.ვისთის ასეა ვისთვის ისე. ზოგი სწორედ ასეთ თვისებებში

შეშლილი, შეშლილი ევა! თავი III

რაც უფრო შეშინებული სახით მიყურებდა მარიამი, მით უფრო იზრდებოდა ჩემში სურვილი სასწრაფოდ მომეგვარებინა ყველაფერი. გადავწყვიტე დამეცადა სანამ ყველა ჩაიძინებდა და მერე მემოქმედა, მანამდე კი ზუსტად გამერკვია სად ვიყავით._აქ სადმე წყარო არის?_ვიკითხე

შეშლილი, შეშლილი ევა! თავი II

რამდენიმე საათიანი დამღლელი მგზავრობის შემდეგ, რომელიღაც, მიყრუებულ სოფელში შევდით, მხოლოდ ერთი მოხუცებული კაცი შევამჩნიე, რომელიც გაკვირვებული მოშტერებოდა მანქანას. _ეტყობა აქ ცივილიზაცია ჯერ არ შემოსულა..._ჩავილაპარაკე ჩემთის. _შენ ალბათ რობოტი