ესეც ხომ პოეტურია 4

დღეები გადის,მეგობრებთან ერთად ვერთობოდი მაგრამ ეს ყველაფერი მოჩვენებითი იყო არავისთან კონტაქტი არ მინდოდა,როდესაც მარტო ვრჩებოდი უფალს მარტო იმას ვთხოვდი,რომ ალექსანდრე გაეძლიერებინა,მართალია არ ვიცოდი რახდეოდა მის თავს მაგრამ ის კი

ესეც ხომ პოეტურია 3

საღამო ხანი იყო დაძინებას ვაპირებდი და ვიფიქრე საბოლოოდ შევამოწმებ ტელეფონს თქო,ამ დროს ვნახე ერთი შეტყობინება იყო მოსული მაგრამ აზრადაც არ გამივლია,რომ ალექსანდრე შეიძლება ყოფილიყო და ჩემდა გასაკვირად ზუსტად ის აღმოჩნდა

ესეც ხომ პოეტურია 2

მე და ნენემ მოვიარეt მთელი რუსთაველი....ნაყინები ნაყინებიც მივირთვით,ეკლესიაშიც ვიყავით და ბევრიც ვიბოდიალეთ საღამო ხანი იყო,ვენდისში გადავწყვიტეთ წასვლა,გზაში ვიცინოდით როდესაც ნენემ ხელი მკრა ანაბელ წინ გაიხედეო.როდესაც გავიხედე,დავინახე როგორ

ესეც ხომ პოეტურია

არასდროს მიოცნებია პრინცზე,რომელიც თეთრ ცხენზეა ამხედრებული,არასოდეს მიოცნებია მდიდარ ბიჭზე..პირიქით ყოველთვის ვვოცნებობდი ერთ ჩვეულებრივ ბიჭზე,რომელსაც უბრალოდ ვეყვარებოდი და მეყვარებოდა....უბრალოდ გვეყვარებოდა ერთმანეთი მაგრამ ეს სიყვარული

მიყვარხარ და ესეც საკმარისია იმისთვის, რომ მოკვდე...

მივდივარ და ქუჩის ორივე მხარეს ცისფრად ანათებენ, წინასაახალწლოდ დადგმული ანგელოზები. არცერთი არ არის ჩემი მფარველი... არცერთი არ არის შენი მფარველი...

ესეც გაივლის...

ვარდისფერი სათვალე ჯერ კიდევ ღრმა ბავშვობაში დავკარგე...მას შემდეგ ყველაფერი შავ-თეთრი გახდა...თუმცა თანდათან თეთრი ფერი'ც შავმა შთანთქა და მას შემდეგ დავდივარ ასე უკუნით სიბნელეში..სადაც დრო და დრო გამოჩნდება ხოლმე პატარა წერტილებად მზის

ესეც გაივლის... (სრულად)

- ვინც უყვართ ისე არ ექცევიან როგორც შენ მომექეცი! - გავაწყვეტინე კვლავ. - ამიტომ... - გააგრძელა მან, - ლიზი თუ არ გინდა ძალიან ცუდად მოგექცე ნელ-ნელა შეეშვი მაგ სიყვარულობანას, თეონას მალე გავეყრები და... - შენ მართლა ხომ არ გაგიჟდი მიყვარს თქო ვერ