(გიჟი ვარ სისხლიდან ხორცამდე)

დავდივარ ქუჩებში უაზროდ გრძნეული. მაცვია თხლად და არასდროს ვიღიმი, ტკივილი უფრო ღმად ცხოვრობს თვალებში, და ისევ ღამეში ნაზად ვეხები ლამაზ სხეულზე, და უფრო ვოცდები.

მე ცოცხალი ვარ !

ვგრძნობ სითბოს,ჩემივე სისხლძარღვებიდან გამოქცეულს და მერე მცივა გაყინული სისხლის სიახლოვეს... იების სუნს ვგრძნობ მიტოვებულ სასაფლაოზე და თითქმის ყოველი აგვისტოს ბოლოს თოვლის სუნს ვგრძნობ.(არ მიყვარს თოვლი ) ვგრძნობ სიშორეს და სიახლოვეს უფრო...

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე ( 3 )

ყველაფერი შეიცვალა დრო მალე გადიოდა .ყოველდღიური დამცირება , თავდახრილი სიარული და ყველაფრის მოთმენა . ყველაფერი უკვე ყელში იყო . მერე გავვუზრდელდი გინება დავიწყე . ძალიან მაწუხებდა მაგრამ ...მინდოდა ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო მინდოდა მეპოვა

მე ორმაგი ტყვე ვარ-13 თავი

-ღმერთო ლილი-ხმამაღლა დაიღრიალა დათამ და მისი ტორები სახეზე აიფარა -რა გჭირს დათა?-შეშინებული წამოიჭრა სკამიდან ლევანი და მის ხელებს ჩააფრინდა,რომ სახედან მოეშორებინა -მე ის მიყვარს,მე ის მიყვრას-ყვიროდა განწირული ბოლო ხმაზე -ვინ გიყვარს? შორიდან

მე მერიენი ვარ! თავი III

შუა ღამეა, მე და დანილა ბნელ ოთახში ერთმანეთის პირისპირ ვზივართ. მთელი დღე უმისამართოდ ვხეტიალებდით. იმდენად დაღლილები ვიყავით, რომ ლაპარაკის თავიც კი არ გვქონდა. უცებ მომიახლოვდა და ლოყაზე თბილად მაკოცა. სუნთქვა შემეკრა. ვერ ვიტყვი,

მე მერიენი ვარ! თავი II

სიბნელეა... გრძელი გვირაბი... და გვირაბის ბოლოს შუქი... აჰაჰაჰაჰა ბანალური გაღვიძება. რა თქმა უნდა მსგავსი რამ არ მინახავს, თუმცა გაღვიძება მაინც მხატვრული მქონდა. წარმოიდგინეთ, თვალები გაქვს დახუჭული უცებ კი სხვი გეფერება სახეზე და ცდილობს თვალები

მე მერიენი ვარ! თავი I

ერთხელ, როდესაც ისტორიის გაკვეთილიდან სახლში ვბრუნდებოდი მეტროთი, ჩემს გვერდით სკამზე დავინახე დაყრილი ფურცლები. შეიძლება ყურადღებაც კი არ მიმექცია, რომ არა ფოტოსურათი, რომელიც ფურცლებს შორის მოჩანდა. ვეღარ გადამეწყვიტა რა მექნა

დაქირავებული ნაწილი1: სიზმარი "მე შენ ვარ"

ჯორჯი ძალიან განერვიულებული იყო ეს პირველი შემთხვეავა, როდესაც მას საქმე ჩაუვარდა ძალიან ცდილობდა ჯორჯი, რომ არ დასძინებოდა, მაგრამ მდინარეში ჩსვლა არ შეეძლო ბევირი ეცდა თუმცა დაეძნა: საშინელი გრუხუნის ხმა იყო რკინების ღრჭიალის ხმა, ყუთში იყო არა

მე ორმაგი ტყვე ვარ-12

-ლილი არ იტირო,ჩვენი მოსვლის მიზანი ტირილი არაა,იცი რატომ ჩამოვედით ასე ჩუმად?-ეშმაკურად გაიღიმა ლაშამ -რატომ?-ვკითხე და თან ცრემლები მოვიწმინდე -2 კვირის თავზე ყველას გეპატიჟებით ჩემს საირმეში 1 კვირით,იქ ჩემი ბაბუა-ბებიის სახლი მაქვს ხოდა მინდოდა

მე ორმაგი ტყვე ვარ-11 თავი

მერე?მერე აღარაფერი მახსოვს ,არც ის მახსოვს რამდენ ხანს ვიყავი კიდე ასე უგონოდ,თვალი რომ გავახილე ფანჯრებიდან მზის სხივი აღარ შემოდიოდა,საკმაოდ ბნელოდა.მე ისევ ვბუტბუტებდი-დათა,დათა,დათაჩემს ხმაზე დედა გამომეპასუხა,თვალებით მოვძებნე,იქვე სავარძელში