ვინ ვარ?

მორიგი ღამე, და ისევ ყინვა. ისევ კითხვა საკუთარ თავთან, ვინ ვარ?

მე მარიამ ჯაჭვლიანი ვარ...

მე მარიამ ჯაჭვლიანი ვარ,18 წლის გოგონა დიდი ისტორიით... ძნელია იყო ჯაჭვლიანი! ძნელია ,როცა 15 წლის ასაკში დედა გტოვებს, გიტოვებს სრულიად უსუსურ არსებას რომელსაც მხოლოდ დაბადება უნდოდა, ამქვეყნად მოსვლა და წარმოდგენაც არ ჰქონდა საკუთარი დედის

არ ვარ კარგად!

სათქმელს მისი თვალები ერთ სიტყვაში ატევენ: „ბედნიერება“ სევდა კი- სევდა კივის. ხანდახან ყველაფერი გვღლის. ხანდახან გვინდა ყველა გაქრეს ჩვენი ცხოვრებიდან. გადავეშვათ უსასრულობაში, ვიყოთ მარტო და არაფერზე ვიფიქროთ. ხანდახან ყველაფერი იმდენად გვღლის

მე ძველმოდური ვარ

თუ კაცს ვხვდები ესეიგი მასში ჩემს მომავალ ქმარს და ჩემი შვილების მამას ვხედავ. დიახ, მან უნდა მთხოვოს ქორწინება, თუ ჩვენი ურთიერთობა მართლა სერიოზულია უნდა გამაცნოს მშობლებიც, ძაღლიც და საუკეთესო მეგობარიც. მე ძველმოდური ვარ.

დედიკო და მამიკო მაპატიეთ,რომ მახინჯი ვარ

ეს ამონარიდი დღიურიდან რამოდენიმე დღის უკან წავიკითხე ინტერნეტში.ძალიან მომინდა თქვენთვისაც გამეზიარებინა. წაიკითხეთ დედებო და მომავალო დედებო. მამებო და მომავალო მამებო

დედიკო და მამიკო მაპატიეთ,რომ მახინჯი ვარ

ეს ამონარიდი დღიურიდან რამოდენიმე დღის უკან წავიკითხე ინტერნეტში.ძალიან მომინდა თქვენთვისაც გამეზიარებინა. წაიკითხეთ დედებო და მომავალო დედებო. მამებო და მომავალო მამებო

მზად ვარ ბედისწერავ !

გრძნობებს ხელს ვუჭერდი, რომ არ გამქცეოდა მეტად გამეტებით, ახლაც ვწერ და ვფიქრობ... მინდა მეც შემეძლოს ფიქრი არაფერზე. ვგრძნობ და გავიძახი ძლიერი ვარ - მეტად არ შევცდები, მაგრამ მაინც ვხედავ ჭუჭყის ელემენტებს ჩემივ ნაკვალევზე.

მიყ ვარ ხარ (II)

სახლში რომ შევედი, შიგნით ჩემთვის უცნობი 4 დემეს ასაკის ბიჭი იჯდა .ისინი იყვნენ ვინც აქ წამომიყვანა ... უხმოდ ჩავუარე და პირდაპირ მდებარე კარში გავედი,სამზარეულო იყო. არვიცი,ემოიცები ძალიან მომაწვა,სკამზე ჩამოვჯექი თავი ხელებში ჩავრგე და ჩემთვის

მიყ ვარ-ხარ(I)

90-იანებზე იყო ყველაზე ცუდი წლები,ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ...ისე უნგრევდნენ მშობლები თავმოყვარეობის გამო 14-16 წლის გოგოებს ცხოვრებას ერთი წამით არ ფიქრობდნენ... ყველას ერთი ფრაზა ეკერა პირზე ,,ხალხი რას იტყვის" და სწორედ ხალხის აზრის

ისევ მთვრალი ვარ

ისევ მთვრალი ვარ, პოეზია ისევ მეძახის, ისევ მინდება შენი მკრთალი სახის აღწერა, გაზაფხულია, იფოთლება ისევ ვენახი, ისევ მინდება შენზე ფიქრი, შენზე დაწერა.