თვალსაწიერში ვერ მოგაქციე

დავდუმებულვარ და ისე გიცქერ, ქუთუთო ზეწრად ახურავთ თვალებს...

იკეთებს მასკებს,ხალხი ვერ ამჩნევს...

იძრობენ ნიღბებს,დამალულ ნიღბებს და რეალურ სახეს არავინ იღებს, იცნობს თავის თავს სარკეში იცნობს და რეალურად ვერავინ გაიცნობს.

ვერ გავბედე

გუშინ ქუჩაში დაგინახე!სუნთქვა შემეკრა,ვერ ამოვისუნთქე.ისე მომნატრებიხარ,თურმე როგორ მჭირდები.ისევ ვიგრძენი ,რომ

ვერ შევედრები

ვერ შევედრები შექსპირს, მე ვერ დაგიწერ სონეტს, მოვა დრო სათქმელს გეტყვი უბრალოდ ვეძებ მომენტს.

მე,დიდი ფანჯარა და ვერ დამდგარი გაზაფხული.

მცირე ტექსტი სამეგობროს უკარგესი ადამიანის ტკივილზე...

ვერ მოგიყვები

საშინელი სიცარიელის შეგრძნება დამეუფლა. ის ერთადერთი სიტყვაა, რითაც ჩემი გრძნობის აღწერა მსურს. ნახევრად დაბნელდა, არ ვიცი რომელი საათია მაგრამ გავიაზრე, რომ ზედმეტად ბევრი მეძინა. გუშინდელი გათენებული ღამე, ჯერ კიდევ შეიმჩნეოდა ჩემ სახეზე...

წერილი, რომელიც ვერ გავუგზავნე

ჩემი ხარ, ჩემი ჩემი ჩემი ჩემი! ვაიმე, როგორ მომწონს ეს სიტყვები და ისიც თუ როგორ ჟღერს ისინი. ჩემი ხარ, მე კი შენი და არასდროს მომბეზრდება ამის გამეორება. არც იმის, რომ მიყვარხარ. ძალიან მიყვარხარ. და მართალია ამას ბოლო დროს ერთმანეთს ისე ხშირად

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 10)

მთელი სხეულით შეიგრძნო, თუ როგორ დაეხორკლა კანი ევას. მიხვდა, რომ მისი თითოეული შეხება გოგოს აგიჟებდა და ამის გააზრება, სანდროს უფრო მეტად აგიჟებდა. გრძნობდა, თუ როგორ უცემდა ევას გული და სუნთქვაც როგორ უხშირდებოდა ხოლმე, უბრალოდ, მასთან სიახლოვის

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 9)

სევდისფერ სამყაროში, კვდებიან ფიქრები და ნაფიქრვს არ აძლევებ ნებას, გარეთ გამოღწევისა. შიგნით იმარხებიან და სწორედ ამ დროს, სევდისფერი სამყარო ყელში გწვდება და თავის ბოროტ მარწუხებში გიქცევს, ისე რომ ვერასოდეს იპოვი ხსნას მისგან. სევდანარევია

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 8)

გაყინულ ტუჩებზე, შავი სიკვდილი, ვნებით მკოცნიდა. მიხუტებდა ისე, თითქოს ჩემი სატრფო ყოფილიყო. თვალებიდან, უკანასკნელ სხივებს მართმევდა. ვებრძოდი, არ ვთმობდი სიცოცხლეს, რომელიც ასე ძალიან მწყუროდა, მაგრამ ის ჩემზე ძლიერი აღმოჩნდა. დავმარცხდი.