*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 3-4)

“მაშ ასე! ანა, ანა, ანა. რას იტყვი ბატონ ავალიანზე?”_ მეკითხება ჩემი ქვეცნობიერიც და მეც გულმოდგინედ ვუფიქრდები ამ კითხვას. მაგრამ მალევე ვააანალიზებ რომ სრულიად უაზროდ ვუღიმი ჩემს თავს იქვე ჩამოკიდებულ დიდ სარკეში. ბრრრ! შემცივდა. ჯობია წვიმაში

ქვეყანა საქართველო (სექსის თაობა) თავი მეექვსე !

მშვენიერი ღამე გავატარეთ ერთად. როცა მეხებოდა კი სულ ვკანკალებდი თუმცა მეგობრის სიყვარული და შურისძიება ნიკაზე და ლუკაზე სულ სხვა იყო და უფროდა უფრო ღვივდებოდა. ამდენი ხანი ასე ვერ გავჩერდებოდი. ნიკას სარჩელი გამოვატაინე. მერე კი დედას დავურეკე.

დარჩი ჩემთან... (თავი მერვე)

ბიჭებმა როგორც კი დედაჩემი დაინახეს მაშინვე წავიდნენ, გოგოებიც გაყვნენ. მე დედაჩემს აღარ დავაცადე ლაპარაკი დავიწყე -მისმინე დედა, ვიცი რომ ძალიან ცუდი შვილი ვარ, ისიც ვიცი რომ შენ არ გეკუთნის ჩემნაირი შვილი, ისიც ვიცი რომ უვარგისი ვარ, მაგრამ ძალიან

შემიყვარდი სულელო(მეთერთმეტე თავი)

-დედა ვაკო უბრალოდ მეგობარია და აღარ მინდა ამაზე ლაპარაკი. სამზარეულოდან გავედი და მაგიდასთან დავჯექი.ვაკო ჩემს პირდაპირ იჯდა და კმაყოფილი სახით მიყურებდა.როგორ ჩანს კარგად გაიცნეს ამ სამეულმა ერთმანეთი და მამაჩემსაც ძალიან მოეწონა ვაკო.ვაკომ და

მიზანი არსებობისთვის ! (2 თავი)

სიბნელეში ოდნავ განათებულ ქუჩას უყურებდა და ელენეს რიტმული სუნთქვა სასიამოვნოდ ჩაესმოდა უფრო მეტად აღელვებულს. უკვე თენდებოდა წასვლა რომ მოუნდა, მანამდე გოგონას პირდაპირ ჩამოჯდა მაგიდაზე და მისი გამოსახულება კარგად შეისწავლა. თეთრი სიფრიფანა ხელები,

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (14 თავი)

-რა იყო ნუციკო, ისეთი სახე გაქვს მგონია ვიღაც შეგიყვარდა. - ნუცას ამაზე იმდენად ხელოვნური ხარხარი აუტყდა რომ თავადაც არ დაიჯერა. იცოდა რომ ლიკა საკმარისზე კარგად იცნობდა და ტყუილში ამხელდა მაგრამ იმ წამს სხვა გამოსავალი ვერ იპოვა. ჯერ ვერავის ეტყოდა

საგიჟეთი (თავი 1)

გამარჯობათ მე აკა ვარ ერთი უბრალო გოგო მყავს ძალიან მაგარი და რომელიც 5 წლის არის და სულ მაბრაზებს და მყავს ყველაზე მაგარი დედა და მამა მიყვარს სპორტული სტილი და მოტოები მაქვს ძალიან რთული ხასიათი მაგრამ მაინც მხიარული ვარ და მყავს ძალიან დიდი

ქვეყანა საქართველო (სექსის თაობა) თავი მეხუთე!

შეშინებულს ცრემლები მომდიოდა ღაპაღუპით. მერე კი ხმა მოისმა გარედან „ეძებენ , ეძებენო“ . შევვარდი უკანა ოთახში და მინდოდა კივილი ღრიალი მაგრამ არ შემეძლო. მარინე დეიდა კი მაწყნარებდა:-შვილო ნუ ტირი გთხოვ ის ღირსი იყო -კი მაგრამ მე ცხოვრება

შემიყვარდი სულელო(მეათე თავი)

ამაში შენი ხელი ურევია არავაკო უხ შენი ღორო .გავიფიქრე .-ანასტასია ჩაჯექი მანქანაში და მოვალ მეც(ვაკო)უსიტყვოს ჩავჯექი და წინა სავარძელზე მოვკალათდი.დემემ ვაკოს რაღაც უთხრა და პატარა ფურცელი გაუწოდა ვაკოს გაეცინა და მანქანისკენ წამოვიდა.დემეც

დარჩი ჩემთან... (თავი მეშვიდე)

მასწავლებელმა ყვირილი დაიწყო და კლასიდან გავარდა, მე მივხვდი რომ დედაჩემი გაიგებდა ამ ყველაფერს და ცრემლები წამომივიდა -ანუკი რა გატირებს?! -გიგა ვერ ხვდები რა მატირებს?! -ვერა -დედაჩემი გაიგებს -მერე რა? გიშლის ბიჭებთან ურთიერთობას? მე არაფერი