ამდენიდან მე?! {თავი 5}

- სიმართლე თუ მოქმედება? - სიმართლე. - ვინ შეგიყვარდა ერთი ნახვით? - სიმართლე ვთქვა? - კი, კი - ახმაურდნენ ბავშვები.

ჩვენი ამბავი (თავი VIII)

.ვერაფერს ვამბობ,ცოტახანს კიდევ მიყურებს და მანქანიდან გადადის....მისი გადასვლა და ჩემი ტირილი ერთი იყო...რაღაცა ამოუხსნელს ვგრძნობდი მის მიმართ ,რაღაცა სხვას...ვგრძნობდი საკუთარმა სიტყვებმა როგორ გამითხარა

სასტუმრო "ელისი"( 2 თავი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს. უცებ 'წამოვხტი' ფანჯარა გავაღე, რომ ცოტა ჰაერი შემოსულიყო. თავი საშინლად მტკივა.ალბათ ნახევარი საათია რაც ფანჯარასთან ვდგავარ და ვცდილობ დავმშვიდდე. ბოლოს

სიტყვაზე გაცილებით მეტი (1 თავი)

-"ტასი როგორ ხარ?" - ბუტბუტით წავიკითხე და მას შევხედე - ეს რა ისაა? - პირდაღებულმა ვკითხე -სახელი და გვარი ხო აწერია?! -ხო -ხოდა ისაა - შეურაცხადივით დაიწყო კისკისი და ნერვიულად ჩაკბიჩა ბაუნტი - არა, არ მჯერა! -მოიცა! - ხელები ავწიე - ანუ ეს

ჩემი რეალობა (4 თავი)

პირველივე წუთიდან მიყვარხარ.. ჩუმად ჩამჩურჩულა.. გამეღიმა.. - იმ წუთიდან ასფალტზე დამჯდარი რომ დაგინახე.. თმა მუხლებზე გქონდა ჩამოყრილი და არაფრისმთქმელი მწვანე თვალებით შემომხედე. მაშინ შემიყვარდი

ამდენიდან მე?! {თავი 4}

ნოემ გამოაცხადა მე ვიცი ახეთი ადგილიო და ერთ ადგილას წამიყვანა, იქაურობა ულამაზესი იყო, ტბა მზეს საოცარ ფერებში ირეკლავდა აქვე იყო ულამაზესი მდელო. ნოემ გასეირნება შემომთავაზა, მეც დავთანხმდი. შუა მდელოზე ხელში ამიყვანა და მაკოცა...

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 7 თავი

შემდეგ რუსთაველზე გავიარეთ, ლაშამმ კონტაქტურ ზოოპარკში შესვლა დაიჟინა, ისე როგორ იქნებოდა ლაშას აქ გაევლო და გველი ხელში, რომ არ დაეჭირა გიჟდებოდა, ლაშა გველებზე სულ ვეჩხუბებოდით, -ბიჭოო გველი როგორ უნდა გიყვარდეს ადამიანს? მაგრამ მისი პასუხი ერთი

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 6 თავი

ფეხი ჩამიცდა და თავი ძლიერად დავარტყი, გონება დავკარგე ისევ საავადმყოფოში ვიღვიძებ, ისევ მათეს ვხედავ, გამოღვიძებული დამინახა თუ არა შეშინებული წამოდგა ფეხზე -თავს როგორ გრძნობ? კარგად ხარ? -კი კარგად ვარ, უნდა წავიდე! დავიჟინე

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეოთხე თავი)

თითქოს დიდი ხნის უნახავი ყავდათ ერთმანეთი,თუმცა სინამდვილეში ასეც შეიძლება ითქვას.ერთმანეთი ხელახლა აღმოაჩინეს,ორივეს კი თვალწინ ისევ მზით განათებული სანაპირო და ორი ბავშვი

ამდენიდან მე?! {თავი 3}

- რომ გამოვა უთხარით ჩემთან გადმოძვრეს. - კარგი, ვეტყვი. მივდივარ და ისევ გადაბობღებას ვცდილობ უკნიდან სიცილი რომ მესმის. ეს ელენე არაა, არც ერეკლეა... ეს, ლილეა.