ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი I, სრულად)

არის დრო როდესაც ვარდისფერ ფერებში ხედავ ყველაფერს, არ შეგიძლია გაიაზრო რაიმე პრობლემა, მაგრამ ამ პრობლემას შენებურად უდგები. სიმართლე რომ ვთქვა, ჯერ კიდევ ვარდისფერი სათვალე მიკეთია. თუ საზოგადოებაში ვარ და რაიმე პრობლემას შევიტყობ, ჩემი

კონსტანტინოპოლი (თავი 7)

დალალებ შევარცხნილი, ბაგე წითელი, მოელვარე ალიონის ცისფერი თვალებით, იდგა ეულად, მაგრამ ამაყად და შესცქეროდა სამეფო ოჯახს, შესცქეროდა ზიზღით, ბოღმითა და ბოროტებით, თუმცა არ ჰკარგავდა სისპეტაკეს ყოველის მზერით.

დამოკიდებულებიდან დამოკიდებულებამდ (თავი8)

ჩემთვის გაუცნობიერებლად ჩაიარა მთელმა საღამომ ვერც კი გავიგე როგორ მოვიდა შუაღამე და როგორ ჩამოეძინა, ზოგიერთს გაწყობილ სუფრასთან, ზოგიერთმა მიაგნო კიდეც თავის ლოგინს და დაიძინა. მარიამმა ყველა გამოაფხიზლდა და სახლისკენ უბიძგა.

სამიზნე (14 თავი)

-გაბრიელმა დამირეკა, მითხრა რაც მოხდა და ძალიან ვწუხვარ, მე პროფესიით პროგრამისტი ვარ, იქნებ დაგეხმაროთ_ოთახისკენ წავიდა ქალი -გაბრიელმა მითხრა ყველა ანდრიასთან იქნებაო_ღიმილით გადახედა შეკრებილ რაზმს.

პირობა 3თავი

- კარგად ხარ? _ კართანვე ხვდება აკო. - კი, ძალიან კარგად ვარ. აკო ხომ იცი აქ მხოლოდ შენ გენდობი, ეს ის მტკიცებულებაა. _ ხელში აწვდის ჩანაწერს. - ძალიან გთხოვ იმ დროს როდესაც ამის შემოწმებას დაიწყებენ, შენც იქ იყავი.

ეკიპაჟი. (თავი 6.)

მარჯვენა ხელს აქეთ-იქით იქნევდა და მეც თვალი მომჭრა ბეჭედმა რომელიც არათითზე ეკეთა, მძულდა ეს ბეჭედი რომელიც საყვარელ კაცთან მაშორებდა.! ჩემს დაშტერებულ თვალებს მზერა გაყოლა და რო მიხვდა მის ბეჭედს ვუყურებდი მაშინვე შარვლის ჯიბეში ჩაიდო ხელი და

მარიამი ? 1 თავი

მარიამი---ამ ყველაფერზე ფიქრი ხანდახან მახალისებს როდესაც რამე ცუდზე ვფიქრობ ან მოწყენილი ვარ ვიხსენებ 27 ივლის იმ დღეს როდესაც პირველად ჩემს ცხოვრებასი ვიგრძენი რომ ვიღაცას შეუძლია ჩემი ცხოვრების შეცვლა . მაგრამ არის დღეები როდესაც ვფიქრობ რომ

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 8 თავი )

ამბავი სადაც ყველაფერი რეალურია : ისტორია , სახელები , მოქმედებები ... ამბავი , რომელიც გვასწავლის , რომ ყველაფერი ისე არ არის როგორც გვინდა .. რომ ხშირად ვკარგავთ ადამიანებს და ამავე დროს ხშირად ვპოულობთ ... ცხოვრება სავსეა , ტკივილით , ცრემლებით

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მეოთხე თავი)

ღმერთო ამ მაღვიძარას ერთხელაც იქნება ვისვრი აქედან!!!! ვკივი ბოლოხმაზე რადგან უკვე თითქმის მთელი ნერვული სისტემა მომიშალა ამ ნივთმა. ფეხზე ვდგები “განადგურებული” ვინმეს რომ დავენახე ალბათ დიდი დიდი მეორე მსოფლიო ომიდან გამოსული ვეგონებოდი მაგრამ

ეკიპაჟი. (თავი 5.)

-მაპატიე ეს დღეები ვერ შეგეხმიანე. -გადმომიჩურჩულა. -არაუშავრს.-გავუღიმე. დაჩის საშინლად გაბრაზეულ თვალებს გადავაწყდი და მაშინვე სიში ვიგრძენი. მისი მრისხანების შემეშინა. დიახ! შემეშინდა რამე ისეთი არ ეთქვა რაც გულს უარესად მატკენდა.