დაბრუნება (თავი 8)

ოთხი საათი ლოგინში უაზროდ ვტრიალებდი, ბოლოს ავდექი, ჩავიცვი და ვაკოსთან წავედი. სახლიდან ჩუმად გავიპარე, ღამის სამი საათი იყო, ტაქსი გავაჩერე, ვაკოს სახლის მისამართი ვუთხარი. მალევე ჩამოვედი

სტუმრობა საიქიოს თავი III (დანგრეული ქოხი)

ფერები და ნათება რომელიც წარსულიდან გადმოსულიყო და გღევანდღელობაში გამეფებულიყო ძალიან მეცნობოდა, ნაცნობი ქუჩა რომლის ყველა კუთხე კუნჭული ვიცი, ნაცნობი პერსონაჟები რომლებსაც ყოველდღიურად

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეოთხე)

-მოკლედ ლიზიკო, დღეს საღამოს ტორპედოს თამაშია თან ჩვეულებრივი თამაში კიარაა ქართული ელკლასიკოა და შენზე გავიგე ფრხბურთი უყვარსო და წამოხვალ??-მითხრა და გამიღიმა ისე როგორც იცის ხოლმე.

სამი მიზეზი (11 თავი)

-ხასიათებით სულ დედაშენი ხარ, სწორედ ასე ელაპარაკებოდა მამამისს მე რომ მიცავდა. მე შენთან ვარ შვილო, მარტო არც ერთი აღარ იქნებით არასდროს_მამის პასუხზე რატი ფრუტუნით დაუბრუნდა დივანს და გაგულისებული უყურებდა მოხვეულ მამა-შვილს. -მგონი დროა

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი 3)

-კარგი მაგრამ ეგრე ხოარ იბანავებ, წამოდი ზემოთ ჩემი დის საცურაო კოსტუმებია და ისინი ჩაიცვი.-მითხა და წავედით, ჩავიცვი სსაცურაო კოსტუმი და სარაფანა გადავიცვი რომელიც სანდრომ მომცა და ქვემოთ ჩავედი, ტბასთან გავედით და ვიბანავეთ, ღმერთო რგოორი

დაბრუნება (თავი 7)

თვალები გავახილე და ჩემს გვერძე მძინარე ვაკო დავინახე, ისეთი საყვარელი იყო მისი შეჭმა მინდოდა. სანამ გაიღვიძებდა სახეზე თამაში დავუწყე. ვაკვირდებოდი მის ზედმეტად სიმპატიურ სახეს, მუქ წარბებს, გრძელ წამწამებს და დიდ ლამაზ ტუჩებს. ხოო... მისი ტუჩები

ჭუჭყიანი სიცივე [1]

-არ შემოხვიდე...-ხრინწიანი ხმა გაისმა კედელთან მიბჯენილი საწოლიდან. მეც მაშინათვე ერთ ადგილას გავშეშდი. მისი ძლიერი ხმით შემკრთალი სულაც არ ვიყავი, რადგან ვიცოდი მის გულში ახლა რა ხდებოდა, როგორ

ფანჯრების მწმენდავი თავი. 8

ლიზამ გაჭირვებით ამოისუნთქა და დამძიმებული თვალები გაახილა. პირველი რაც იგრძნო, საშინელი თავის ტკივილი იყო. წამოიწია და ოთახს თვალი შეავლო. უზარმაზარ, თეთრ ლოგინზე იწვა, მიხვდა, რომ სასტუმროს

ბედისწერა (თავი1)

გამარჯობათ! ამ საიტის მუდმივი მომხმარებელი ვარ. ყოველთვის მქონდა სურვილი ერთ დღესაც მეც დამეწერა ისტორია და თქვენთის გამეზიარებია. დიდი ხანია მინდა, წლებიც კი... და მე აი აქ ვარ. ძალიან ბევრი ისტორია მაქვს წაკითხული და მინდა ჩემმა ისტორიებმაც ისევე

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 7)

სამზარეულოში,მაგიდასთან ვიჯექი და ტელეფონს დავცქეროდი.არც ერთი გამოტოვებული ზარი.ასეთი რა თქვა კატომ,არავის რომ არ გავახსენდი?!მარჩიელობას თავი ვანებე და საჭმელს მივუბრუნდი.-რას მომშტერებიხარ?