მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) პირველი თავი (13)

ცხოვრება ერთი დიდი გზაა და სანამ ცოცხალი ხარ ამ გზას მიუყვები.გზა არასდროსაა სწორი და ზოგჯერ გვიწევს გავჩერდეთ,მაგრამ უკან არასდროს უნდა დავიხიოთ.ცხოვრების გზა მძიმეა,ამ გზაზე მრავალ ტანჯვას გაივლის ადამიანი,ვკარგავთ საყვარელ ადამიანებს,ზოგჯერ

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი.და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი.რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული.ვნებიანი, მონათესავე სული.

"ილიანი" (თავი 17) დასასრული

დიდი მადლობა რომ კითხულობდით...პ.ს. ისტორია რეალურია თავისი ამბებით და პერსონაჟებით, მხოლოდ რამდენიმე ფაქტია ჩამატებული. გმადლობთ რომ მოგწონდათ და თუ არ მოგწონდათ მაინც მადლობა რომ გამოხატეთ

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი. და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი. რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული. ვნებიანი, მონათესავე სული.

გაშავდა მთვარე 4 თავი

თუ გჯერავთ,რომ ცის იქით რამე არსებობს,გამოდის არც ისე შორია ღმერთამდე.აქ კი საქმე ლოდინს ეხება,ლოდინს რომელიც ძალიან რთულია.საღამომდე ელოდა გულგახეთქილი დედა თეკლას დაბრუნებას,მაგრამ ცაც ჩამოშავდა,თოვლი წამოვიდა და გოგონა კი არსად არ ჩანდა.იგივე

მოახლოება (VII თავი)

-უფროსმა შემოგითვალა, თუ ჭკვიანად არ იქნება, იცის რა ბედიც ეწევაო!-მხოლოდ ამას ამბობენ და სწრაფადვე მიდიან. -ნიკა, მეტყვი რა ხდება?-ვტრიალდები მისკენ. ის კი გაჩუმებული დგას და თვალებში მიყურებს, ეტყობა რომ თქმა არ უნდა. -კარგი, არ ხარ

"ილიანი" (თავი 16)

8 საათიდან სალონში ვიჯექი, ჯვრისწერა 12 ზე იყო დანიშნული. 12ის ნახევარზე უკვე გამოპრანჭული, ჩაცმულ-გამოწყობილი თაიგულით ხელში ველოდი გიორგის. მის მეჯვარესთან ერთად მოდიოდა, დანარჩენები კი ტაძარში გვიცდიდნენ. მოსვლას იგვიანებდა

სექსუალური განათლება (თავი 16)

დათოსგან საქმისკურსში ვიყავი ყოველივესი რაც სავადმყოფოში ხდებოდა, მათი ჯამრთელობის მდგომარეობაც და სიტუაციაც ზუსტად ვიცოდი. სახლში ძლივს ვჩერდებოდი მაგრამ თავად ახალი გამოწერილი სამშობიაროდან თავს მთლად კარგად ვერ ვგრძნბდი. ბავშვის აღზრდა არც ისეთ

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 10 თავი )

-ჩემი აქ გადმოსვლა არ აღმოჩნდა საკმარისი? _ ხმა ამიკანკალდა -გთხოვ დამშვიდდი ... ასე შენთვის ვიქცევი, რასაც არუნდა ვაკეთებდე თუ ვერ დამეკონტაქტე ცუდად ხდები, ცოტახანი მშვიდად უნდა იყო პატარავ და მეც მომეცი საშუალება რომ ყველაფერი კარგად

"ილიანი" (თავი 15)

გაოცებული დავყურებდი ეკრანს და კივილს დავიწყებდი ავტობუსში რომარ ვყოფილიყავი... სასწრაფოდ გადავურეკე დედაჩემს რა ხდებათქო, მაშინვე მითხრა კარგად არიანო, არ ველაპარაკებოდი როგორ არ მითხარითთქო მაგრამ შემეცოდა ისედაც იმდენს ნერვიულობდიო. ცრემლ