მიზანი (თავი 1)

რა თქვეს? მათ ჩემი მოკვლა სურდათ და არა გიგასი, ის ტყვიები ჩემთვის იყო გამიზნული გიგა ჩემს გამო მოკვდა. როცა ვრწმუნდები რო სახლში აღარავინაა სააბაზანოდან გამოვდივარ და ოთახში შევდივარ გამოსაცვლელად, შავ ჯინსის შარვალს, შავ ტოპს

წერილები.(მეორე თავი)

დასასრულს დავუწერთ ჩვენს თავებს. როგორ დავამთავრებთ ურთიერთობას და როგორ გავიხსნებთ ერთმანეთს. მეეგოისტება, იმაზე ფიქრიც კი, რომ შეიძლება ჩემს არ ყოფნაში ვინმემ მოგხიბლა, ვინმეს ეპრანჭები, ვინმე ხელებზე ფეხერება, ჭორფლებზე

ჭირვეულის მორჯულება (10 თავი)

აშკარად არ ვიყავი ფხიზელ მდგომარეობაში როცა ტორტი შემოიტანეს, აშკარადა არც ნათია იყო არც ლიზი, გიორგი იყო მემგონი მაგრამ რატომ შემოჰქონდა ტორტი გიორგის, უცებ თითქოს ყველაფერი არეულ გონებაში დავალაგე

ჩემი ცხოვრება და ალერგიული ადამიანები (თავი2)

გამარჯობა სანამ ყველაფრის მოყოლას დავიწყებდე მინდა რომ უღრმესი მადლობა გადაგიხადოთ თოთოეულ თქვენთაგანს. წინა პოსტს53 ნახვა ქონდა ეს არც კი წარმომედგინა.ყველაფისთვის უღრმესი მადლობა ერთ-ერთი მომხმარებელის

ყველას წინააღმდეგ (თავი 7)

სკოლის ეზოსთან სამმა ერთნაირმა ჯიპმა დაამუხრუჭა, სანამ ვინმე რეაგირებას მოახდენდა ლუკასთან მოვარდნენ ხელი სტაცეს და მანქანისკენ გააქცუნეს. შოკისგან რა გამეკეთებინა არ ვიცოდი, მხოლოდ ლუკას ვყვიროდი, ის კი

შენამდე (11 თავი)

-რას?-ჩურჩულით მეკითხება.ვგრძნობ,რომ მიყურებს და ეღიმება.-იმას,რომ სიცილის ფუნქციაც გაქვს-მხრებს ვიჩეჩავ.კიდევ ერთხელ ვიქცევ ქვედა ტუჩს კბილებს შორის სიცილის დასამალად.მესმის,როგორი უცნაური ოხვრა ამოსდის მკერდიდან

ჭირვეულის მორჯულება (9 თავი)

-რა ლამაზი დღეა რა ნათელი მზეა იმიტომ რომ დღეს პრინცესას დაბადების დღეა დიახ, დიახ დილიდან ამის მეტი არაფერი გამიგია, მარიამის დაბადების დღე დადგა და ვჩივი? ერთი თვეა გეგმას ვაწყობთ თითქოს ყველაფერი მზად არის მაგრამ თვითონ მარიამი დიდ ბედნიერებას

ყველას წინააღმდეგ (თავი 6)

-იქნებ გარეთ გამოხვიდე?იმედია მარტო ხარ_და ჩუმად ჩაიცინა. როგორც ამბობენ მოოზრდილი ნერწყვი გადავყლაპე და ვუპასუხე_კი რა თქმა უნდა ახლავე გამოვალ. ლუკა ჩემ გაშვებას არ აპირებდა მაგრამ ახლა ასე იყო საჭირო, დათოს ერთად არ უნდა დავენახეთ.

გეი ბიჭის დღიურები თავი (5)

დროის კარგვის შეგრძნებამ მარტოხელა მოხუცივით მიმატოვა, მის გვერდით დრო იმაზე სწრაფად გადიოდა მეგონა სიბერე კარს, ისე მომადგებოდა ცხოვრებსგან... უკმაყოფილო, და გაუმაძღარი დავრჩებოდი. თუმცა მის გვერდით ეს საერთოდ არ

გაშავდა მთვარე 7 თავი

არ მქონია უზარმაზარი სახლი ლამაზი ბაღებით,მაგრამ როგორც ბავშვს ყველაფერი ჰქონდა რასაც კი ინატრებდა,მეც ბედნიერი ვიყავი მას რომ ბედნიერს ვხედავდი.ამაოდ მიხაროდა თურმე ყველაფერი.მისი დაკარგვის შემდეგ სიცოცხლეც კი შემზარდა.