დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 6 თავი )

სახლში მალე მივედით, ნოემ ნიაკო გადმოიყვანა და სადარბაზოში უნდა ავსულიყავით აბომ ხელი რო სტაცა ანასტასიას და გაბრაზებულმა შეხედა -შენ საერთოდ ნორმალური ხარ? იცი მაინც რამდენი ხანია გირეკავ? _ ანასტასია დაიბნა და ხელი ჯიბეზე მოისვა სავარაუდოდ

"ილიანი" (თავი 9)

გაგიჟებული ყვირილი ტელეფონში ბავშვი მიკვდება 20 წუთი რადუნდა სასწრაფოსო. ხელში ამიტაცა და დივანზე მიმაწვინა, თან სახეზე მეფერებოდა და მეორედ ვხედავდი მამაჩემის ცრემლებს, პირველად მაშინ წამოუვიდა როცა გერმანიაში მაცილებდა და არიცოდა მეორედ როდის

მარიონეტი (მეხუთე თავი)

ალბათ, უცნაურია წლებთან ერთად როგორ შეიცვალა ხალხის აზროვნება, დღევანდელი გადასახედიდან ეს ყველაფერი ისე შორეულად და უცხოდ ეჩვენებოდათ. თითქოს, არც ის მომიტინგეები ყოფილან მათი თანამედროვეები და არც ის ავბედითი ღამე ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (8 თავი)

დღეს ორშაბათი იყო და სკოლაში ვიყავი წასასვლელი. მრავალი ცდის შემდეგ როგორც იქნა საწოლიდან წამოვდექი და მზადებას შევუდექი. ჩემი ყველაზე თბილი ჯემპრი ჩავიცვი და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე

"ილიანი" (თავი 8)

რაცარუნდა სიცივე ყოფილიყო, ჩვენს ტრადიციას არ ვღალატობდით და თოვლშიც კი ჩვენს პარკში ვიჯექით, ირგვლივ სიცარიელე იყო მხოლოდ, რომელი ჭკუათმყოფელი დაიწყებდა შუა ზამთარსა და თოვლში გარეთ პარკში სეირნობას. შედეგად გიორგის

სექსუალური განათლება (თავი 9)

- ეეე ბიჭო - წამოენთო ვატო - ჯერ ქეთისთან ნუ მებაზრებითქო გითხარი და თუ ბაზრობ სიტყვები დააწმინდავე, მეორეც რას ქვია გაჟიმვა? შენ შიგ ხომ არ გაქვს? ! - პირდაპირ გელაპარაკები რატო გიკვირს? - დათოც წამოდგა - ორივე დაჯექით - ვუბრძანე და დამემორჩილნენ

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 5 თავი )

-დედი გამიხარად მამა და შენ რომ ჩამოხვედით _ მაგრად ჩამეხუტა ნიაკო -ჩემი ფერია... ჩემი ლამაზი გოგო -იციი.. მეშინია დე -გეშინია? რისი ჩემო პატარა? -დე ეგ პატარა რომ დაიბადება შენს მუცელში რომ არის მერე მე ისე არ გეყვარები როგორც ახლა

თავხედი გოგო (1 თავი)

როცა საქმე თვით გიგა კერესელიძეს ეხება ასეთი საქციელი გამართლებულია. რატომ ახლავე აგიხსნით. პირველ რიგში იმიტომ რომ იმ ნაგავმა მეცხრე კლასში გამასულელა და მთელი სკოლის დასაცინი გამხადა როცა პაემანზე დამპატიჟა და მაკოცა. სანაძლეო წააგო ბიჭმა

იმედი ! თავი 7

დემეტრემ ანამარიას გაუღიმა და ოთახი დატოვა..გოგონამ ოთახს მოავლო თვალი რომელიც საკმაოთ ლამაზი იყო ჩემოდანი იქვე დატოვა და დაღლილ დაქანცული საწოლზე გადაწვა.. თვალები მინაბა და ღრმა ძილის სამყაროში გადაინაცვლა... დემეტრეს კარზე

"ილიანი" (თავი 7 )

ირაკლის ნათქვამმა დამაფიქრა სწორიც იყო, ჯობდა ყველაფერი მეღიარებინა და თითონ გადაეწყვიტა უნდოდა თუარა ჩემთან ერთად გარისკვა, იქნებ ავადმყოფი არაფერში ჭირდებოდა და თითონ მიმატოვებდა, ეს უკვე მარტო ჩემი გადასაწყვეტი აღარ იყო უკვე.