ანგელოზო II თავი

ნინიმ საღამოს დამირეკა. აღფრთოვანებული და გახარებული იყო. -ანი!!!-ყვირილით შემომძახა ტელეფონში-სასწაული ამბავიმაქვს!!!-ისეთი ბედნიერი იყო გამეცინა. -რამოხდა?-მეც ბედნიერად ვუპასუხე. -თუ დგახარ დაჯექი! ჟანგბადის ბალონი თუ სავსე არ გაქ გამოცვალე!

შენ მე დილიგიტით დამაავადე (თავი 2)

აჰაჰაჰაჰ ახარხარდა რატი და ჩემს წინ დაჯდა. -რა არის სასაცილო ვერ ვხვდები -ის რომ აქ მუშაობ,როდესაც მამაშენ კერძო კლინიკა აქვს გერმანიაში. -დამატებითი შემოსავალი არ მაწყენს ვამბობ და თითებს მაგიდაზე რიტმულად ვაკაკუნებ.

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 1)

ყურთასმენას აი მაშინ დავრწმუნდი რომ არ მომჩვენებია და წამის მეასედში გამიელვა თავში ყველაფერმა და გაშეშებული დავდექი მის წინ -ეს ჩემი ძმაკაცი ნიკა ჯაჭვლიანია ხომ გახსოვთ? გახარებულმა ჩამძახა , აქამდე როგორ ვერ მივხვდი ანროგორ ვერ გამახსენდა დავიჯერო

მწვანეთვალება (თავი 4)

სასწრაფოდ კონვერტი გავხსენი და კითხვა დავიწყე. "გამარჯობა ანაბელ,მამაშენს დავუბარე ეს ყუთი შენი თვრამეტი წლის დაბადების დღეზე გადმოეცა,და თუ ამას კითხულობ ესეიგი შენი დაბადების დღეა.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეთექვსმეტე თავი)

-ძალიან კარგი . მაშინ ხვალ მოვაგვარებ საქმეს -კარგი. შეიძლება კიდევ ერთგან დავრეკო? -მალე მორჩი .მე კართან დავდგები -მადლობა დიდი.- ალო, აჩი. -ემილია, შენ ხარ?-ანერვიულებული ხმით მიმართა საყვარელ ადამიანს-სად ხარ? როგორ მოახერხე დარეკვა?როგორ ხარ?

დუ-დიკო (თავი 3)

ერთი კვირა ისე გავიდა დიკოს უცნობი არ შეხვედრია. თავისდა გაუაზრებლად დადგებოდა მეხუთე სართულზე და ელოდა, მერე როცა ჩაფიქრდებოდა და მიხვდებოდა, თუ რას აკეთებდა მაშინვე აირბენდა კიბეებს და ნიკოლოზს დაუწყებდა ჩხუბს. "კარს დროზე რატომ არ აღებო?".

with(out) you (IX თავი)

შემდეგ კი ხელები სახეზე შემოაჭდო და ცრემლმორეული თვალებით მიაჩერდა. ხვდებოდა ლინდა, რომ ეს ის ძველი თორნიკე აღარ იყო. სახეზე უფრო მეტად დასტყობოდა ავადმყოფური ფერი, თვალები ჩაცვენილი და უძილობისგან ჩაშავებული ჰქონდა. საშინლად გამხდარიყო და კიდევ...

სანშაინ (მე-7 თავი)

წინათგრძნობა ხშირად მერევა სურვილში. რწმენაში. როცა რაღაც ძალიან მინდა მოხდეს, მჯერა რომ მოხდება. ამ ყველაფერს წინათგრძნობის ქვეშ მოვუყრი თავს და ბოლოს, არაფერი ხდება ისე, როგორც მჯერა. როგორც მწამს.

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 3)

-ახლა გასაგებია თუ რატომ ხართ ასეთი ნერვიული, - მესმის ალბად ასეთი ტკივილს ბევრი ვერ გაუძლებდა! - თქვენ კი ძალიან ძლიერი ბრძანდებით, -ბატონო იოანე, მიკვირს ამხელა ტკივილს როგორ უძლებთ

ანგელოზო I თავი

დილით სკოლის ეზოში შევედი. არავის შეუმჩნევია ჩემი იქ ყოფნა ან რატომ უნდა შეემჩნიათ. თვალებით ნინი მოვძებნე. მანაც დამინახა და სიხარულით ხელი დამიქნია, მეც მისკენ მივირბინე. -ჩემი გოგოც მოსულაა. გამიღიმა ნინიმ.