ფიქრებში დაკარგული [1 თავი]

- რატომ ხდება ყველაფერი ასე? - ფიქრობდა ტატია. - ერთხელ მაინც ხომ შეიძლება, რომ რამე გამიხარდეს? დავიღალე ასეთი ცხოვრებისგან! დილა გათენდა ტატია სკოლაში მიდის. ცდილობს არ შეიმჩნიოს ნამტირალები სახე, მაგრამ ლაზარე ყველაფერს ამჩნევს.

ნოემბრის 13 (თავი 4)

ასე მგონია ჩემი მომავალი აღარ არსებობს. წარსულიც, აწმყოც და მომავალიც ერთ კოლოფშია მოთავსებული, ერთმანეთშია არეული და ვერ გამიგია რა არის მტლიანობაში. ამას ცხოვრება არ ჰქვია... ეს უფრო ტანჯვაა. ტანჯვა, რომელიც დაწყებულია და ალბათ არც არასოდეს

იძულებითი თანაცხოვრება (2თავი)

თორმეტი სრულდბეოდა ნატას სანახავდ რომ ავიდა... -საუზმე აქ ამოვატანინო? -ხმაში ისევ ის სიცივე ქონდა შეპარული ნატამ პირველად რომ გაიგონა და შეეშინდა... მიხვდა როგორი ცვალებადი ხასიათი ქონდა და გადაიფიქრა დალაპარაკება მაგრამ მერე მოიხვდა რომ მომენტს

ცხოვრების გზები (თავი 3)

მეორე დღეს ჩვეულებრივ კოლეჯში წავედი. ლექციებმა როგორც ყოველთვის მოსაწყენად ჩაიარა. რატომღაც სანდრო არ ჩანდა!! ცოტა მოვიწყინე! თაკოსთან ერთად ბოლო ლექციაზე ვიყავი როცა რაღაცის ჩამტვრევის ხმა გაისმა. თავი ავწიე, გავიხედე და...

Secret/საიდუმლო (თავი 17,18,19,20)

-წამოდი, - ქვემოდან ამომძახა ზეინმა. ხელები აივნის კიდეებს მაგრად ჩავჭიდე, არ ვიცოდი რა მექნა და თავი მისგან როგორ დამეღწია. მთელი დღეა ჩემი და ჰარის საუბარი თავში მიტრიალებს. -არ შემიძლია, - ჩუმად ჩავსძახე და კბილებით ლოყის შეიგნიდან ხორცის კვნეტა

სიგიჟის ზღვარზე (თავი 3)

-ახლა არა. - გაეცინა, ოღონდ ისე სარკასტულად არა როგორც პირველ დღეს. ეს ნამდვილი ღიმილი იყო. იმ მომენტში მისი თვალები ზღვას მივამსგავსე. ზღვასავით ლურჯი იყო, მაგრამ მშვიდი არა, პირიქით. თითქოს მღელვარე ტალღები ნაპირებს ეხეთქებოდნენ და ჩემკენ

იძულებითი თანაცხვრბა (1 თავი)

-ნატა დღეიდან იმ კაცს ეკუთვნი...ნიკამ თვალებით მოასიარულე მამაკაცზე მიანიშნა და ამოიხვნეშა, ნატას იმდენად უაზროდ მოეჩვენა ნიკას ნათქვამი უნდა გადაეხარხარა როცა დაინხა ნიკას თვალიდან ცრემლი როგორ გადმოვარდა. მაშინ მიხვდა რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო,

ცხოვრების გზები (თავი 2)

გათენდა. ჩიტების ჭიკჭიკმა გამაღვიძა. დღე სასიამოვნოდ დაიწყო. მაღვიძარას დარეკვას არ დაველოდე და ელენეს ოთახში ჩუმად შევედი. -ელენე გაიღვიძე -რაიყოოოოოო?? გაიზმორა და ძილი განაგრძო -გოგო გიომ დამირეკა!! ელენე მაშინვე წამოხტა. ხო მართლა გიო ელენეს

Secret/საიდუმლო (თავი 13,14,15,16)

-ეს ვინ გაგიკეთა? - ასევე შეშფოთებულმა მკითხა და ხელით კისრისკენ მიმანიშნა. ო არა! წამსვე თმით დავიფარე ის ადგილი. -არავინ! - მაშნვე ვიუარე. -ანაბელ რა მოგივიდა?! - არ მეშვებოდა ლილი. -რაღაცას მივარტყი ქუჩაში რომ მოვდიოდი, არაფერია ლილი. -ანაბელ ნუ

მნახველი მოკვდება (ll თავი)

მეორე დღე გათენდა. დილით რაღაცის ხმა შემომესმა, ეს ხმა სამზარეულოდან ისმოდა,ახლოს რომ მივედი, თურმე ჩემი და საუზმეს აკეთებდა. ორივეს რაღაცის თქმა გვინდოდა, მაგრამ არცერთი არ ვიღებდით ხმას. უკვე იმ საზღვარზე მივედი, ბოლოს სიჩუმე მე დავარღვიე და