რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეხუთე)

აქამდე ვერ მოვახერხე შემოსვლა და ეხლა ვდებ მეხუთე თავს, ცოტა პატარაა მაგრამ შემდეგი დიდი იქნება ,ამ გრძნობას თუ მოწონება ქვია, სიყვარული რა იქნება მაშინ,,-ახსენდებოდა ემას მიკის სიტყვები და მას ძლიერად ეხუტებოდა. მიკისთვის ეს იმდენად მოულოდნელი

იმედის შუქი / light of hope თავი 8

ესეც მერვე თავი მეგობრებო არვიცი როგორი გამოვიდაა შეცდომებისთვის ბოდიში. მის სახეს ვაკვირდებოდი მაგრამ ვერც ცინიზმი და ვერც არასერიოზულობა ვერ ვიპოვე არც შესაქებად ნათქვამ ჩვეულებრივ გაცვეთილ ფრაზას გავდა, ისევ არაფერი ვუპასუხე თავი ჩავხარე ჩვენს

სიმპათიური სტუმარი ( 3 თავი)

დილით რომ ავდექი უკვე 12 საათი იყო. ტელეს დავხედე და შეტყობინება დამხვდა. რათქმაუნდა მარიასგან. – ‘ გაიღვიძე მზეთუნახავო ‘ – ‘ დილა მშვიდობისა ‘ – ‘ რა გეგმები გვაქ დღეს? ‘ – ‘ თქვენი ამბავი რომ ვიცი უკვე გექნებათ რამე იდეა ‘

ოცნებები....ოცნებები ხდება (2 თავი)

ლანჩის დროც მოვიდა სალომე მარი და ნინი ერთად მიდიოდნენ სკოლის დერეფანში , ერთი გოგო მივიდა მათთან , მას ლიზი ერქვა ლიზი კარგი გოგონა იყო , მაგრამ ცოტა უცნაური :დ კლასში ''წიგნის ჭია''-ს სტატუსი ეჭირა -გამარჯობათ გოგონებო - ლამაზად გაუღიმა ლიზიმ

როცა სინათლე თვალებიდან ქრება 8 თავი

დეე წავედი, მამამ დამაბარა დღეს სტუმრები მოვლენ და შვიდისთვის სუფრა გააწყოსო, გაიღვიძე დეე, გესმის, წავედიიი უკვე სამი საათი სრულდება სახლის გზას რომ მივუყვები, სასწრაფომ ჩამიქრიალა გვერძე, მეკიდე ფეხს არ ვუჩქარებ, ძლივს მივაღწიე, თურმე სასწრაფო

სადღაც შორს... მთებში თავი 8

მთელი კვირა ისე გავიდა რომ სოფოს და რეზოს ერთმანეთთან მიმოწერა და საუბრები არ შეუწყვეტიათ. თავიდან გოგო თავს არიდებდა და თავშეკავებული იყო. სიტყვებს ძლივს ჰპარავდა რეზო,მაგრამ ის გულს არ იტეხდა და ჯიუტად ცდილობდა გოგოსთან დაახლოებას. შედეგი მალე

ბიჭი ჩიხიდან!!!(2 თავი)

სახლში საკმაოდ გახალისებული ავდივარ. მშვენიერი დღეა. მე რომ მიყვარს სწორედ ისეთი, რადგან უკვე მოვახრეხე ვინმესთვის ნერვების მოშლა. ალბათ, ახლა გამწარებული მლანძღავს და ერთი უზრდელი გათამამებული გოგო ვგონივარ, მაგრამ არაუშავს, საერთოდ ა მაინტერესებს

Magic always come with a price, deary! (საცდელი თავი)

ალბათ გაინტერესებთ ვინ არიან ჩემი მშობლები. სიმართლე გითხრათ არ ვიცი. იმდენი მშობლები მყავდა დამავიწყდა. მხოლოდ უამრავი ფერადი და ლამაზი მოგონება მაქვს რომელიც სინამდვილეში ტყუილია.დიდი ფარსი რომელიც ჩემმა უბარდუკმა არსებობამ შექმნა. ალბათ დაიბენით

სვანური ვერდიქტი (20 თავი)

-გონს საავადმყოფოში მოვედი- ცამეტი დღის შემდეგ, ცრუ მორწმუნე არ ვიყავი, არც ახლა ვარ, მაგრამ ეს ციფრი შემზიზღდა, შემძულდა, ყოველი თვის ეს რიცხვი მეზიზღება, ამ რიცხვში ხელმეორედ დაბადება მომილოცეს- ისე დუმილი, ძალებს იკრებდა, მე კი ვერაფერს

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი (მეორე თავი)

მის გარეშე აგერ უკვე 2 კვირაა გასული რატომ უნდა ვიდარდო ? ის ჩემი დარდის ღირსი არ არის! ტელეფონი გამორთული მაქვს,რადგან ჩვენ ფოტოს რომ ვხედავ მაშინვე ვკანკალებ. ალბათ რამდენჯერ მირეკავდა ბოლო ამ ხნის განმალობაში.სახლში მოსვლას ვერ ბედავს რო თავისი