ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი 4)

- აბა, რის­თ­ვის შევ­ხ­ვ­დით ერ­თ­მა­ნეთს? - კო­პებ­შეკ­რულ­მა ირი­ბად გავ­ხე­დე და ბლოკ­ნო­ტი დავ­ხუ­რე. - იმის­თ­ვის, რომ უკეთ გა­გიც­ნოთ... წმინ­და პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, - და­ა­კონ­კ­რე­ტა, - ერ­თი-ორი დღე მჭირ­დე­ბა, რომ ფორ­მა­ში

წარსულის ლანდები თავი 14

შემდგარი ბედნიერება, ფიქრი იმაზე რომ დღევანდელი დღე სჯობია ყველა იმ წუთს რაც კი ოდესმე განუცდია და უარსებია, პირველი წუთი რომელმაც ბედნიერება აჩუქა ის იყო როცა ელენე ხელში დაიჭირა დაა გააცნობიერა რომ ის უკვე დედა იყო, მეორე წუთი კი ეხლა, უკვე

თეთრი სახლი (თავი 2)

მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა: -იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის. -მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა) -რას უნდა ვგულისხმობდე -რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები(

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 22 დასასრული

საავადმყოფოში მივედით სადაც თორნიკე ლუკა მისი მშობლები და ანის დედ-მამა იყვნენ. - გამარჯობათ. - როგორ მიხარია, რომ აქ ხარ ძმაო.

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 4)

-აუ ნუ მეხუმრები. გაგაცნობ და ვსიო. რამდენიმე წუთში ქვემოთ იქნება, მე კიდევ არ ვიცი რა ჩავიცვა. წამოდი ამარჩევინე. ოცი ძლივსგასული წუთის შემდეგ ლიკას ძლივს ავარჩევინე ღია ფერის ჯინსი, თეთრი კეტები და ცისფერი მაისური,რომელიც ძალიან უხდებოდა მის

სვანური ვერდიქტი (16 თავი)

მჯერა რომ სიცოცხლში მხოლოდ ერთხელ შეიძლება იპოვო ადამიანი, რომელიც შენს ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვლის, მას ეტყვი იმას რაც ჯერ არავისთვის არასდროს გითქვამს, ის კი გაითავისებს ყველაფერს და ისევ ენდომება, უფრო და უფრო მეტი გაიგოს, მას გაუზიარებ შენს

წარსულის ლანდები თავი 13

კარების გაღების თანავე თვალში მოგვხვდებოდა პატარა, საყვარელი ბუჭუნა, ქერა კულულებით და ცისფერი თვალებით, ვერ იტყოდი რომ გიორგის გავდა, მაგრამ ერთი შეხევითაც ეტყობოდა რომ მისი შვილი იყო და ქალი რომელიც მისი ფიზიკური სილამაზის მიუხედავად დიდ ტკივილს

წარსულის ლანდები თავი 12

საავადმყოფოში ერთმანეთის მიყოლებით ირეოდა შეშლილი სახეები, ყველას ფიქრი ლოცვისკენ იყო მიმართული, ეს იყო თითოელულის სასჯელი, წუთები რომელიც გაუსაძლისი იყო, ექიმის მოლიდინი და ამბავი რომელიც ბევრი ადამიანის ცხოვრებას განსაზღვრავდა, დემეტრე ერთ წერტილს

არქანგელოზი (თავი 11)

გაეთრიე ! გაეთრიე ! გაეთრიე აქედან ... აღარასდროს დაგინახო მე შენ არასდროს მყვარებიხარ წყეულო ურჯულოვ - იყვირა ლუციფერმა

ველური ორქიდეა (9 თავი)

_ახლავე აქაურობას მოშორდი! სწრაფად! არ დაგინახოს ჩემმა თვალებმა! - ფაქტიურად მიყვიროდა. გიჟივით მივარდა ფარდებს მაშინვე ჩამოაფარა და ისევ დაბნელდა ოთახი. უხმოდ გავეცალე იქაურობას. რატომ ჰქონდა ამ ქალს ასეთი რეაქცია ვერ ვხვდებოდი.