ბოლოს მაინც ჩემი დაგერქვა! (1 თავი )

ანოო დე ადექიი დაგაგვიანდა -აუ ცოტახანიც რა დე -არა ანო გაგვიანდებაა დროზეე -კაი ხო ვდგებიი გამარჯობა მე ანანო დადიანი ვარ 19 წლის ვცხოვრობ თბილისში ვარ დედის ერთა და ყველაზე საუკეთესო მშობლები მყავს მთელს მსოფლიოში, გარეგნობით მაქვს მწვანე

არქანგელოზი ( თავი 7 )

- თქვენ , თქვენ , თქვენ ... მე ვერ გიტანთ თქვენ , - საოცრად გაბრაზებული სახე ჰქონდა გოგონას , თვალებს ვერ უჯერებდა , რომ მისი უფროსი , რომელთანაც მომავალი ოთხი წელი უნდა ემუშავა , ეს უზნეო ლუციფერი იქნებოდა ...

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 5) +18

-აქ რასაკეთებ იოანე? -მომენატრე... რაიყო არ შეიძლება? -შენ ნორმალური ხარ? -წესიერად არცკი გიცნობ, მოდიხარ და ჩემ ლოგინში წვები... -ჩემ ლოგინში შენ იწექი პირველად ისე რო იცოდე ))) -ეგ ყველაფერი არ მახსოვსთქო გითხარი, სრულ გონებაზე რო ვყოფილიყავი

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 4)

გიორგი უკან გამობრუნდა და სახლში ავიდა,ცოტა იმეცადინა და დასაძინებლად დაწვა,სულ ნათიას კითხვებზე და მასზე ეფიქრებოდა.ბოლოს როგორც იქნა ჩაეძინა.დაახლოებით ღამს სამი საათი იქნებოდა,გიჟივით წამოხტა და თვალები ბოლომდე დაქაჩა,რომ როგორმე

წარსულის ლანდები თავი 5

იმ საღამოსვე ჩაალაგა თავისი ტანსაცმელი, ყურადღებას ამ წუთას ვერაფერზე ამახვილებდა, არაფერი აინტერესებდა მხოლოდ იმას ფიქრობდა რომ როგორმე ეს აზრები დაეწყო, როგორმე ეფიქრა და დასკვნა გამოეტანა, რა იგრძნო? ან ნუთუ საერთოდ იგრძნო რამე? ვერ ხვდებოდა,

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი I)

ფიქ­რი ელ­ვა­სა­ვით გაკ­რ­თა გო­ნე­ბა­ში, წა­მით გა­ა­ნა­თა და გაქ­რა. რა­ტომ­ღაც, დი­ლი­დან­ვე ამეკ­ვი­ა­ტა ფრა­ზა: `შე­ნით გა­რუ­ჯუ­ლი ჩე­მი ოც­ნე­ბა შო­კო­ლა­დი­ვით ყა­ვის­ფე­რი­ა~. მახ­სოვს, ბავ­შ­ვო­ბა­ში დავ­წე­რე ეს ლექ­სი, რო­ცა პა­ა­ტა

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 4) +18

-ემიი -ხო დეე რა ხდება? -სალი მოვიდა -უთხარი შემოვიდეს ტირილისგან დასიებული თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე, არ მინდოდა სალის შეემჩნია, რომ ვტიროდი. დაკითხვის ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი... -ემი -შემოდი სალ -რაშვები? რა გჭირს? რატომ გაქვს

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 3)

მოკლედ ესეც მესამე თავი.მინდა ვინც რასაც მისწორებთ მადლობა გადაგიხადოთ იმიტომ,რომ კარგა ხანია არაფერი დამიწერია და თან თან ვწერ თან ვაქვეყნებ და მიწირს და დროც არ მაქვს რომ მერე ჩავასწორო და რაც არ მომეწონება საათები ვაკეთო ნუ მოკლედ ვცდილობ რომ

წარსულის ლანდები თავი 4

სამი წლის განმავლობაში ხელი ხელ ჩაკიდებული დადიოდნენ ყველგან, სკოლაში სკოლის გარეთ, გიორგისათვის ბოლო წელი იყო და აბიტურიენტობისათვის ემზადებოდა, მკაცრად იყო გადაწყვეტილი მისი პროფესიაც, რადგან მამის ბიზნესი უნდა გაეგრძელებინა და ერთ დღესაც სათავეში

არქანგელოზი ( თავი 6 )

მოიცადე, მოიცადე, აზაზელ, დაბრუნდი , ლუციფერს უნდა ვუთხრა ყველაფერი , ის საფრთხეშია ... გაიძახოდა ლილიტი თუმცა მისი ხმა აღარავის ესმოდა