მთელი გრძნობით შემიყვარდი (თავი 4 )

-ბედნიერი ოჯახი-დემეტრე ტაშის კვრას განაგრძობდა-ესეიგი ეს არის შენ ნარკომანი ძმა, ვის გამოც სიცოცხლე გამინადგურე-ირონიას არ აკლებდა უფროსი ჭაბუკიანი. გიორგის მკალევბზე ძარღვები ებერებოდა, ღმერთს მადლობა დროულად გამოჩნდა ლევანი და ჩემი ძმა იქაურობას

სვანეთში გამომყევი (თავი 1)

მთელი გზა იმაზე ვფიქრობდი რატომ უნდა ვეკითხე დათო ყიფიანს მე,ან მელანო რომ მერქვა საიდან იცოდა,იქნებ კლასის ჟურნალიდან მაგრამ ჩვენი კლასის ხელმძღვანელი ვის მიუშვებდა ჟურნალთან.ნუ მოკლედ ასეა თუ ისე კიდე ერთხელ გამახსენეს რომ ბებიაჩემის

ბინა 53 4 თავი

იმის მაგივრად რომ შემოსულიყო მე გამათრია ორანჟერიიდან სადარბაზოში და სიტყვაც არ მათქმევინა ისე მომაკრო ტუჩები, ვერ ვიტყვი რომ არ მინდოდა მაგრამ შიშით რომ ვინმე დაგვინახავდა გავეცალე შენი სახლის გასაღბი არ გაქვს? - მაქვს მაგრამ მინდოდა შენ გაგეღო არ

სიმპატიური სტუმარი (თავი 1)

უკვე აგვისტოა... ღმერთო, როგორ არ მინდა სკოლის დაწყება. სესილი–ეს არის ჩემი სახელი. 17 წლის ვარ. დიახ, მომავალი აბიტურიენტი. „აბიტურიენტობა არეტიანებსო“ – მართალია. ჯერ არ ვარ აბიტურიენტი, მაგრამ უკვე ღამეეს ვათენებ ეროვნულებზე ფიქრით.

სადღაც შორს... მთებში თავი 7

ქალაქამდე ხმა არ ამოუღია ბექაურს.იჯდა ჩუმად მანქანის წინა სავარძელზე, თავი მანქანის მინაზე ჰქონდა მიდებული და სადღაც უსასრულობას მიშტერებოდა.. რაც უფრო უახლოვდებოდნენ თბილისს სიცხე მით უფრო მატულობდა და ოფლი ასხავდა სახეზე. წინა დღეს აშკარად ბევრის

ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ

ჩემი ცისფერთვალება (თავი 1)

-გამარჯობა მე სანდრო ვარ -გამარჯობა მე სოფია მქვია (მე) -ვიცი (სანდრო)

რელიქვიების მცვლი ( თავი 11)

- წამალი გჭირდება. ცუდად გამოიყურები.- უთხრა რელიქვიების მცველმა ივანს. ივანმა ბიჭი შეათვალიერა, ტანსაცმელ შემოხეული, დაკაწრული, დაგლეჯილი სხეულით ფეხზე ხათრით ძლივს იდგა. მის სიტყვებზე ირონიულად ჩაეღიმა. - ერთი შენი თავი განახა... არმ შენი სახელია?

ჯიშკარიანის წესები (თავი 10)

სალომე და დავითი არ მასვენებდნენ. ყოველ დღე იყვნენ ჩემთან ერთად. - მარშუტკით ჭანჭყარი არ გამაგონო, გამოგივლი დაგტოვებ ყველგან, სადაც გინდა. დავითი აქეთ გასცემდა ბრძანებებს. - ჰოო, და უკოფეინო ყავა გიყიდე, თორე ისე არ შეიძლება ეხა ყავის სმები და

იმედის შუქი / light of hope თავი 5

მოკლედ მეგობრები იმისთვის რომ ეს თავი დამედო ბევრი წვალება მომიწია იმედია დანიფასებთ. მადლობთ რომ კითხულობთ და კარგი იქნება თუ თქვენს აზრს დააფიქსირებთ