ბედის საჩუქარი თავი 5

სანდრომ მანქანა ქალაქის ცენტრში, ერთ-ერთ პრესტიჟულ უბანში გააჩერა და მაღალ სართულიან კორპუსს ახედა. - როგორც ჩანს ჩემები სახლში არიან, სინათლე ანთია. -შენ აქ ცხოვრობ?-გაკვირვებულმა ავაყოლე მეც თვალი შენობას. -კი აქ ვცხოვრობ, რამე პრობლემაა ამაში?

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 15)

ერთი შეხედვით ყველაფერი მარტივია,მარტივია თითქოს და ეს ყოველივე(შეყვარებულობანა),მაგრამ როდესაც ამ ყველაფრის მონაწილე თავად ხდები,უკვე სხვაგვარად ფიქრობ. ვფიქრობდი,მინდოდა გამეგო ვნანობდი თუ არა მასთან ურთიერთობას,ვფიქრობდი გამეწყვიტა მასთან

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 8)

იმ დღის შემდეგ კოტე ჩვეულებრივად ექცეოდა ქეთას რაც მას ნერვებს უშლიდა. გიორგი ყველაფერს ამჩნევდა ოღონდ მას ეგონა რომ ქეთას მოსწონდა კოტე და არა კოტეს ქეთა. ქეთა ლუკასთან ერთად იყო.

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 7)

-ქეთა ამაზე რამდენჯერ უნდა ვილაპარაკოთ. მე შენ არ შემყვარებიხარ -კარგი მადლობა პასუხისთვის -ქეთა -არა დამანებე თავი

როცა გიყვარს...(მეექვსე თავი)

ნინი პირდაღებული გვიყურებდა სამივეს ერთად, მალე მოეგო გონს და შეგვატარა. მე ეგრევე საბაზაოში შევედი რო გამოვფხიზლებულიყავი, წყალი შევისხი და გავედი მისაღებში, გოგოები იქ არ დამხდნენ, ელენესთან იყვნენ მეც იქით წავედი. -მამიდას გოგო როგო არისო? ჩემი

ერთხელ ბანაკში თავი 4

ლუსი დრიუ არის ერთი ჩვეულებრივი გოგონა რომელიც მიდის ბანაკში და იქ იწყება მისი სასიყვარულო თავგადასავალი-ვწუხვარ -მადლობა ლუ...ფრთხილად იყავი ამ ნაბიჭვართან

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 9

დილით ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ჩემი კონსპექტებით უნივერსიტეტში წავედი, გამოცდა გვქონდა აკადემიურ წერაში, ბავშვებს ველოდებოდი და საკითხებს ვიმეორებდი. თორმეტი საათისათვის აუდიტორიაში შევედით და საათის შემდეგ გამოვედით.

ვიცი მოხვალ ისევ (4 თავი)

-მოკლეთ... ბარგი ამოვალაგე, ოთახი მომეწონა, იცოდეთ დილით გვიანობამდე ძილი მიყვარს და არ გამაღვიძოთ, არც ვსაუზმობ. ყველა ჩვენ ნაჭამს ვრეცხვათ, და ვალაგებთ იმას რასაც ავურევთ. ხო კიდევ სახლის ინტერიერი არ მომწონს და რაღაცეების შეცვლა მოგიწევთ.

სვანური ვერდიქტი (14 თავი)

ალბათ დგება დღე წამი, წუთი, როდესაც გრძნობ რომ ძალა აღარ შეგწევს, რომ დაცემული წამოდგე, ძალაც კი აღარ შეგწევს მაშველად ვინმეს უხმო, იმედიც კი აღარ გაქვს რომ დამხმარე გამოგიჩნდება, და იცით რატომ? რომ დამხმარე აღარავინ დაგრჩა, რომ მხოლოდ მარტო დარჩი,

ბედის საჩუქარი თავი 4

რამდენ ხანს ვიყავით ასე. რამდენ ხანს ვიარეთ ან სად მივდიოდით არ ვიცოდი. დროის შეგრძნება დავკარგე, სამყაროს გამოვეთიშე, თავი მინას მივადე და ფანჯარაში ვიყურებოდი უაზროდ. ჩემს ირგვლივ რა ხდებოდა ვერ ვგრძნობდი. ვცდილობდი მას ჩემი ცრემლი არ შეემჩნია.