სიბნელის რჩეული (2თავი)

კარი გავაღე. ჩემწინ სანდრო იდგა, კაფეში აღაეავინ აღარ იყო.რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი, დავინახე ლანა და თავის დაქალები,დიდი ინტერესით,რაღაცას უყურებდნე. გარეთ გავვარდი, ცივმა ზღვის ნიავნა დამმიბერა. ჩემს მოპირდაპირას პორტზე გადაჭიმული იყო შავი

სიბნელის რჩეული (1თავი)

ერთი ამას შეხედეთ, ჩვენი საყვარელი სოფი! სანდრომ წინსაფარი მესროლა,რომელიც დავიჭირე, და წელზე შევიკარი. - დილა მშვიდობისა, სანდრო. - ახალი ამბავი გაიგე? - მკითხა, და თან ახალი ოფიციანტისკენ შებრუნდა. მისი ხელები დაკავებული იყო სუფთა თებშებით,

კორსაკოვის სინდრომი ანუ ამნეზია (1 თავი)

„მონატრება ყველაზე საშინელი ფორმაა,როდესაც ხარ მასთან და გრძნობ,რომ ის არასდროს იქნება შენი“ _გაბრიელ გარსია მარკესი- გამოფხიზლებისთანავე მხოლოდ

ზღვარზე (თავი2)

რომ ჩამოვიდა, მეგონა, იმ სახლში დარჩებოდა, ბებია-ბაბუასგან რომ გვერგო, მაგრამ ჩემთან ისურვა რამდენიმე დღის გატარება და უარი ვერ ვუთხარი. მის მზერაში რაღაც ისეთი დავაფიქსირე, რაც სხვა დროს არ შემიმჩნევია. დედაჩემს მხიარული და უდარდელი გამოხედვა არც

ლიკუნა ბურდული (თავი2)

დილას იონეს ჩაცვა თვითონაც გაემზადა შემდეგ ისაუზმეს იოანეც ბაღში დატოვა თვითონ კი საგენტოში წავიდა, საგენტოში მისულს თავისმა მდივანმა ლიზამ უთხრა რომ შეხვედრა ქონდა მადლობაო უთხრა და თავის კაბინეტში შევიდა, საბუთებს აწესრიგებდა საათს რომ

უაზრო გრძნობა ( 2 თავი )

-------ნიკა ------- არ ვიცი რაზე ამბობდა ალბათ წამოცდა ის რაც ჩემთან არ უნდა ეთქვა. რაღაცას ვგრძნობდი დიდი სიბრაზე იყო, თუ იმედგაცრუება . მე და ნია ჩუმად ვიდექით ხმას არ ვიღებდით ნიას თვალებში ვუყურებდი აშკარად შეშინებული იყო თვალები აუცრემლდა

უაზრო გრძნობა ( 1 თავი )

პრივეტ მინდა ერთი ნაწარმოები შემოგთავაზოთ ბავშვობიდან ვოცნებობ დამეწერა ისეთი რამ რაც სხვებს გავუზიარებდი და სხვები შეაფასებდნენ ბევრი ნაწარმოები მაქ წაკითხული და იმედი მაქ რომ ჩემი ნაწარმოები რაც შეიდზლება დახვეწილია და მოგეწონებათ თუ ასეც იქნება

სიყვარული და ტკივილი (25თავი)

-დაახლოებით 5 წუთია.-ანუ ყველაფერი მოისმინე რაც ვილაპარაკეთ?-კი ყველაფერი გავიგონე და გთხოვ ნუ გაქვს ასეთი შეწუხებული და შეიშინებული სახე მეც მიყვარხარ.-რაა? მართლა? სანდრო რა კარგია...-მოიცა ეს პროდუქტი გამომართვი.

ზღვარზე (თავი1)

არ მიყვარს წარსულზე ფიქრი და ყოველთვის ვცდილობდი, გუშინდელი დღე აღარ გამეხსენებინა. სინდისის დამშვიდებას ყოველთვის საკუთარი შეცდომების გამართლებით და დანაშაულის სხვაზე გადაბრალებით ვცდილობდი. თუმცა, ესეც

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი8)

-რა ჯანდაბა გინდა მიკა? -ვეკითხებოდი მაგრამ პასუხს არ მცემდა. -რა გინდა? მითხარი ბოლოს და ბოლოს! -ვუთხარი როცა ოთახში შემათრია -მითხარი წადიო და მეც მივდივარ! -ვუთხარი და კვლავ ჩემი ხელის განთაცისუფლებას ვცდილობდი, მიკა კი ხელს არაფრის დიდებით არ