ჭირვეული სტუმარი (3-4 თავი)

მესამე თავი როგორც ყოველთვის დედა ამჯერადაც ღელავდა, ეს პირველი შემთხვევა იყო, როცა მისი თანხლებით არ მივდიოდი, როგორც წესი ექსკურსიებზე, კლასის ქეიფებსა თუ ცეკვის გასტროლებზე გაფრთხილება: - „მივდივართ მშობლების გარეშე!“ - მე არ მეხებოდა. ყველამ

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეთოთხმეტე)

- მაკოცე აი აქ - საჩვენებელი თითი ტუჩებათან მიიტანა - - იდიოტი ხარ - მარცხენა ხელი უნდა გამერტყა თუმცა ჰაერში დამიჭირა მეორე ხელი კი წელზე მომხვია და სწრაფად დაწვდა ჩემს ტუჩებს. ამბობენ პირველი კოცნა დაუვიწყარიაო. ნიკა კი ისე მკოცნიდა რომ ალბათ

Heaven's in your eyes! ( 2 თავი )

-მოდი მოგასმენინებ...-ტელეფონი და ყურსასმენები ამოვიღე ჯიბიდან, ცალი მას მივაწოდე ცალი მეგავიკეთე და ჩავრთე Lana Del Rey - National Anthem… -Heaven’s in your eyes… ვჭედავ ამ გოგოზე, ამის ტქესტებზე, ამის ხმაზე... აი მაგრად მგრუზავს და თან მაგრად

ჩემი მორაგბე (თავი 1)

ზოგჯერ მგონია ჩემს გარშემო ჩემზე მეტად არავინ იღლება . არადა ზუსტად ვიცი , რომ ეს ასე არ არის . ძალიან დაღლილი გამოვედი უნივერსტეტიდან , ფეხებს ძლივს მივათრევდი . ირგვლივ არც ვიყურებოდი , ერთი სული მქონდა სახლში მივსულიყავი და დამეძინა . დიდხანს

ყვითელი გორილა (თავი მეოთხე)

-მომღერალი ვარ!-თამამი განაცხადია ჩემი მხრიდან-ვიდეოს გადაღება და ინტერნეტში ატვირთვა მინდა.მინდა ხმა დაბალანსებული იყოს და შესაბამისად ხარისხიც. -გასაგებია,მაგრამ პატარა და შეუმჩნეველი რაღა საჭიროა?სითავხედეში ნუ ჩამითვალოთ,უბრალოდ არ მინდა რაიმე

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი1)

რაღაც საოცრად ეძინა თეთრ ზეწარში გახვეულ ულამაზეც გოგონას! შავი გრძელი თმა სახეზე გამოყროდა, აშკარად გამოკვეთილად ჩანდა მისი მკვეთრი ვარდისფერი ტუჩები, გრძელი შავი წარბები, გრძელი შავი წამწამები რომელიც მჭიდროდ დაეჭირა ერთმანეთზზე და

ჭირვეული სტუმარი (2 თავი)

- შენს ქურთუკს მე ვიცვამ! - ღიმილით ვაცლი ხელიდან მოკლე ტყავის ქურთუკს დედას. - ამ მავნე ჩვევას ხომ ვერ გადაეჩვიე, შენიც ასეთივე არაა?! - შუბლშეკრული, მკაცრი ხმით მეკითხება. - არაფერიც, შენი უკეთესად დგას ტანზე... - იხტიბარს არ ვიტეხ და ქურთუკში

სანაპირო (თავი 6/დასასრული)

სად ვარ,რა ხდება? ან ეს რისი ხმაა გაუჩერებლად რომ ისმის რიტმულად...საშინლად მცივა,აქ არავინ არის? არის აქ ვინმე?..-ნინა საავადმყოფოს დაცარიელებულ დერეფნებში დახეტიალობდა და პასუხებს ეძებდა...ის იყო რომ სხვა მხარეს აპირებდა გასვლას,მისთვის ნაცნობ

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 20)

-რაა, გგონია ვერ გაავკეთებ? თან შენც დამეხმარები-ხელი მოვკიდე და ისიც "წამოვაგდე" ფეხზე. ჩემი მცდელობა იმისა რომ ხაჭაპური გამომეცხო, კრახით დასრულდა და მე და ალექსანდრეც ფქვილში აღვმოჩნდით დასვრილები. ბოლოს ისევ სალათს და ნახევრად დამწვარ კარტოფილს

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 3)

როგორ გაუამრთლებდათ ნინოს შვილებს, რომ ასეთი დედა ეყოლებოდათ. თუმცა ასეთი ბედი არგუნა ღმერთმა. სამწუხაროდ, როცა პირველ შვილზე დარჩა ორსულად, შვიდ თვეში მშობიარობა დაეწყო, ბავშვი გარდაცვლილი დაიბადა და თვითონ საშვილოსნოს დაავადება აღმოუჩინეს და