თეთრი მთვარე [6]

- ევა! - ბუნდოვნად გაიგო როგორ დაუძახეს, შემდეგ მისკენ მომავალ, იარაღმომარჯვებული მამაკაცი დაინახა. გაახსენდა, რომ ექიმის მოსაცმელში იყო გამოწყობილი. - შენ! - უთხრა მსროლელმა და უარაღი შუბლზე მიადო. - სად არის უფროსის კაბინეტი? - ხმადაბლა კითხა. აი

თეთრი მთვარე [5]

- რა თქვი?! - აყვირდა. - გირჩევნია მოეტრიო და შენი დის პრობლემები გაარკვიო! - შენი შვილია და თავად გაარჯვიე გაიგე?! მაგ გოგოს გამი ისედაც ბევრ შარში გავხვიე თავი! - უთხრა და გაუთიშა.კვდრის ფერდადებულ შეშლილივით იღიმოდა, შემდეგ ისტერიკული სიცილი

თეთრი მთვარე [4]

- შენ ვის რას ეუბნები?! - წამოიწრიპინა. - დებილივით ზიხარ და ლუდს სვავ. - და ეს ლუდი უახლოეს მომავალში შენს თავზე აღმოჩნდება, თუ არ მოკეტავ. - ირონიულად მიუგო. - მიდი აბა. - კაცივით გაიჯგიმა. ევა მოულოდნელად წამოდგა და ნახევრად სავსე ბოთლით

თეთრი მთვარე [3]

- ნერვიულობთ? გთხოვთ რა. ადამიანებს საკუთარი ტრ***ს მეტი არაფერი აინტერესებთ და თქვენ ჩემზე ნერვიულობთ? მერე რა ბავშვობიდან ერთად რომ ვართ? არავის ვაინტერესებ და ყველას ფეხებზე ვკ**ივარ და თუ თქვენ არ მანახებთ ჩემს ოთახს თავად ავარჩევ. -

თეთრი მთვარე [2]

- კიდევ შევხვდებით, ძალიან მალე. - მიაძახა და სახლს გასცილდა. გაოგნებული კარგა ხანს გონს ვერ მოეგო. ბოლოს კარი მიკეტა და თვალებგაფართოებული, არეული ნაბიჯით შევიდა მისაღებ ოთახში. მოწყვეტით დაეშვა დივანზე და სივრცეს გაუშტერა თვალი. "რა სისულელეზდ

თეთრი მთვარე [1]

ჯიბიდან "მოცეკვავე" ტელეფონი ამოიღო. გაოცდა, როდესაც ნომერს დახედა. - გისმენ. - აკანკალებული ხმით უპასუხა. - გამარჯობა. - ხმაზე ნერვიულობა ეტყობოდა. - რ-როგორ ხარ? - კარგად. რაღაცის სათქმელად დაგირეკე. - ყოყმანი დაიწყო. - ჩემს პირობას ვერ

დამნაშავე თეთრი კედლებია!

გამქრალი, შეშინებული, გაქცეული ოცნებები, თითქოს ფიქრებს ფეხდაფეხ დაედევნენ... განა სად მიდიან? საით მიეჩქარებათ? რჩები მარტო... ოთხი კედელი, თეთრი კედლები, დიახ არ მოგესმათ თეთრი კედლები, როგორც საგიჯეთში, ოღონდ ცარიელი, სულ ცარიელი და თეთრი

,,თეთრი რელსებით მთიდან ვეშვებით''

ეს ისტორია გადახდათ ნიტას და კახას მათი თავგადასავალი ბაკურიანში დაიწყო ხოლო როგორ გაგრძელდება ყველაფერი ამას მოთხრობაში იხილავთ.თენდებოდა ნიტა სარკეში იყურებოდა თავის გრძელ თმებს ივარცხნიდა მისი თაფლისფერი თვალები მზის შუქზე ბზინავდა. მან საათს

თეთრი ღამე (თავი 2)

მთელი ღამე ნიკაზე ვფიქრობდი აღარ მინდოდა მასზე ფიქრი ძილს დავაპირებდი თვალებს დავხუჭავდი და მისი სახე მედგა თვალ წინ მიხაროდა ... მიხაროდა ის რომ ასეთ ადამიანს შევხვდი თავს ვერ ვთოკავდი ... გათენდა დილა ისევ ღრუბლებში დავფრინავდი ესეთი ბედნიერი

თეთრი ღამე

-მმ.. არაფერი უბრალოდ წინ უნდა იხედო და დააკვირდე ვინმეს ხომ არ ეჯახები. გავიღიმე და უკან გამოვბრუნდი მაგრამ წინ მაინც მისი სახე მედგა ლანამ შემნიშნა და მკითხა რა ხდებაო მაგრამ მე არაფერი მითქვამს.. მეორე დილით თავს შეუძლოდ ვგრძნობდი ალბად იმიტომ