შავი და თეთრი /3/

გავიდა ორი კვირა. უკვე ნოემბერია. თბილისში ფოთლები ცვივა, ევიპტეში კი მზე ანათებს. ნუკა ფოთოლცვენაში დასეირნობს, ევა კი მზეზე ირუჯება... ევა და მიშო უკვე ეგვიპტეში არიან. ევა ასეთი ბედნიერი არასოდეს ყოფილა, რადგან არასოდეს გაუტარებია ზამთარი მზიან

შავი და თეთრი /2/

ისტორია შავი და თეთრის მეორე თავიუკვე შემოდგომა იყო. ოქტომბერი.., მაგრამ უკვე ისე ციოდა როგორც არასდროს. ნუკას უხაროდა ყველაზე მეტად ცივი ამინდები, რადგან უყვარდა სიცივე და ზამთარი. ამოიღო თავისი თბილი შავი სვიტრი, გრძელი შავი ქვედაბოლო და ჩექმები,

შავი და თეთრი /1/

ეს ისტორია არის ორ დაზე. აქ კი სასიყვარულო სამკუთხედი არ არის გარეული, არამედ ეს ისტორია იმაზეა თუ როგორ განსხვავდებოდნენ ორი და ერთმანეთისგან, რამაც შეიძლება ისტორიას დაძაბულობა მიუმატოს.

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია ეჭვებით უმზერენ გვირილას ვარდები სითეთრე მე შენი რამდენი მსმენია მიყვარდი, მჯეროდა შენც შემიყვარებდი.

"ჭაობი" (11- თეთრი ზეწარი )

და მაინც,ამ გრძნობასთან ერთად თანაარსებობის უფლება მისცა სასოწაკვეთილებასა და ტკივილს.შიგნით ყველაფრის ამღვრევა იგრძნო და მიხვდა რომ აქამდე თუ წკრიალა,მორაკრაკე წყარო იყო,ახლა ამღვრეულ,ტალახიან მდინარედ იქცა. ეს მდინარე დადგა,მიწას

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 9 - დასასრული

თითქოს ისინიც ცხრანი არიან! თითქოს ყველაფერი , ისევ იმ ცხრა დღესთანაა დაკავშირებული! მეცხრე დღეს ქორწილიც. მეცხრე თვეს ქვეყანას მოვლენილი , პატარა სიყვარული! და ... ყოველ მეცხრე თვეს ... ისევ იქ , ბრაზილიაში გამგზავრება!

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 8

- მარკესმა ჩემზე დაწერა , ის მარტოობის ასი წელი ! - ამოიბლუყუნა და იქვე ხესთან ჩამოდგა. - დავიღალე ტოო , მალე მოვრჩებით ? - ქშენით იკითხა და მაღლა აიხედა. - მარკესი არ ვიცი და ... მგონი გზა აგვებნა ! - სიცილით წამოიძახა

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 7

... - ახლა რა იქნება ? - იკითხა ჩურჩულით მის ყურთან. - ბედნიერი მომავალი ფისუნია ! - მანაც ჩურცულით უპასუხა და ხმაში ღიმილი გაეპარა. - აუ იცი , რომ ვერ ვიტან და მაგიტომ მეძახი არა ? - დაიწყო ჯუჯღუნი.

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 6

ბარბარესავით და უფრო მაგრად კრავდა. ტუჩები მაგრად მოკუმა , რომ სიცილი არ ატყდომოდა. - ვაიმე ბათუ , რა ქენი გუდუნა ეს ? - შეიცხადა და ლოყებზე ხელები იტკიცა.

თეთრი შროშნებით...

ვინა ხარ, მითხარ, აღარ მეცნობი, ჩემთან მოსულო ღამის ზმანებად, ვეღარ აღსდგება უკვე შეცნობით, ათცამეტ დასად ვინაც დაება. არ მინდა ყოფნა ბატონკაცური, არ მინდა კოცნა, არ გამეორდე, მზერა თავხედი და დიაცური, არ მინდა, დაე, არ განმეორდეს.