ხევსურეთი XVII

-ბავშვი.გიორგი ჯანაშია,იქნებ მოძებნოთ -უი,ხო,ახლავე.გიორგი ჯანაშია...გიორგი ჯანაშია - ფურცლების ქექვა დაიწყო მოხუცმა - აი,ვიპოვე - თქვა გახარებულმა

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 7)

სამზარეულოში,მაგიდასთან ვიჯექი და ტელეფონს დავცქეროდი.არც ერთი გამოტოვებული ზარი.ასეთი რა თქვა კატომ,არავის რომ არ გავახსენდი?!მარჩიელობას თავი ვანებე და საჭმელს მივუბრუნდი.-რას მომშტერებიხარ?

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (ნაწილი მეორე თავი მეორე)

რაღაცეებს ბოდავდა, ექიმების ლაპარაკი მესმოდა ერთმა თქვა სიცხე ისეთი მაღალი აქვს ლამის თერმომეტრი გახეთქაო, ტანში ჟრუანტელმა გამიარა როცა დავინახე, რომ ისევ გაითიშა და ნელ-ნელა ლურჯდებოდა...

არ თქვა რომ გიკვდები..

მოშავ-მოხავერდო შემმოსავს მიხაკი, მე ხომ სიკვდილი ვარ.. არ თქვა რომ გიკვდები, მიხვდები, დრო იყო, ოდესღაც.. მიყვარდი, ოდესღაც გმონებდნენ შენ ჩემი ფიქრები..

არასდროს თქვა არასდროს (4 თავი)

-არა მის გარეშე ვერ გავძლებ!!უთხარით რამე-ბოლოს ნერვებმა ვეღარ გამიძლეს და ტირილი დავიწყე რომელიც თანდათან ისტერიკაში გადადიოდა. -საყვარელო ნუ ნერვიულობ,ყველაფერი კარგადაა. -წამოდი სახლში.დაიძინებ,დაისვენებ.გადაღლილი ხარ და უკვე ისტერიკა გაქ. -არა

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებაა??!! (თავი 9)

-ყველაფერი შენი ბრალია იმ დღეს რომ არ დამთვრალიყავი და არ ამოსულიყავი ასე არ მოხდებოდა.. იმ დღეს საერთოდ ერთად რომ არ ვყოფილიყავით ასე არ მოხდებოდა.. საერთოდ რომ არ გამოჩენილიყავიი ყველაფერი კარაგდ იქნებოდა..(მე) კბილებში ვცრი და ვგრძნობ როგორ

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერება??!! (თავი 8)

დღე ისე მირბის რომ გუგას თვალებს ვერ ვაწყდები.. გული მწყდება რომ არ ვნახე.. მარიამის ირონიული ღიმლი თან დამყვება და მეც ვხვდები რომ გუშინდელი საღამო უბრალოდ გუგას სიმთვრალეს უნდა მივაწერო..თავბრუ მესხმის ამისს გაფიქრებაზეე მაგრამ თითქოს არ მტკივაა..

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 7)

კატერინას პოვ: დილით გუგას სურნელში გახვეული ვიღვიძებ.. მაგრამ რატომღაც ის იქ აღარ მხვდებააა.. გუშინდელ ღამეზეე გახსენებულსს მეღიმება თან ძალინ მრცხვენიააა.. თავში მხოლოდ გუგა ტრიალებსს და სხვაა არავინნ.. ამ სიყვარულსს ხო ვერ დაემალებიიი რაა..

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 6)

უკვე ერთი კვირაა რაც აქ ვართ... ერთი კვირაა მაგრამ მგონია რომ მთელი ცხოვრება აქ ვბუდობ..უკვე ისე შევეჩვიე აქაურობას რომ მწყინს რომ სვანი არ ვარრ.. ძალიან შემიყვადა ეს მხარე.. თავისი ამოუცნობი საშიში და დაძაბული გარემოთი.. უზარმაზარი მთებით და

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 5)

მთელი სისწრაფით გადმოვხტი მანქანიდან და ღრმად ამოვისუნთქე.. გული საშინლად მქონდა აჩქარებული.. ხელები მიკანკალებდა და მეშინოდა გული არ წამსვლოდა.. მხოლოდ ის კადრი თუ როგორ მოსრიალდა გუგას მანქანა... გულზე ხელი მივიდე და თვალები დავხხუჭე და მისი