იტალიური ეზო (დასასრული)

-მოგესალმებით. გამოშვებას იმ ახალი და სასიხარულო ამბით ვაგრძელეთ, რომ ლიზა კანდელაკმა წიგნი გამოუშვა. შეგიძლიათ ნახოთ პრეზენტაციის კადრები... ცრემლებს ვერ ვიკავებდით ვერცერთი. ისეთი ლამაზი იყო, ისეთი დახვეწილი. გეფიცებით ანათებდა. ვენეცია, აი რა

იტალიური ეზო. (მეექვსე თავი)

მაშინ როცა ყველაფერი ჩაბნელებული და დამთვერილია, არ არის საჭირო ყველაფრის ანთება და მტვრის გადაწმენდა გადაწყვიტო. მაშინ უნდა დადო კალამი და თქვა, რომ დაასრულე და მიდიხარ. არ უნდა ეცადო უკუნეთში, თუმცა მაინც მთვარის შუქით განათებულში წერო. როცა

იტალიური ეზო.(მეხუთე თავი)

ეს ის მომენტია, როდესაც სიტყვებს მნიშვნელობა არ აქვს. ეს ის მომენტია, როდესაც ბოდიში არაფერს უშველია, სულ, რომ მუხლებზე დადგე და პატიება თხოვო, არ გაპატიებს. არც უნდა გაპატიოს, ეს იცი და ეს ყველაზე მძიმეა. თითქოს სათვალავი აგერია უკვე იმდენჯერ

იტალიური ეზო.(მეოთხე თავი)

იტალიური ეზო ისევ ახმაურდა, ისევ მოიცვა ქაოსმა და გაურკვევლობამ. ისევ აჭორავდნენ ჭორიკნეი, იტალიური ეზო ისევ თემა იყო. თან ახლა როგორი თემა? კანდელაკი მასზე წიგნს წერდა! წარმოგიდგენიათ? მე - არა. ჩვენ ისევ შევიკრიბეთ, ისევ ჩემთან, ისევ ლიზას გარეშე,

იტალიური ეზო.(მესამე თავი)

თბილისი შეიძრა, ლიზა კანდელაკი წასულა, თბილისიდან კი არა? საქართველოდან წასულა. მიზეზს ვერავინ ხვდებოდა, ან როგორ უნდა მიმხვდარიყვნენ, მიზეზი არც ყოფილა. უბრალოდ ადგა და წავიდა. თავისი თავი ვერ იპოვა, აქ ჩვენთან. ჩვენს თბილისში. ალბათ მიზეზი მისი

იტალიური ეზო. (მეორე თავი)

ღამის სამი საათი. ალბათ ეს ის დროა, როდესაც ადამიანები ჩვენ ცხოვრებაზე ჩავფიქრდებით, ვიფიქრებთ ჩვენს წარსულზე და ბოლოს ცრემლიც კი წამოგვივა მონატრებისგან, სინანულისგან ან სიყვარულისგან. ღამე, ჩვენ ყველანი ყველაფერს სხვანაირად ვხედავთ, უფრო

იტალიური ეზო. (პირველი თავი)

იტალიური ეზო, ეს ყველასთვის საყვარელი ადგილია. აქ იქმნება მრავალი ისტორია, ისტორიები, რომელიც შეიქმნა ჩვენზე, იტალიური ეზოს დამსახურებაა. იტალიური ეზო, იტალიური ეზოს დამსახურებაა, რომ ჩვენ ყველა ვართ ის ვართ. იტალიური ეზოა ყველაფრის თავი და ბოლო.

სტენდალი - იტალიური ქრონიკები

მოთხრობების ციკლი საერთო სათაურით - „იტალიური ქრონიკები“ სტენდალმა რომში ყოფნის დროს ნაპოვნი ძველი, XVI-XVII საუკუნეების ხელნაწერების მიხედვით დაწერა. მოთხრობებში არც ისტორიული კოლორიტი ირღვევა და არც თანამედროვეობის სულისკვეთება იკარგება.