მ.ი.(თავი4)

თუმცა უშედეგოდ.დაახლოებით 1 თვის შემდეგ უნივერსიტეტში ხმა გავარდა,რომ ის... -აღარ დაასრულო რა... ტირილით თქვა და თავი ჩახარა

მ.ი. (თავი 3)

-არ უნდა უთხრა არავის ხომ იცი? -of course -მიყვარხარ -მეც უსაზღვროოდ დაო ხომ იცი,წამო დავიძინოთ -წამო ემოციებისგან დაღლოლ დაქანცულს სულ მალე მიმეძინა

მ.ი. (თავი 2)

შავი სფეროები ისე უბრწყინავდა,თვალებით ანათებდა ადამიანი.....აუფ რა ტუჩები აქვს,მარწყვივით....რეებზე ვფიქრობ ჯანდაბა. მოკლედ ძალიან რომ არ გავწელო, ერთმანეთის მოკითხვის შემდეგ ,,ქეიფი" დავიწყეთ. ვუყურებდი იოანეს და გულში რაღაც მფხაჭნიდა,რაღაცნაირად

მ.ი. (საცდელი 1 თავი)

როგორც სხვა ბევრ თემასთან დაკავშირებით,აქაც საზოგადოების აზრი სხვადასხვა გვარად იყოფა.ვიღაც თვლის, რომ სიყვარული არსებობს,რომ ის დედამიწაზე ყველაზე დიდი და წრფელი გრძნობაა,ვიღაც თვლის, რომ სიყვარული ადამიანის მიერ შექმნილი ილუზიაა და რომ ის უბრალო

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და მოუსასრულობაში იკარგება. ის მაინც იყოს თავისუფალი... თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებს, როგორმე გაშორდეს იმ ჭუჭყიან სამყაროს, რომელშიც აქამდე უწევდა ყოფნა.გადადგას

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

ენცხოვრება, სადაც სული ეხუთება. სამყარო რომელმაც ამ მძიმე ნაბიჯის გადადგმისაკენ უბიძგა. ახლა კი ელის ვინმეს, ვინც ხელს კრავს და ნაბიჯს გადაადგმევინებს. პაწაწინა სიცივისგსდის, ან გა თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და

გ ა ნ ს ხ ვ ა ვ ე ბ უ ლ ი

მხოლოდ მე ვიცი როგორ მჭირდები ახლა,სხვამ არავინ. თავად შენც კი არ იცი რას ვგრძნობ . მე ჯიუტად მოვითხოვ ხვდებოდე ყოველივეს . ვიცი რთული ვარ ,შეიძლება გაშინებს სირთულეები . შენ სამყაროს ყოველთვის ვარდისფრად აღიქვამდი .

ჩ ვ ე ნ ი წილი ბედნიერება!(სრულიად)

-რატო ვერ მიტანდი,მაგრად მაინტერესებს.. ახალ წლამდე ცოტა დრო იყო დარჩენილი. სკოლას ვრთავდით, და დემეც იქ იყო. -რავი, ძაან „გატიპებული“ მეგონე ჩემს უტვინობაზე გამეცინა. -შენ? გულწრფელად ვკითხე. -ვინ გითხრა, რომ ვერ გიტანდი? ეშმაკური ღიმილით

პ ი რ ო ბ ა

სულმა ოცნება გადაღვარა წამის სარკმელში, თითქოს ღრუბლებმაც შეიფერეს განწყობა წყნარი, შემოიფარგლა ძველი სიტყვა ახალ სათქმელში და მოგონების გაქრა ზღვარი დაუვიწყარი!

ა დ ა მ ი ა ნ ი

საღამოს 18:45 იც არ იქნებოდა საათი როცა სახლის კარი შეაღო...ო როგორ ვეღარ იტანდა ამ ბინას... მიუხედავად ამისა ამ ოთხ კედლა ვაკუუმს მაინც „შინ“ ერქვა და ეს ბევრ რამეს ამართლებდა კიდეც.... ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდება ხოლმე შინ ყოფნა... და ზოგჯერ ეს