ფარულავას მარიამი 4

- მარიამ გეშინია?- დაიჩურჩულა და ლოყაზე მოეფერა, ხმა არ ამოუღია თვალები დახუჭა და ისევ ატირდა, თავით მიიხუტა და თმაზე მიაკრო ტუჩები- არაფერს დაგიშავებ მარიამ, ოღონდ ნუ გეშინია გთხოვ... მიყვარხარ გესმის? სიგიჟემდე, ზღვარს იქით მიყვარხარ და

ფარულავას მარიამი 3

რამდენიმე მშვნიერი დღე გაატარეს, ველოსიპეტი მეორე დღეს სანდრომ მიუყვანა ყვავილებითურთ, მარიამს ისე გაეხარდა სანდროს ჩაეხუტა, მერე კარტინგებზე ყავდა წაყვანილი და ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ, მერე ნაყინი ჭამეს ვარდისფერი ბამბის როგორც ყოველთვის, მერე

ფარულავას მარიამი 2

- მადლობა- გაუღიმა და მაზე ერთი თავით მაღალს ახედა.- არაფერს- იგარეტის კვამლს ამოაყოლა სიტყვები სანდრომ.- ხვალამდე..- დაემშვიდობა და წასვლას აპირებდა .- მარიამ- კორპუსამდე მისული გააჩერა სანდრომ მიუახლოვდა და ჩაეხუტა, ფრთხილად აკოცა

ფარულავას მარიამი..

უცნაურია ცხოვრება არა, მანქანაში იჯდა თავისი რესტორნისკენ მიმავალი იხსნებდა გზას რომელიც აქამდე გამოიარა, ტანსაცმელზეც დაიხედა და მწარედ გაეღიმა, რამდენჯერ უოცნებია ახლა ტანსაცმელზე, როგორ უნატრია მასაც სცმოდა ლამაზად, მასაც ჰქონოდა დიდი

სევდიანი გიჟი (მარიამი)

სევდა დაგვყვება კაცობრიობას, მთვრალად ყოფნა კი შენი ნებაა, სახლში გაკითხავ, მაგრამ არ მხვდები, შენი ჰობი ჰო ცაში ფრენაა, თუ გსურს გაფრენა, ერთად გავფრინდეთ, ეს წუთისოფლის საიდუმლოა მთვარიან ღამით, შენში შეყუჟულს, რაც არ ილევა - შენი სითბოა.

მარიამი

დღეები ღამეებს ისე მიეწებნენ,ვით მტკვარი, არაგვი და მონასტერი,და ჩემი თვალებიც შენ ისე გეძებენ,ვით წყაროს ანკარას – მგზავრი მონაბერი.შენი სიყვარული თითქოს მდინარეა,ხან უხვი, ხანაც – სისხლივით მჩქეფარე.შენს სილამაზესთან სხვები ვინ არიან?!სულს

მარიამი (თავი 3)

ისე დამთავრდა ის დღე მარიამი არ მინახავს.მთელი დღე ვიყავი საბას ფანჯარაში გადაკიდებული, იქნებ დავინახო თქო,მაგრამ მე ჩემი თავის ამბავი ვიცი ,მაგარი უიღბლო ვარ.პრინციპში,რაღა უიღბლო ,ასეთი გოგო რომ შეგხვდება,გვერდით დაგიჯდება და თვალსაც

მარიამი (თავი 2)

საბუკა ჩემი ძმაა რასაც ქვია.ერთად დაზრდილები,აი ტო დედებიც რომ დაქალოჩკები არიან ბავშვობიდან ისე.ერთ სკოლაში რომ გვესწავლა თავი მოვიკალი, სანამ იმ სკოლაში არ შემიყვანეს,სადაც საბა სწავლობდა.თავიდან ,ამ ღლაპებს გვიხაროდა ერთად რომ ვიჯექით მერხთან და

მარიამი (თავი 1)

მოკლედ,ვცხოვრობ თბილისში.21 ვარ.ასე მგონია ტო,ბავშვი ვარ ისევ,მაგრამ აი ვალდებულელებზე და რამე რო დამიწყებენ ხოლმე მაგრად მაბეზრებენ თავს.აი დედაჩემი პროსტა რაა.აი სულ ტო,“ნიკუშ მაგის დრო აღარ გაქვს“,“მალე მოდი“,“შეეშვი ტიპობას“ და მსგავსი ი