თუ გაიმარჯვებ ! (თავი მეოთხე)

ემილი იმ ერთ-ერთ იღბლიან მოზართა შორისა,რომლებიც ყველაზე სახენგალთქმულ სკოლაში სწავლობენ . სახელის მიუხედავად, ამ სკოლაში უსამართლობა და დააჩაგვრა გაამეფებული !აქ ხომ ყველას ეშინია გამეფებული უსამართლობის მთავარ მიზეზთან "ჯონ ჯეისონთამ" სკოლის

არასდროს თქვა არასდროს თავი მეოთხე

მშობლების შემაძრწუნებელი სახეები... დარბაზში ემოციების ზღვა იდგა... ანას დედას მოსულიერება დაჭირდა... სასწრაფომაც დააპირა მისი წაყვანა , მაგრამ მტკიცე უარი მიიღეს. სასწრაფო დახმარების ბრიგადა გარეთ იმყოფებოდა აუცილებლობის შემთხვევაში, ხვდებით

ცოლი მჭირდება! (მეოთხე თავი)

-ბოლოს რა გახსოვს?ცრემლები შეიმშრალა ელენემ.-მახსოვს რომ ამ ოთახში ვიყავით,ვკამათობდით და მერე ბიჭები მოვიდნენ.ყველამ ერთად ბევრი დავლიეთ,მეტი არაფერი.-მე,მე უნდა წავიდე,სლუკუნით აღმოთქვა

უმართავი (ნაწილი მეოთხე)

როგორც იქნა ახერხებდა ქალის დამშვიდებას დევდარიანი, ჯერ კიდევ მის მკლავებში ყავდა მოქცეული და თმაზე ეფერებოდა -ნუღარ გეშინია.... ნუღარ გეშინია... ნუღარ გეშინია.... (რამოდენიმე წამის ინტერვალით უმეორებდა ქალს)

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეოთხე თავი)

გიო სკოლის ეზოს კართან იდგა და ვიღაცას ელოდებოდა. მასთან მივედი. - გამარჯობა გიო! - სალამი ნია, როგორ ხარ? - შესანიშნავად შენ? - ვინ ხარ და რა უქენი ძველ ნიას?!

ჟანგბადი (თავი მეოთხე)

ღამეც დამთავრდება და მზე ისევ დაიწყებს ამოსვლას. ეს შენი გზაა და შენ მარტო ხარ.შეიძლება ვიღაც შენთან ერთად მოდიოდეს მაგრამ შენთვის არ ივლიან.ნუ თამაშობ რომ პატარა ხარ, შენ სამყარო ხარ...

ვითომ შემთხვევით (მეოთხე ნაწილი)

- რატომღაც ურიერთობებში ძალლიან გამოცდილი მეგონე - ურთიერთობა არასდროს არავისთან მქონია. - ხუმროობ ? სიცილით გახედა დიტომ - სრული სერიოზულობით ვამბობ. ხომ არ დავბრუნდეთ - კარგი წამოდი.... იცი ცოტა წარმოუდგენელია დღეს, ის რასაც შენ ამბობ... საუბარი

მომენდე (მეოთხე თავი)

-რომ გაკოცო გამიბრაზდები? თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამომეცალა,არ მოველოდი თუ ამას მეტყოდა.ჩემს პასუხს არ დალოდებიაა მისი ტუჩები ჩემსას შეეხნენ.სანდროს ხელები რომ არა ალბათ წავიქცეოდი.ძალიან ნაზად მკოცნიდა ,მე კი ამ სამყაროს საერთოდ მოვწყდი,მუცელში

არ დამივიწყო (თავი მეოთხე)

დილას ხმაურმა გამაღვიძა, თვალები გავახილე და აღმოვაჩინე რომ ამჯერად, ვინმეს ან საკუთარ ლოგინში კი არა ქუჩაში გავიღვიზე, წამით შემეშინდა, არა ქვაზე ნამდვილად არ მეძინა რადგან რაღაც სირბილეს ვგრძნობდი ხელებში. მორიდებით ნელა გავიხედე გვერდით და ოი

გასროლა!(თავი მეოთხე)

ამ სიტყვების თქმისას ლილის გავხედე და მივხვდი რომ მის თვალებში უსაზღვრო სითბო და სიმშვიდე სჩანდა.და მივხვდი რომ იგიც იმავეს გრძნობდა ჩემს მიმართ.მიუხედავად იმისა რომ მამაჩემი მამამისმა მოკლა და ეს გრძნობა ორივეს გვტანჯავდა ეს მაინც ასე იყო.მე