განთიადი (მესამე თავი)

-ასე რატომ მიყურებ? -როგორ გიყურებ დეკა?! -არვიცი, როგორ მიყურებ?! შენ გაქვს პასუხი ამაზე? -მე მაქვს პასუხი ყველაფერზე, რა კითხვასაც დამისვამ. მზად ხარ მოსასმენად, ჩემი პასუხების? -ასე რატომ მიყურებ ლუკა?! -და როგორ გიყურებ, შენგან როგორ ჩანს?!

ცივი თვალები (მესამე თავი)

ხელე ვაკოცე. შეცბა. მინდოდა, მეკითხა, ხვალ რას აკეთებდა? ხვალ თუ მნახავდა, ვკითხავდი, ზეგ რა გეგმები ჰქონდა… - დროებით ლიდია - მხოლოდ დავემშვიდობე. იმედი დავიტოვე, რომ ხვალინდელი და ზეგინდელი დღე ბუნებრივად მომიტანდა მის სურნელს.

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მესამე)

-რატომ მიმზერ ყოველთვის ისეთი მზერით თითქოს ჩემგან აუცილებლად რაღაც გატკენს გულს?- თვალებში ჩააშტერდა ელენეს. -მე...უბრალოდ- განთავისუფლდა კაცისგან. გული ამოუჯდა ქალს. სუნთქვა გაუძნელდა, თითქოს სიამოვნებდა ეს ყოველივე და ბრაზობდა.

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მესამე)

- ნუ მეკამათები ორი წლის ბავშვივით! - კამათში დამარცხების გემო რომ იგრძნო, კიდევ უფრო გაიმკაცრა ხმა სოფამ. - გამაახალგაზრდავე ახლა? - ხმით ჩაეცინა გიორგის. - გონებით მხოლოდ! - ირონიულად წაისისინა ქალმა, გამეხებული სახით რომ იჯდა ცხენზე. - აი, ეს არ

შხამიანი ყვავილი/თავი მესამე

სამსონი როგორც სჩვევია, გაზეთს ავლებს თვალს... მის მინის კარზე კაკუნის ხმა გაისმა, ისიც წამოდგა სავარძლიდან და კარი შემოაღო,.. მის წინ ხედავს ანას და მის მამიდაშვილ ნიტას ისიცი ესალმებიან მას და სანდრო იკითხეს,.. სამსონმა სანდროს ოთახის კარზე

მომკიდე ხელი - თავი მესამე

რომანი, სახელწოდებით „მომკიდე ხელი“ გვიყვება ისტორიას 14 წლის თბილისელი გოგონას, მერის შესახებ, რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად იცვლება, როდესაც მის კლასს ახალი მოსწავლე, გაბრიელი შეემატება, რომელმაც მძიმე დაავადების გამო მხედველობა სრულიად დაკარგა.

ჩვენ (თავი მესამე)

- სასიამოვნოა - ხელი გამომიწოდა და ცალყბად გამიღიმა უმცროსმა დადიანმა - იმედია გაუგებთ ერთმანეთს , დარწმუნებული ვარ - გაგვიღიმა თემომ - დღეს საღამოს ვგეგმავთ ველქამ ფართს,ყველას უნდა გავაცნოთ ირაკლის ჩამოსვლა ანი,მოსაწვევებს დავამზადებინებ ქეთის და

მხეცი/ თავი მესამე

თემომ და ბადრიმ მთვრალი მამაკაცი მიიყვანეს განყოფილებაში, ბადრი ცდილობს მეტად ლმობიერად დაკითოხს, თემო კი ვერ აკონტროლებს სიბრაზეს. -თემო: ნუ მალაპარაკებ ამდენს თორემ თავს მაცემინებ!... -ბადრი: თემო გეყოფა!

უსასრულო (თავი მესამე)

არ ვიცი უცებ რა დამემართა, კარი გამოგვლიჯე, სახე წაშლილ დათას მკლავზე ხელი მოვკიდე და კიბეებზე ჩავათრიე. ისეთ ზიზღს ვგრძნობდი ვერ აღვწერ. ქვემოთ რომ ჩავედით მაშინათვე გავჩერდი, გული ამოვარდნას მქონდა. სახეშიც ვერ ვუყურებდი, ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და

კიდევ ერთხელ(თავი მესამე)

გალუმპული შევიდა მყუდრო კაფეში, და როცა ნაცნობი სახე შენიშნა, ოდნავ გაიღიმა და მისკენ წავიდა -სულ დასველებხარ,გეთქვა მოგაკითხავდი - უთხრა კაცმა,და