ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი^^(საცდელი თავი)

-ნასწია მოკალი ეგ ნაძირალა-ვსკდები სიცილით და სანამ თავს შევიკავებ უკვე ასფალტზე ვარ გართხმული. -აეეეეეე, აცეეეე ვიროოოო-ღმუის ნასწია და უკვე სუნთქვა ისე მეკვრება ეჭვი მაქვს მალე აბადონს ვნახავ. -ნასწია, შემიბრალე რააა-მთელი გულით ეხვეწება მისტერ

,,მეფე და პატარძალი''

ვნებიანი ბარძაყები და ტუჩები ერთმანეთს ეკვრიან და თვალები, ელვარე და ფართოდ გახელილი მომაჯადოვებელი თვალები , კვნესა, ხმები, ხელები ჰაერში, ხელები ფეხებშუა, ხელები სინოტივეში დარბილებულ ბარძაყებზე, მუცლის ფეთქვა, დაჭმუჭნულ ზეწარზე თეთრი სითხის

ჩემი მეფე, ჩემი ჩარკვიანი..! 3

გავაცილეთ ბატონი ალექსანდრე და დავრჩით სახლში ისევ მარტო... როგორი უხერხული სიტუაციაა. ფუჰ ვაჟბატონს კი არაფერი ეტყობა უხერხულობის არხეინად ჩაჰკირკიტებს მობილურს. მის გრძელ და დახვეწილ თითებს სენსორზე ისე დაასრიალებს მეც კი მბურძგლავს... რა

ჩემი მეფე! ჩემი ჩარკვიანი! 2

გაცეცხლებულმა ამოვიცვი ტანსაცმელი. არა, ამას თავი ვინ ჰგონია? ჯერ ერთი კოტეჯში გაუფრთხილებლად შემოვიდა, მეორეც საძინებელში შემომეჭრა და მესამეც თმაზე მეხებოდა და აშკარად უტიფრობის ასხივებდა. ასე ჯუჯღუნში ჩავიცვი ტანსაცმელი და მისაღებისკენ დავიძარი

ჩემი მეფე, ჩემი ჩარკვიანი..! (1)

წვიმს... კვლავ წვიმს და სწორედ ახლაა ჩემი სულის დღესასწაული. ამ დროს თქვენი აზრით სახლში გამჩერებელი ვარ? ჰმმ ცდებით თანაც ძალიან!! გაგიკვირდებათ ალბათ რომ გითხრათ ადრე თუ როგორ ძალიან მძულდა წვიმა... მძულდა რბილად ნათქვამია. მაგრამ მას მერე ბევრი

წყევლა 6 (მეფე მოკვდა!გაუმარჯოს მეფეს!)

სახლში წასვლა გადავწყვიტე თითქოს რაღაცას ვგრძნობდი,რაღაც უბედურება მიახლოვდებოდა რომელიც მომინელებდა და გამომწურავდა. ეს მართლაც ასე იყო.გზაში დამხვდნენ.ბევრნი იყვნენ მგონი ყველამ პირი შეკრა ვინ მიუძღოდა მათ??მარკუსი.

ერკე მიდასი... მეფე უგვარდის საიდუმლოება (1)

-იმ მთებში უცნაური და არარსებული, უფრო სწორედ სხვანაირი ჰაერია, რაც მხოლოდ იქ არის და არსად სხვაგან. ის იცავს იმ მთებს დიდი ურჩხულებისგან და ბოროტი ძალებისგან, რომლებიც ვერ აღწევენ, მათთვის შეუძლებელია.ერთ სამეფოში, რომელსაც ლავერი ერქვ

ჩემი გულის მეფე (13) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-წაგიყვან, მოემზადე შენ-მითხრა და გარეთ გავიდა, ალბათ თავის ოთახისკენ წავიდა, ოთახიდან რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი გამოვიტანე და ზურგზაკში ჩავაწყვე, ნახევარ საათში უკვე თბილისის გზას ვადექით. სკამის საზურგე უკან გადავწიე და დასაძინებლად მოვეწყვე

ჩემი გულის მეფე (12)

-შენ ბიჭო შიგ ხოარაგაქ?-შემოვარდა ჭიშკარში ბექა. -ამაზე ცალკე ვისაუბრებთ-მკაცრად უთხრა გიორგიმ და უკანა ეზოში გადაინაცვლეს. ჰამაკში ვიწექი და გიორგის ბოლო სიტყვებზე ვფიქრობდი მხოლოდ "მიყვარხარ" ჩამესმოდა ექოდ ყურში და ტუჩის კუთხეში მეღიმებოდა

ჩემი გულის მეფე (11)

დილით რომ გავიღვიძე ბექა უკვე საწოლში აღარ იწვა. ნელა წამოვიზლაზნე და სპორტულებით გავალაჯე აივანზე -დილამშვიდობის-ვუთხარი ბებიას და ლოყაზე ვაკოცე.