მე არ მომკვდარვარ გარდავიცვალე უსასრულობის შევცურე ზღვაში

გამარჯობა მე ნუცა ვარ 19 წლის..დღეს ერთ ბიჭს ვხვდები და ტანსაცმელს ვარჩევ..ჩემს დაქალს დავურეკე. -როგორ ხარ თამუ??შენი დახმარება მჭირდება -კარგად ვარ კაი გამოვალ რამე მოხდა? -არა არაფერი თამ ჩაიცვი და გამოდი თორემ დამაგვიანდება

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?!#9

ბატონი დავითის საზლში სრული სიჩუმე მეოფობდა. აღაცნაირი სიჩუმე იდგა შემზარავი. ლეა კარის ზღურბლზე შეჩერდა, გული აუჩქარდა თითქოს რაღაცას ეუბნებოდა, ალექსანდრეს საბარგულიდან ამიღებული პროდუქტები ეკავა, ცალი ხელი გაინთავისუფლა, ლეას მოხვია წელზე და

მე და კარლი

მე მოგიყვებით ამბავს, რომელიც ალბათ საუკუნეს დარჩება. იმ შემთხვევაში, თუ ბედი გაუღიმებს. თუ არა და დაიკარგება, ქარი წაიღებს და სადღაც გააფრიალებს. სადღაც სადაც უსასრულობის მორევი შთანთქავს. და გაქრება .. გაქრება როგორც ის უკანასკნელი ზამთარი და დრო,

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული (ბიჭი სახელად 66-33-xx მე-2

-მე დუდა მქვია. გამომიწოდა თავისი დიდი მარჯვენა უკვე ნაცნობმა უცნობმა. -მე ნიტა. -შევაგებე ჩემი ხელი და რამდენიმე წამს ასე ვისხედით, არც მე ვუშვებდი ხელს და არც ის აპირებდა თავისი უზარმაზარი, თითებისგან ჩემ გათავისუფლებას.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#8

დილით ლეამ აქსანას წინაღამით მომხდარი უამბო, აქსანა უფრომეტად აღფრთოვანდა ალექსანდრეთი, თუმა ფეგმა შეახსენა დაქალს და სთხოვა ცივი გონებით ემოქმედა.. შუადღის შემდეგ ალექსანდრემ მიაკითხა.

მე თქვენ მიყვარდით

მე თქვენ მიყვარდით შესაძლოა ამ სიყვარულის ჩემს გულში ახლა კვლავ ენთოს ოდნავი ალი მაგრამ არ მინდა ამის გამო გეტკინოთ გული და თქვენს წუხილში რაიმეთი მე მედოს ბრალი

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (დასასრული)

ხელებგაშლილი ისე მოაბიჯებს გეგონება სამი დღე მე არ დამერეკოს ჩემი თავისთვის. -შენ აქ რას აკეთებ?-ვცდილობ სახე გავასწორო. -საყიდლებზე გამომიშვეს-თავს ოდნავ გვერდით ხრის.

მე რომ გაფრენა არ შემიძლია!

გავფირნდებოდი,მაგრამ მე რომ გაფრენა არ შემიძლია! ვერ გადავურჩი სულის კვეთებას ეს უკვე ნიშნავს გარდაცვალებას! მაგრამ მინდა მე სიცოცხლე ! მინდა!

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (15)

-დღეს ნორმალური წყვილივით ვიქცევით-ხელს მიწვდის -მახსოვს-ხელზე ვეჭიდები. მანქანის კარს მიღებს,ოჰ გულმა არ დაგვარტყას ამდენი ჯენტლმენობისგან. ღვედს ვიკრავ და ისიც საჭესთან სკუპდება

სამი გურილი და მე *3*

-მარიამ? მარრ... -ანიმ ოთახის კარი შემოაღო.. მე კი ერთ ადგილს ვარ მიშტერებული. ვერაფერს ვერ ვგრძნობ, თითქოს დავცარიელდი...-მარიამ! -ჰა? ხო რა იყო?- ძლივს გამოვფზხიზლდი. -კარგად ხარ?-ფრთხილად შემეხო ხელზე.