დრო მოვა *1თავი*

ცხოვრება ხანმოკლეა... როცა გვგონია რომ ამ ქვეყანაზე დიდხანს ვიქნებით შეიძლება ეს ფიქრები უეცარმა სიკვდილმა დაანგრიოს... ბევრი საუკეთესო ადამიანი დამიკარგავს ჩემს ცხოვრებაში... თითოეულის სიკვდილმა დამანგრია და მიწასთან გამასწორა... კი ხანდახან

თუ ზამთარს ავირჩევ (თუ გაზაფხული მოვა-ნაწილი 2)

როგორ არ უნდოდა, ისევ მისი ნახვა. მერე რა, რომ მის რაღაც ნაწილს ლუკასთან საუბარი უნდოდა, მეორე ნაწილი ამის წინააღმდეგი იყო და თუნდაც ეს წინააღმდეგობა ძალიან პატარა ყოფილიყო, ზოგჯერ ადამიანს საკუთარი თავი უწესებს საზღვრებს და არა-სხვისი აზრები, ახლა

მოვა უკეთესი დღეები...

დღეს შეიძლება ხალისი დაკარგული გქონდეს,გული გტკიოდეს,უფრო მეტიც ცრემლებად იღვრებოდე,რაღაც გწყინდეს ან არ მოგწონდეს.თუნდაც სუნთქვა გიჭირდეს, ყოველი ამოსუნთქვა ჩასუნთქვის კონტროლი არ შეგეძლოს

მოვა დრო და შეგიყვარდები

ეს ჩემი პირველი ლექსია და შემიფასეთ გთხოვთ ნუ განმსჯით ძან დდდ

თუ გაზაფხული მოვა...(ეპილოგი)

ბედნიერები იყვნენ და ცდილობდნენ ეს ბედნიერება დიდხანს გაეწელათ. თუმცა კესო ყოველ წუთს ფიქრობდა ბეჭედზე, ლუკას ნაჩუქარ ბეჭედზე, რომელსაც საძინებელ ოთახში ინახავდა. ყოველთვის, როცა ტონის უყურებდა, ხედავდა მამისგან გამოყოლილ ოქროსფერ თმასა და

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 16-17-18)

არავინ იცის რა უთხრა ლუკამ მეგობარს, თუმცა კესომ დაინახა მათი ტკივილიანი სახეები.არ წასულა ლუკა, სანამ თორნიკეს მანქანა თვალს არ მიეფარა. ყოველთვის მოსწონდა კესოს ეს. უყვარდა, როცა ლუკას მზერა უწვავდა ზურგს, თუმცა ახლა

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 13-14-15)

და ვინ იცის, სად იყო ამ დროს თორნიკე. ვინ იცის, როგორ განიცდიდა ყველაფერს-მას ხომ არავინ იცნობდა და არც ცდილობდა ვინმე, მისი მწვანე თვალების მიღმა გაეხედა. არავის აინტერრსებდა ვინ იყო თორნიკე ჩადუნელი, კესოს გარდა... კესომ კი დატოვა.

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 9-10-11-12)

ახლა ლუკა დაიბნა. შეეშინდა. შეეშინდა საკუთარი თავის, იმის, რასაც მალავდა, იმის, რისი გაკეთებაც უნდოდა... კესოს შეხედა ბნელი თვალებით, წარბშეკრულმა, სულშეხუთულმა... ღრმად ჩაისუნთქა მძიმე ჰაერი და ლაპარაკი დაიწყო...

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 6-7-8)

სახლში რომ მივიდა ჯერ კიდევ იმაზე ფიქრობდა, რაც მაშინ იგრძნო. ჯერ დევდარიანების სახლიდან გამოსვლისას, მერე კი საავადმყოფოს დატოვებისას. გრძნობდა, რომ ვიღაც უყურებდა. ვიღაც ნაცნობი... და ეს მონატრებული მზერა კიდევ დიდხანს უწვავდა კესოს

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 3-4-5)

არ იცოდა რას აკეთებდა დათა იმ ღამით. არ იცოდა როგორ ერთობოდნენ თეო, ნისიმე და გაბო ისე, რომ მათი არყოფნა არ შეუმჩნევიათ. ერთადერთი, რაც სახლში მისვლისას გააკეთა, თორნიკესთან დარეკვა იყო, მერე კი მისი თხოვნა თუ ბრძანება შეასრულა-დაძინება სცადა. და